Reviews
Πρόοδος στο Maxιμουμ...αποτέλεσμα αμφίβολο!!! Νάσου πάλι οι θρυλικοί Βραζιλιάνοι Sepultura…πόσες αμέτρητες ώρες έχουμε απολαύσει τα καλιτεχνηματά τους...τι να πρωτοθυμηθώ τι να ξεχάσω από όσα έχω-ουμε λιώσει ακούγοντας τους διαμαντένιους δίσκους, και χτυπηθεί στις συναυλίες τους. Έφτασαν στο δεκατοτέταρτο δίσκο με τίτλο Machine Messiah, κυκλοφορεί από την Nuclear Blast, τρία χρόνια και κάτι μετά το απλά αξιοπρεπές The Mediator Between Head and Hands Must Be the Heart. Μια απλή διαπίστωση, που ο καθένας μας την έχει κάνει από καιρό τώρα, είναι ότι οι Sepultura έχουν αλλάξει πάρα πολύ από τότε που οι περρισότεροι τους αγαπήσαμε, Αυτό, αν και μπορεί να χαλάει πολλούς, και τον γράφοντα, δεν είναι απαραίτητα κακό
Accept. Μια λέξη, τόσοι ήχοι και εικόνες. Από τις ιστορικότερες και συνάμα σημαντικότερες heavy metal μπάντες. Ένα συγκρότημα που περνάει δεύτερη νιότη όσο λίγα συνομήλικα τους. 40 χρόνια μπάντα,. Ναι καλά διαβάσατε αλλά μάλλον το ξέρετε. Αλλιώς μάλλον είστε στα πρώτα βήματα επαφής σας με αυτή την μουσική. Δεν θα κάνουμε ιστορική αναδρομή. Μόνο ότι από το 2009 και μετά, η νέα σύνθεση τα πάει τρομερά στο συνθετικό τομέα. Τρεις εξαιρετικοί δίσκοι. Το κακό είναι ότι το 2014 αποχώρησε ο κιθαρίστας Frank και ο drummer Schwartzmann, αμφότεροι σημαντικοί για τη παρούσα ηχητική τους ποιότητα. Τα δυο νέα τους μέλη (ανάμεσα τους και ο γνωστός μας από τους Grave Digger, Lulis) έρχονται να καλύψουν το κενό και τι καλύτερο από το να γνωριστούνε με τους οπαδούς τους με συναυλίες. Το ‘’Restless & Live’’ είναι από το Bang Your Head!!! Festival του 2015 που γίνεται στην Γερμανία. Εικοσιεπτά τραγούδια, σε διπλό cd ή τετραπλό βινύλιο σε μαύρο ή λευκό/κόκκινο με αφίσα και 12’’photocard.
Καλά, μας τελειώσανε τα ονόματα και δεν μπορεί μια νέα μπάντα να βρει ένα καινοτόμο όνομα. Οι Ουρουγουανοί διάλεξαν (και αυτοί) το όνομα Elixir για να παίξουν το στυλιστικά Ευρωπαικό Power Metal τους. Ναι, καλά διαβάσατε. Europower από Αμερική. Οκ, Λατινική Αμερική. Σχηματισμένοι το 2009, το σεξτέτο κυκλοφόρησε το ντεμπούτο του ‘’Unleash The Magic’’ το 2012. Χωρίς ιδιαίτερο χαρακτήρα και αρκετά φορτωμένο με πλήκτρα, δεν θα μπορούσε να ξεχωρίσει για κανένα λόγο. Αποχώρηση του πληκτρά και ένα ep δυο τραγουδιών το 2013, τραγούδια που συναντάμε στο νέο τους δίσκο αρκετά χρόνια μετά. Μάλλον δυσκολεύτηκαν να βρουν συμβόλαιο. Η Maple Metal Records είναι αυτή που κυκλοφορεί τον δεύτερο τους δίσκο, ‘’ Where the Secret Lies’’, διαθέσιμο μόνο σε cd.
To Black Metal δεν έχει τίποτα να φοβάται όσο υπάρχουν μπάντες όπως οι Κολομβιανοί Inquisition. Συγκρότημα εικοσαπενταετίας, στην αρχή σε πιο thrash ρυθμούς, μαύρισε στη συνέχεια και ξεκίνησε να προσφέρει τον ένα δίσκαρο μετά τον άλλο, υλικό που θα μνημονεύεται στο μέλλον ως κλασσικό στο είδος. Ο έβδομος τους δίσκος έχει κυκλοφορήσει εδώ και πολύ καιρό αλλά είχε διαφύγει της προσοχής μου, αλλά τα λάθη είναι για να διορθώνονται. Το ‘’ Bloodshed Across the Empyrean Altar Beyond the Celestial Zenith’’ κυκλοφόρησε μέσω της Season Of Mist σε άπειρες εκδόσεις cd αλλά και διπλού βινυλίου καθώς και σε κασέτα όπως συνηθίζεται τελευταία στα ακραία είδη.
