Reviews
Αισίως πέρασαν οχτώ χρόνια από όταν οι Decemberance έκαναν το δισκογραφικό τους ντεμπούτο με το Inside, τώρα επανήλθαν με το άκρως ενδιαφέρον Conceiving Hell.Ένας δίσκος που παρά το ότι περιλαμβάνει μόλις τέσσερα κομμάτια, έχει συνολική διάρκεια μία ώρα και δεκαπέντε λεπτά! Εύκολα μπορεί κάποιος να δει την αγάπη της μπάντας για τους My Dying Bride, από όπου κι εμπνέονται, χωρις όμως να τους αντιγράφουν. Το Conceiving Hell είναι ένα album το όποίο θα φέρει κρύο και σκοτάδι στο φετινό μας καλοκαίρι.
Τριάντα χρόνια σχεδόν οι Suffocation καφρίζουν δημιουργικά, και πια έφτασαν στο όγδοο ανοσιούργημα τους με τίτλο ...of the Dark Light. Το οποίο κυκλοφορεί και οπλοφορεί ελεύθερο από την Nuclear Blast.
Με ένα φωτεινό, χρωματιστό εξώφυλλο φιλοτεχνημένο από τον Colin Marks, έχει κάνει και σε Aborted, Exodus, και σε πολλούς πολλούς άλλους, μας υποδέχονται για να μοιραστούν μαζί μας την αγνή και καθάρια καφρίλα τους.
Δεν φτάνει που δεν προλαβαίνουμε να ακούμε όσο θέλουμε τους δίσκους τω(ου)ν God In A Cone, ο άνθρωπος (ή μηχανή;) ανεβαίνει συνθετικά όλο και πιο πάνω. Σφραγίδα ποιότητας Από τον Νίκο Μαρίνο και στον τέταρτο δίσκο (και δεύτερος για φέτος), ‘’ Parasitoid’’ και μάλιστα προσωπικά ο αγαπημένος πλέον. Τα συστατικά είναι ίδια. Ποικιλία όσο δεν πάει, φιλτραρισμένες επιρροές από τα 90ς, ένα Νίκος που δημιουργεί ,τραγουδά και εφαρμόζει τις προγραμματισμένες τους ιδέες-εκτελέσεις.
Η Γαλλία θριαμβεύει στο πειραματικό (αλλά και μη) black metal την τελευταία δεκαετία. Τους The Great Old Ones του παρακολουθώ από την αρχή τους και έχω λιώσει τους δυο προηγούμενους τους δίσκους. Τρομερά εμπνευσμένο Post-Black Metal με Λαβκραφτιανή θεματολογία. Η ίδια πεντάδα συνεχίζει και στον τρίτο της δίσκο, ‘’EOD: A Tale OF Dark Legacy’’ και για ακόμα μια φορά τα πάει περίφημα. Κρίμα που πλέον έχουν αποχωρήσει δυο μέλη της μπάντας, στο μπάσο και κιθάρα αντίστοιχα. Ελπίζω να τα καταφέρουν εξίσου καλά και στο μέλλον.
Μόνο κακό δεν ακούγεται αυτό, όσο και αν δεν φαίνεται και τόσο πρωτότυπο. Candlemass σου λέει ο άλλος, και από τα ίδια μέρη, ή Solitude Aeturnus από Αμέρικα, και έχει και τα δίκια του. Άρα οι Below έχουν βαριά κληρονομιά να αντιμετωπίσουν. Και με το ντεμπούτο, το 2014, Across The Dark River, όχι μόνο τα κατάφεραν, αλλά έδωσαν και το προσωπικό τους στίγμα. Και εδώ αρχίζουν τα πιο δύσκολα, με το δεύτερο δίσκο τους, Upon A Pale Horse, να το πάνε ακόμα παραπέρα, και να πάρουν την θέση που τους αξίζει στο Σουηδικό και όχι μόνο power doom metal.
Οι Аркона (Arkona) είναι μια παλιά Ρώσσικη μπάντα που παίζει folk/pagan metal. Και μόνο το όνομα τους (το τελευταίο παγανιστικό κάστρο-πόλη) το υποδηλώνει αυτό. Ξεκίνησαν το 2002 και από την σύνθεση του πρώτου τους ντέμο, μόνο η Masha "Scream" συνέχισε την μπάντα. Με την βοήθεια κάποιων φίλων ή σεσσιονάδων, η μπάντα κυκλοφορεί δίσκους σε τακτά χρονικά διαστήματα. Εδώ και μια δεκαετία, δεν είναι πλέον προσωπική υπόθεση της Masha αλλά πλέον μπάντα και αυτό λειτουργεί πολύ καλά. Πάντα μου άρεσαν οι δίσκοι τους, χωρίς να ‘’κόβομαι’’ κιόλας.
Δύο πράγματα μπορούν να γραφτούν με σιγουριά. Πρώτον ότι οι Dimmu Borgir είναι μια τεράστια και σημαντική μπάντα στο μελωδικό black metal ύφος της και τις πλούσιες ενορχηστρώσεις του και ότι έχει φέρει πολλούς οπαδούς στο συγκεκριμένο είδος. Γι αυτό και έχει και πολλούς οπαδούς. Δεύτερον, πλέον δεν μας σοκάρει η μίξη-συγκέραση της metal μουσικής με την κλασσική ή γενικότερα με κλασσικά όργανα.Ήδη πολλές rock και metal μπάντες το έχουν επιχειρήσει, άλλες πιο επιτυχημένα από άλλες. Πλέον το βλέπουμε και στο black metal (βλ. Satyricon). Σειρά και των Dimmu Borgir λοιπόν.
Το progressive power πια δεν μοιάζει, και δεν είναι μια καινούρια μουσική στην ζωή των απανταχού μεταλάδων, αλλά το μουσικό σχήμα Theory από την Δανία είναι. Και μέσα σε μια χώρα με θρυλικά σχήματα, (King Diamond, Mercyful Fate, Artilllery), οι νέοπες αλλά και προοδευτικοί powerάδες Theory διεκδικούν μια θέση σε αυτά τα σχήματα, με το ντεμπούτο άλμπουμ τους The Art Of Evil. Τον δίσκο τον κυκλοφόρησαν πριν κάμποσο καιρό οι Theory μόνοι τους.
Κοινοτυπία το αστειάκι στο τίτλο του κειμένου αλλά πια μετά από τόσα πολλά χρόνια που το γύρισαν στο εναλλακτικό rock, και άφησαν φιάλη το metal, έτσι γιατί γουστάριζαν τα παιδιά, έχουν αφήσει μια βαθιά πληγή. Πληγή όμως που δίσκο με τον δίσκο δείχνουν να την στηρίζουν με όσο πιο καλοφτιαγμένους δίσκους, με καλές συνθέσεις, και όσο, και εδώ είναι η ουσία, περισσότερο συναίσθημα να αναβλύζει από εκεί.
Παρθενική ολοκληρωμένη δουλειά για τους Θεσσαλονικείς Leftover Bullets, οι οποίοι μας συστήθηκαν πριν από έναν περίπου χρόνο με το single 80’s Child, ενώ ακολούθησε αργότερα και άλλο ένα single για το While I’m On The Round.