Οι Skepticism μέσα σε αυτά τα τριάντα χρόνια που υπάρχουν εκεί στην παγωμένη μα πάντα με ζεστές και ελκυστικές εικόνες Φιλανδία, περπατούν τον δύσκολο και λιγότερο περπατημένο δρόμο του funeral doom. Ένας ήχος, μια μουσική που έχει και την άγρια μορφή του black και τον πεσιμισμό του doom και την ρομαντική και αισθαντική ατμόσφαιρα του doom/death.
Χριστούγεννα 1993. Καστοριά. Μόλις έχω ανακαλύψει μαζί με τον ξάδερφο μου μια νέα μπάντα, My Dying Bride λέγονται. Πριν δυο μήνες κυκλοφόρησε ο δεύτερος δίσκος τους και τον ακούμε σαστισμένοι για διαφορετικούς λόγους. Εγώ έχω ενθουσιαστεί. Αυτός όχι και τόσο. Τον θυμάμαι να λέει ‘’ρε συ, μέχρι να ακούσεις το ένα riff να τελειώνει, έχεις ξεχάσει τι άκουγες πριν’’. Που να άκουγε και Thergothon, μια Φιλανδική μπάντα που το ‘’τερμάτισε’’ σε αργές ταχύτητες. Αυτοί και οι Skepticism ήταν οι πρωτοπόροι στο υποιδίωμα που θα ονομαζόταν funeral doom/death metal.
Στο πανδύσκολο άθλημα του Funeral Doom Metal λίγες μπάντες καταφέρνουν να ξεχωρίσουν .Δυστυχώς, το είδος από μόνο του καταντά πολύ βαρετό σε μη εξειδικευμένα αυτιά προς τέτοια ακούσματα. Οι Φιλανδοί έχουν μέσα τους την μελαγχολία και την μελωδία, οι Shape Of Despair είναι από αυτούς που ξεχωρίζουν στο συγκεκριμένο. Από το 2000 μας έχουν παραδώσει τέσσερις δίσκους, τον ένα καλύτερο από τον άλλο με τον τελευταίο του 2015 να μας ‘’σκάει’’ από το πουθενά μετά από πάνω από δέκα χρόνια αναμονής για ένα καινούριο ολοκληρωμένο δίσκο.