The Chasm - Deathcult for Eternity: The Triumph

Ας μιλήσουμε για Death Metal που δεν κοπιάρει, που είναι αυτοδύναμο. Το ‘’Gloomy Reflection of our Hidden Sorrows’’ των Cenotaph. Ένας τέτοιος δίσκος δεν θα μπορούσε να βγει από μια χώρα που παρήγαγε μαζικά death metal. ΟΧΙ. Μας ήρθε από το Μεξικό. Τραγουδιστής/μπασίστας/στιχουργός της μπάντας ο Daniel Corchado που αμέσως μετά τη κυκλοφορία του προαναφερθέντα δίσκου το 1992 τους εγκαταλείπει για να φτιάξει τη δική του μπάντα. Και εγένετο The Chasm. Εκεί, εκτός από τα φωνητικά, αναλαμβάνει πλέον την κιθάρα αντί μπάσου. Πιο άγουροι αλλά πάντοτε με το δικό τους ήχο (‘’Procreation Of the Inner Temple’’ και ‘’From The Lost Years…’’), οι The Chasm ξεκίνησαν  να ηχογραφούν υλικό και να κυκλοφορούν δίσκους μέσα στα 90ς, έχοντας αρκετά μαύρη ατμόσφαιρα αλλά και Χάος (Deathcult… μέχρι σήμερα). Ήδη από το δεύτερο δίσκο ο Daniel έχει μείνει με τον πιστό σύντροφο Antonio León στα drums (μέχρι και σήμερα) ενώ υπάρχει και ένας δεύτερος κιθαρίστας  Η σύνθεση της μπάντας θα αλλάζει στην πορεία αλλά ψυχή της μπάντας πάντοτε θα παραμένει ο Daniel και ότι θα δεις το φως του ήλιου κάτω από το όνομα The Chasm μέχρι και το ‘’Farseeing’’ του 2009 αγγίζει το  τέλειο. Αργότερα θέλησε κάτι το διαφορετικό και δημιούργησε τους Magnus Itiner Interius (σε πιο ambient/doom μονοπάτια) αλλά και τους Acerus (heavy metal φάση) για να ξεδώσει. Η επιστροφή των The Chasm  έγινε πέρυσι με ένα πολύ καλό δίσκο και αναμένουμε ανάλογη συνέχεια και στο μέλλον.

Άρρωστη ατμόσφαιρα, άρρωστες μελωδίες. Όλοι γνωρίζουμε ότι το Μεξικό είναι μια από τις μεγαλύτερες σε προμήθεια ναρκωτικών χώρες και αν και δεν είμαι σίγουρος, νομίζω ότι γινόταν χρήση τους κατά την διάρκεια χτισίματος ιδεών. Καταρχήν οι στίχοι. Δεν θα καταλάβεις τίποτα ακόμα και αν είσαι ο ίδιος ο Daniel που τους έγραψε. Πιάνεις στίχους, δεν πιάνεις νόημα. Τα φωνητικά, αν και υπάγονται στο death metal στερέωμα, μετατρέπονται σε απειλητικές κραυγές που θα τις φοβόταν ακόμα και ο Διάολος, πόσο μάλλον blacksters τραγουδιάρηδες. Όσο για την μουσική, δυσαρμονίες στο μέγιστο, αλλοπρόσαλλες αλλαγές, παράδειγμα προς αποφυγή για οτιδήποτε εμπορικό. Το ‘’Deathcult For Eternity’’ λειτουργεί σαν ένα δοχείο σκοταδιού και παρακμής που αδειάζεται με το ζόρι μέσα σου και σε πνίγει. Ναι, πνιγηρό είναι η σωστή λέξη. Ένα πέπλο μυστηρίου, βρώμικο και βαρύ, καλύπτει τους σκελετούς κάθε σύνθεσης. Κάπως έτσι θα ήταν το black metal στις μέρες μας αν δεν το είχαν ανακαλύψει οι Βόρειες μπάντες. Η μέτρια παραγωγή του επιτρέπει επιπλέον βρωμιά και αυθεντικότητα, όπως τις ελληνικές μπάντες των 90ς. Παρόλα τα παραπάνω, η μελωδία είναι διάχυτη στα riffs και τους ρυθμούς, απλά παραμορφωμένη, κρυμμένη πίσω από άσχημες μάσκες.

Δεν ξέρω τι βοήθεια είχε αλλά η δομή κάθε σύνθεσης είναι περίτεχνη και αρκετά πολύπλοκη. Κάθε τραγούδι απαιτεί πολλά ακούσματα για να ξεδιπλωθούν τα μυστικά του. Δεκάδες δίαυλοι μεταφέρουν εξαιρετικές ηχητικές πληροφορίες, δυσπρόσιτες αλλά και ευφυέστατες . Ο Θάνατος διασταυρώνει το ξίφος του με τη Μουσική και το αποτέλεσμα μας το μεταφέρουν οι The Chasm. Σε μια χώρα που μπορεί κάποιος να ζήσει μύριες ασχήμιες και η μουσική που θα δημιουργήσει θα είναι εσώψυχη και αυθεντικότατη. Μαρτυρικές κραυγές, σαλεμένοι ρυθμοί  και καταραμένα riffs δημιουργημένα στην υγρή φυλακή ενός ιδιαίτερου ανθρώπου και όχι μπροστά σε υπολογιστή. Βάφουν τον ηχητικό τους καμβά με οδυνηρά χρώματα και όχι τα πρόσωπα τους με το μέικ απ της μανούλας.

Υ.Γ.  I Must Find The Root Of My Damnation, in Every Drop Of The Torrid Seas Of Sin And In Every Night Of The Soulless Winds, Bathe In Restless Flames Crush And Slaughter The False Ones…