Μέσα στο 2016 οι Delain κυκλοφόρησαν το 5ο στούντιο άλμπουμ τους με τίτλο "Moonbathers". Πρόκειται για ένα άλμπουμ που άκουσα αρκετές φορές μέχρι να καταλήξω να γράψω την κριτική του γιατί ενώ μου άρεσε αυτό που άκουγα, δεν ένιωθα την έκρηξη που ίσως θα περίμενα, το αποκορύφωμα αυτό που κάνει το άλμπουμ ξεχωριστό και μοναδικό. Κατέληξα ότι αυτό δεν θα έπρεπε να το περιμένω από κάποιο πολύ σκληρό τραγούδι του δίσκου, με harsh vocals, κιθάρες που ουρλιάζουν και τύμπανα με ταχύτητες 3 mach αλλά το τραγούδι που ολοκληρώνει το άλμπουμ, κατά τη γνώμη μου πάντα, είναι εκείνη η πανέμορφη μπαλάντα, το “Chrysalis – The Last Breath”, ένα τραγούδι με catchy στίχο, γλυκά φωνητικά και πλήκτρα να δημιουργούν ατμόσφαιρα κάτι λίγο καταθλιπτική, κάτι λίγο αισθησιακή.
Μοντερνοχαλάσματα. Οι Stench Price είναι ένα σχήμα μοντέρνου και πολυσύνθετου metal που δίνει το μικρόφωνο σε διάφορους τραγουδιστές όπως κάνουν σχήματα σαν τους Avantasia, Ayreon κ.α. Στο σχήμα αυτό μετέχουν οι: ο Γάλλος Romain Goulon ντραμς από τους NECROPHAGIST, οι Peter Shallmin, μπάσο και Max Konstantinov κιθάρα, και γνωστοί τραγουδιστές...άρα εδώ έχουμε ένα σούπερ γκρουπ. Κυκλοφορούν τον πρώτο τους δίσκο μέσω της Transcending Obscurity, με τίτλο το ονομά τους. Έξι κομμάτια, έξι καλεσμένοι τραγουδιστές, σε μια grind/death βαρβατίλα, αναμεμειγμένη με μπόκιλη μοντερνιά μουσική σε ένα άκρως χαοτικό σύνολο...χαοτικό όχι στον ήχο, αλλά στην πρόσμιξη όλων αυτών των ιδεών, και επιρροών.
Κάποια στιγμή, είχα παρατηρήσει ότι η Ισλανδία, έχει από τις πιο μεγάλες μεταλλικές σκηνές του πλανήτη, πάντοτε συμφώνως πληθυσμού. Για μια χώρα που δεν ξεπερνά κατά πολύ τις 350000 άτομα, έχει αρκετές μπάντες. Οι περισσότερες από αυτές έχουν έντονο το φολκ/βίκινγκ στοιχείο, με τις περισσότερες να παίζουν και ανάλογα. Οι SKÁLMÖLD ανήκουν σε αυτές. Το σεξτέτο από το Reykjavík κυκλοφορεί νέο δίσκο ανά διετία και το 2016 δεν θα είναι εξαίρεση. Ο νέος, τέταρτος δίσκος τους, ‘’ Vögguvísur Yggdrasils’’ κρατά και πάλι κάποιες σταθερές. Ίδια εταιρία (Napalm Records), ίδιο στιχουργικό περιεχόμενο, ίδια σύνθεση, ίδιο ήχο, ίδια γλώσσα (μητρική τους), ίδια ποιότητα. Το βρίσκουμε και σε διπλό digipak (με το 2ο να περιέχει διασκευές) καθώς και σε βινύλιο διαφόρων χρωματισμών.
Πάρτυ...με σκληρό Ροκ. Οι Νεουορκέζοι Tower από τα γκέτα του Brooklyn ντεπουτάρουν με το ομόνυμο full length τους από την The End Records, βάζοντας το αλήτικο heavy/hard rock τους στην ζωη μας. Οκτώ κομμάτια προορισμένα για ευρεία κατανάλωση συνοδεία μπύρας, αλλά και προσδοκώντας και την ραδιοφονική επιτυχεία.
Έχοντας κλείσει 40 χρόνια στο rock n’ roll στερέωμα, οι Ελβετοί Krokus δεν χρειάζονται συστάσεις ούτε και έχουν κάτι να αποδείξουν, πόσο μάλλον όταν συνεχίζουν να περιοδεύουν και να κυκλοφορούν πολύ καλούς δίσκους. Φέτος λοιπόν αποφάσισαν να γιορτάσουν και να πάνε πολύ πίσω, με σκοπό να θυμηθούν αλλά και να τιμήσουν τις επιρροές τους και τους καλλιτέχνες που τους έμπασαν στον χώρο του rock n’ roll.
Από τη Σουηδία τη φτωχομεταλλομάνα, αυτή που βγάζει τα καλύτερα μέταλλα, έρχονται οι Gravebreaker, με τον πρώτο τους full-length δίσκο, ονόματι "Sacrifice", από ανεξάρτητη εταιρεία. Το στιλ τους ακολουθεί τη μεγάλη retro-80s μόδα που έχει ξεπηδήσει τα τελευταία χρόνια, θα τολμούσα όμως να πω ότι τούτοι εδώ διαθέτουν μεγαλύτερη έμπνευση, πράγμα κυρίως που μαρτυράται από την επιδέξια χρήση πλήκτρων, που ομολογουμένως προσδίδει στο όλον μια κάποια ενδιαφέρουσα ποικιλία -- χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η εισαγωγή του "At the gates of hell" και η έξοδος του "Messenger of death".