Reviews
ΟΜΟΡΦΕΣ HEAVY METAL ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΥΠΤΗ
Οι Mausoleum Gate είναι ένα μουσικό σχήμα από την Φιλανδία με ένα μακάβρια όμορφο όνομα, με σχεδόν είκοσι χρόνια ιστορία και με το ‘’Space, Rituals and Magick ‘’ που κυκλοφορούν μέσω της Cruz del Sur Music να είναι το τρίτο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ μεταξύ και κάποιων μικρών, single, κυκλοφοριών.
Οι Ισπανοί Sun Of The Dying ακραία σκοτεινό όνομα δεν βρίσκεται? Είναι πάνω από δέκα χρόνια σε αυτό το σκοτεινό, αλλά My Dying Bride, αλλά πιο βλοσυρό doom death και το ‘’A Throne Of Ashes’’. Αποτελούν μια νέα γνωριμία για μένα, μέσα σε ένα ήχο που διαχρονικά λατρεύω να ακούω σε κάθε του εκδοχή. Είναι ο τρίτος τους ολοκληρομένος δίσκος και κυκλοφορεί μέσω της AOR Records σε digi cd, 12’’ vinyl και ψηφιακά.
Λατρεύω τα εξώφυλλα των Steel Arctus. Είναι πολύ διαφορετικά από την σωρό. Βέβαια το πιο σημαντικό είναι η μουσική αλλά ούτε εκεί πάνε πίσω οι Σαλονικείς. Το συγκρότημα ντεμπούταρε το 2020 με το ''Fire and Blood'' βάζοντας τους αμέσως στη φουρνιά των ελληνικών συγκροτημάτων που θα κρατήσουν την ελληνική μεταλλική σημαία ψηλά. Η τριμελής παρέα επανέλαβε το ποιοτικό heavy metal της δυο χρόνια μετά με το Master of War προβάλλοντας τις επιρροές τους από διάφορους ηγέτες της μουσικής μας όπως Manowar, Queensrÿche, Judas Priest και Dio (αυτό είναι γραμμένο στο δελτίο Τύπου).
Darklon. Η μπάντα του κιθαρίστα Κώστα Κρασόνη που από το 2017 μας κάνει υπερήφανους, όλους εμάς τους οπαδούς του U.S. power metal. Ντεμπούταραν το 2019 με το ''Rise from Death'' δείχνοντας μας τα δόντια τους από την αρχή. Αμερικάνικες επιρροές, τέρμα τα γκάζια και ξυραφένιες κιθάρες. Σαν ντεμπούτο, έπασχε από κάποιες παθογένειες που εξαφανίστηκαν στο δεύτερο τους άλμπουμ, ''The Redeemer''. Ανεβασμένο επίπεδο, συνθετικά και εκτελεστικά, με νέα σύνθεση γύρω από Κώστα, να δίνει τον καλύτερο τους εαυτό.
Με ένα νέο μουσικό σχήμα κλασικού heavy metal ήχου θα ασχοληθούμε εδώ. Είναι οι Fates Hand και το πρώτο τους full length που κυκλοφορεί σε cd, 12’’ vinyl και ψηφιακά, μέσω της Dying Victims Productions υπό τον τίτλο ‘’Steel, Fire & Ice’’. Ότι metalικότερο δηλαδή. Ακολούθησε το φερώνυμο ep ‘’Fate's Hand’’ του 2021.
Γουάου. Μια από τις καλύτερες μπάντες που θα ανακαλύψετε για τους τελευταίους μήνες όσοι γουστάρετε κλασσικό heavy metal, είναι οι Αμερικανοί Myth Carver. Από τη γειτονιά τους, στο Dallas μέχρι την Ελληνική δισκογραφική No Remorse Records, εικοσιπέντε λεπτά δρόμος. Ναι, τόσο διαρκεί το ep τους, ''Twist Of Fate'', η πρώτη τους δισκογραφική προσπάθεια που βρήκε σπίτι στην Ελλάδα λίγους μήνες αφότου κυκλοφόρησε ψηφιακά. Οι Myth Carver δημιουργήθηκαν πρόσφατα αλλά τα μέλη τους είχαν όλα προυπηρεσία σε thrash metal μπάντες μικρού βεληνεκούς.
Όταν είσαι τεχνικός ήχος για πάρα πολλά χρόνια σε μια μπάντα βεληνεκούς The Black Dahlia Murder, λογικό είναι να επηρεαστείς σε αρκετά πράγματα και στη δική σου μπάντα. Ο λόγος για τον ντράμερ Marshall Wieczorek που ξεκίνησε τους Wretched μόλις στα 16 του χρόνια. Μαζί του, από την αρχή, ο κιθαρίστας Steven Funderburk που τον ακούμε και στους Through the Eyes of the Dead (πιο τεχνικοί/παγωμένοι από τους Wretched). Οι Αμερικανοί έχουν ήδη κυκλοφορήσει τέσσερα άλμπουμς και μάλιστα μέσα σε μια πενταετία. Τελευταία δεκαετία όμως η μπάντα έβαλε φρένο έχοντας άλλες προτεραιότητες.
Βάζω να ακούσω το ‘’Borderland’’ πεπεισμένος ότι και αυτό το Amorphis άλμπουμ θα με γιομίσει ευτυχία με την κάθε του ακρόαση. Οι όμορφες μελωδίες ψυχής είναι η βάση των Amorphis από την αρχή τους αλλά πιο έντονα σε δίσκους όπως στο υπέροχο ‘’Silent Waters’’, το λατρεμένο ‘’Skyforger’’ και το για τους περισσότερους καλύτερο ‘’Under The Red Cloud’’ και φυσικά όχι μόνο.
Οι Astarte έγιναν γνωστοί ως η πρώτη all female black metal μπάντα παγκοσμίως. Αδιαφορούμε για το αν ισχύει αυτό αλλά μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι η δισκογραφική παρακαταθήκη της Μαρίας Κολοκούρη και των συναδέλφων τους είναι σημαντική. Από το Νορβηγικό black metal του ''Doomed Dark Years'' μέχρι τις πιο μελωδικές τους στιγμές στο ''Demonized'', όλα έχουν κάτι αξιόλογο να προβάλλουν. Ο θάνατος της Μαρίας το 2014 έβαλε τέλος στη μπάντα όπως ήταν λογικό.
Οι Crossover δεν είναι τίποτα νεούδια. Βετεράνοι σαν μουσικοί αλλά και σαν ακροατές. Επιστρέφουν δισκογραφικά μετά από 18 ολόκληρα χρόνια, όχι για να μας προτείνουν κάτι καινούριο αλλά αυτό που αγαπάνε, τις μουσικές τους προτιμήσεις μέσα από το δικό τους πρίσμα. Και μέσα σε κοντά δυο δεκαετίες έχουν αλλάξει πολλά όπως θα διαπιστώσετε. Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν βάζουν πουθενά όρια και αυτό επιφέρει και θετικά και αρνητικά, εξαρτάται τον ακροατή.