Articles
Τρίτωσε το κακό, με τους συντάκτες να γρονθοκοπούνται τώρα σχετικά με το βασανιστικό ερώτημα: Ποια είναι η καλύτερη περίοδος των Judas Priest; Ενόψει Rockwave, το θερμόμετρο χτυπάει κόκκινο και οι πένες πιάνουν φωτιά.
Πέντε περίοδοι, πέντε συντάκτες. Σήμερα η εποχή της μεταλλικής πρωτοπορίας (1974-1979).
Κάποια στιγμή στο τραγούδι που ανοίγει το νέο άλμπουμ των Riot V ακούμε την φράση "Cry out Victory". Αυτό ακριβώς κατάφερε η θρυλική αμερικάνικη μπάντα που συνεχίζει πλέον σαν Riot V, δηλαδή η πέμπτη της μετενσάρκωση αυτά τα 40 περίπου χρόνια που υφίσταται ενώ ο Todd Michael Hall είναι ο πέμπτος κατά σειρά τραγουδιστής! Με το νέο τους άλμπουμ, το δεύτερο σαν Riot V προελαύνουν victorious στο πεδίο της μάχης που ονομάζεται heavy metal.
Δε μπορείς να πεις κάτι για τους Monster Magnet. Μπορείς να πιείς όμως, διότι η δισκογραφία τους είναι βασισμένη σε όλων των ειδών τα πάθη και τα "λάθη". Στις 23 του Μάρτη κυκλοφόρησαν το νέο τους άλμπουμ για να "πειράξουν" και πάλι το μυαλό μας .
Μία είναι η μπάντα που έκανε το black metal (καλώς 'η κακώς) mainstream και το έφερε στο παιδικό δωμάτιο του κάθε teenager. Δε μπορώ να σκεφθώ άλλη εκτός από τους Dimmu Borgir που με την 25ετή τους μέχρι τώρα καριέρα πέτυχαν με τη σταθερή και άνω του μετρίου δισκογραφική τους πορεία να κάθονται στον extreme metal θρόνο.
Εδώ και αρκετά χρόνια, ένα πλήθος συντακτών του Metalzone έχει δημιουργήσει τη στήλη των Monuments. Ας μην κολλάμε στις λέξεις. Η στήλη έχει ήδη πάνω από 1100 κείμενα, πάνω από 1100 δισκογραφικές δουλειές, πάνω από 1100 άξια ακροάσεως ηχητικά δημιουργήματα. Δεν υπάρχει κανένας σχεδόν κανόνας εκτός του να έχουν καμιά 15ετία στη πλάτη (με λιγοστές εξαιρεσεις στις πλήρεις δισκογραφικές αναλύσεις και σε κάποια μεμονωμένα άλλα). Υπάρχουν κείμενα από όλα τα είδη, από Prog rock εώς black metal.
Απόγευμα Σαββάτου 9 Ιουνίου και προορισμός μας είναι το Music House Studio της πρώτης αγάπης και παντοτινής Στάθη Παυλάντη για να ακούσουμε ένα συγκρότημα που το λες και βαφτιστήρι του όχι γιατί τους βρήκε όνομα αλλά γιατί λειτουργεί σα την καλή νονά της Σταχτοπούτας για τους συγκεκριμένους.
Κάπως έτσι ξεφυτρώνουν οι εκπλήξεις στα μεγάλα φεστιβάλ, πας να ακούσεις ένα headliner και όταν φεύγεις, στα κλασικά πηγαδάκια, συζητάς για το πόσο καλή ήταν και η μπάντα που έπαιξε πριν από αυτούς. Κάτι τέτοιο εκτιμώ ότι θα συμβεί και στις 19 του επόμενου μήνα στο Rockwave. Δεν λέω θεοί οι Judas Priest, ημίθεοι οι Accept και οι Saxon, απίστευτη μπάντα στις live εμφανίσεις τους οι Sabbaton, αλλά εκεί θα είναι και κάτι δικά μας παιδιά.
Τι γίνεται όταν έχεις να τα βάλεις με στερεότυπα?
Θα σε θεωρούσουν άσχετο, γραφικό, υπερβολικό, αντιδραστικό, και ας έχεις κάποια επιχειρήματα που να στηρίζουν την άποψη σου.
Τα στερεότυπα δεν φτιάχνονται από γνώση ή επιστημοσύνη, αντίθετα πρόκειται για αντιλήψεις που έχουν εμπεδωθεί στην κοινή γνώμη και έχουν εκ των προτέρων καθοριστεί.
Το πρόβλημα με τα στερεότυπα είναι ότι δεν μπορούμε να τα ξεχωρίσουμε, δεν μπορούμε να διακρίνουμε αν έχουμε πέσει στην παγίδα τους.