Reviews
Οι Τεξανοί power/thrashers Militia επιστρέφουν μετά από απουσία πολλών ετών με έναν νέο αλλά ταυτόχρονα παλιό δίσκο. Το And The Gods Made War είναι στην ουσία το Strength And Honor το οποίο είχε κυκλοφορήσει η μπάντα μόνη της το 2012 και στην πραγματικότητα δεν απείχε πολύ από το status ενός demo. Για την παρούσα κυκλοφορία οι Militia στην ουσία δούλεψαν από την αρχή το κομμάτι της μίξης και του mastering του Strength And Honor, ανασύροντας όλες τις αρχικές ηχογραφήσεις, αμιξάριστο υλικό και εναλλακτικές εκτελέσεις.
Πολύ χαίρομαι που μου δίνεται η ευκαιρία να γράψω για μια αγαπημένη μου μπάντα, τους Ιταλούς DRAKKAR. Θυμάμαι όντας φοιτητής να ανακαλύπτω το ντεμπούτο τους σε κάποιο δισκάδικο μεταχειρισμένων. Με το πρώτο κιόλας άκουσμα του «Quest for Glory» αγάπησα τον ήχο του συγκροτήματος που είχε μια ιδιαιτερότητα ανάλογη αυτού του πρώτου δίσκου των DOMINE. Και ειλικρινά δεν ξέρω γιατί δεν κατάφεραν να αποκτήσουν το ίδιο έρεισμα στο Ελληνικό κοινό του επικού metal ήχου όπως οι συμπατριώτες τους DOMINE και DOOMSWORD.
Τα τριάντα πλησιάζουν οι λατρεμένοι μας, με τους γερούς δεσμούς με την χώρα μας, Πορτογάλοι Moonspell. Το ‘’Hermitage’’ είναι απλά το δέκατο τρίτο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ και το κυκλοφορούν μέσω της Napalm Records. Μια μεγάλη αλλαγή στους Moonspell, από αυτές που δεν μας έχουν συνηθίσει είναι ότι στην θέση του Miguel Gaspar έχουν νέο τυμπανιστή τον Hugo Ribeiro.
Η γλυκολαλιά της ‘’μικρής Ολανδέζας’’ Anneke Van Giersbergen πέρα από τους The Gathering έχει ακουστεί σε διάφορα projects (Ayreon, Vuur, Gentle Storm κ.α.). Και η ίδια έχει συμμετάσχει σε μπάντες όπως οι Moonspell, Napalm Death και σε καλλιτέχνες όπως ο David Townsend, ενώ έχει κάνει περιοδείες με τον Arjen A. Lucassen, τον Danny Cavanagh. Τώρα θα μας απασχολήσει το προσωπικό της project και ο νέος της δίσκος με τον τίτλο “The Darkest Skies Are The Brightest”, το οποίο κυκλοφορεί μέσω της Inside Out Music.
Τα φαινόμενα απατούν. Έτσι, κάπως, την πάτησα κι εγώ. Βλέποντας το όνομα του συγκροτήματος σκέφτηκα ότι το εμπνεύστηκαν από το ντεμπούτο άλμπουμ του U.D.O. Συνέπεια αυτής της σκέψης μου ήταν να οδηγηθώ στο αυθαίρετο συμπέρασμα ότι θα έχω να κάνω με ένα συγκρότημα επηρεασμένο από τον Γερμανικό metal ήχο. Ε, δεν μπορούσα να πέσω πιο έξω. Γι’ αυτό υπενθυμίζω στον εαυτό μου και προσπαθώ να το τηρώ σχεδόν πάντα ότι πριν γράψω μια παρουσίαση είναι καλό να κάνω μια έρευνα σχετικά με το συγκρότημα.
Τους Δανούς Baest τους έχω γνωρίσει από την πρώτη τους δουλειά ‘’Dance Massacre’’ του 2018. Η ευτυχής αυτή γνωριμία συνεχίστηκε το 2019 με το ‘’Vebenum’’. Και συνεχίζεται, ακόμα μια φορά, αυτές τις μέρες, καθώς με τους Δανούς deathsters ξανά ανταμώνουμε με τον τρίτο τους δίσκο με τον τίλο ‘’Necro Sapiens’’ το οποίο κυκλοφορεί μέσω της Century Media Records.
Δυο χρόνια πέρασαν από το καλό ντεμπούτο των Ελλήνων, κατά κύριο λόγο, WARRIOR PATH. Μια κυκλοφορία που μας άφησε με πολύ καλές εντυπώσεις, αλλά άφηνε υποσχέσεις και για ένα εξίσου λαμπρό μέλλον για το συγκρότημα από πλευράς δημιουργίας. Μέσα, λοιπόν, σε αυτό το χρονικό διάστημα τα μέλη της μπάντας, ως αληθινοί πολεμιστές, δεν επαναπαύτηκαν στις δάφνες του ντεμπούτου τους, αλλά κάθισαν κάτω και δημιούργησαν 10 νέες συνθέσεις που εμπεριέχονται στην νέα τους κυκλοφορία με τίτλο «The Mad King». Την κυκλοφορία αυτή έχω την χαρά να σας παρουσιάσω εδώ.
Αν η συζήτηση μεταξύ της παρέας φτάσει στο θέμα του U.S. metal, τότε είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα γίνει αναφορά και στους HELSTAR. Βεβαίως μπορεί να υπάρξουν διαφωνίες για το ποιον δίσκο προτιμάει ο καθένας περισσότερο, αλλά το συμπέρασμα είναι αδιαμφισβήτητο…. Οι HELSTAR αποτελούν μεγάλο κεφάλαιο στον heavy metal ήχο και σαφώς έχουν επηρεάσει μεγάλο αριθμό μουσικών και οπαδών.
Από την Γερμανία προέρχονται οι Sirius curse οι οποίοι στις 15/3 θα κυκλοφορήσουν τo ντεμπούτο τους E.P. με τίτλο Time knows no lies.
Το ηχόχρωμα του υλικού και το γεγονός οτι πρόκειται για ντεμπούτο εύκολα παραπλανούν τον ακροατή οτι πρόκειται για νεαρό σχήμα...
Ισχύει όμως το ακριβώς αντίθετο....
Τους Αμερικανούς Attika τους θυμάστε; Η μπάντα από την Florida η οποία ήταν ενεργή από το 1983 μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 90’ κατάφερε να κυκλοφορήσει μόλις 2 δίσκους (Attika 1988, When Heroes Fall 1991) χωρίς να κάνει ποτέ το μεγάλο άλμα προς ένα μεγαλύτερο κοινό, διατηρώντας ένα σχετικά cult όνομα. Ακριβώς 30 χρόνια από την τελευταία τους κυκλοφορία, οι Attika επιστρέφουν στο προσκήνιο για να διεκδικήσουν ότι τους αναλογεί με έναν δίσκο αποτελούμενο εξολοκλήρου από νέο υλικό.