Chinawite - Run for Cover

Υπάρχουν οι στιγμές που θέλεις ζόρικο ατσάλι να χύσεις μέσα στα αυτιά σου. Υπάρχουν και οι άλλες στιγμές, αυτές που αναζητάς ανάλαφρες, ευκολοάκουστες μελωδίες που θα σε διασκεδάσουν και θα σε κάνουν να νιώσεις όμορφα. Εδώ μπαίνουν οι Chinawite (δεν υπάρχει τυπογραφικό λάθος, έτσι λέγονται). Άγνωστοι όσο δεν πάει, ξεκίνησαν το 1981 σαν No Escape μέσα στη λαίλαπα του N.W.O.B.H.M.  Αφότου σταθεροποιήθηκε το line up τους σαν Chinawite, έκαναν μια ηχογράφηση για τον τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό Hallam, εξασφαλίζοντας έτσι συναυλίες στα τοπικά μαγαζιά αλλά και την έκδοση του πρώτου single (δυο συνθέσεων) τους, ‘’ Blood on the Streets’’ μέσω της μικρής Future Earth Records. Αργότερα, την ίδια χρονιά (1983) τους δίνεται η ευκαιρία να συμμετάσχουν στη συλλογή/σπλιτ πέντε μπαντών με δυο τραγούδια η κάθε μία, από την Mausoleum Records . Οι Chinawite χρησιμοποιούν τα 2 τραγούδια του single τους και κερδίζουν το συμβόλαιο. Μιλάμε για καθαρό N.W.O.B.H.M., αρκετά μελωδικό αλλά heavy metal μέχρι τα μπούνια. Η μπάντα αρχίζει ετοιμάζει νέο υλικό που θα δει το φως της ημέρας το 1984 με τον τίτλο ‘’Run For Cover’’.  Οι νέες συνθέσεις είναι πολύ πιο μελωδικές (εκτενέστερη περιγραφή πιο κάτω), ο δίσκος πατώνει, η μπάντα εξαφανίζεται από το μουσικό πεδίο και κανένα από τα πέντε μέλη δεν ξανασχολείται με τον σκληρό ήχο.

Στο ντεμπούτο και μοναδικό τους δίσκο, οι Chinawite προσέγγισαν ένα πιο εμπορικό ήχο. Μίλια μελωδικότερο, απλουστερότεροι, με μια AOR μυρωδιά/γεύση, πιο πολύ hard rock παρά heavy metal, πιο rock ‘n’ roll, τι δεν καταλαβαίνεις; Αυτό όμως δεν το κάνει υποδεέστερο. Έναρξη με το ομώνυμο τραγούδι, τα backing vocals για ακόμα πιο πιασάρικο τόνο, σολάρισμα, ρολάρισμα. Με ένα ρυθμό να κουνάς το ένα πόδι και το κεφάλι. Στο ‘’ Feelin'’’ σκληραίνουν ελαφρώς τα πράγματα, θυμίζοντας το παρελθόν τους. Μιλάμε πάντα για το πρώτο μισό της δεκαετίας των 80ς. Η σύνθεση είναι μια απλή δημιουργία που δουλεύει περίπλοκα μέσα στους λαβύρινθους των αυτιών σου και σε κάνει δέσμιο της με μεγάλη ευκολία. Τα σολαρίσματα δεν λείπουν ποτέ, δυο κιθαρίστες έχει η μπάντα και τους χρησιμοποιεί καταλλήλως. Μπορεί οι ρυθμοί να είναι λιτοί, αλλά οι κιθαρίστες ξεδιπλώνουν ωραίες ιδέες.

Ακόμα πιο μελωδικοί, ακόμα πιο ερωτιάρηδες στο ‘’ Slow Train’’, το πρώτο τραγούδι που πραγματικά ευχαριστιέμαι στο δίσκο Διπλές στρώσεις από riffs, στενάχωρη χροιά στη φωνή, ασχημάτιστο μοτίβο στο ρυθμό έχοντας γυρίσματα στα τύμπανα. Όσο για το δικό του σόλο, ο άνθρωπος λιώνει σαν βούτυρο πάνω σε υπερθερμασμένες χορδές. Ακολουθεί η πιο ένοχη απόλαυση που ακούει στο όνομα ‘’ Lookin' for Action’’. Βαρύς ήχος από μπάσο, στακάτη φωνή στα κεντρικά θέματα, πιο συναισθηματική στα ρεφραίν. Πάντοτε με πιασάρικα πολυφωνικά, πάντοτε με το απαραίτητο κουτάλι της σούπας από σιρόπι μελωδίας χυμένο πάνω στα riffs. Και τι αν κουνάμε και λίγο γοφό αντί για σβέρκο, και πάλι καλά περνάμε. Καθαρτήρια συγχώρεση στον εαυτό μου και επανάληψη του ρεφραίν του ‘’Operator’’ και ακόμα και τα 8χρονα γατιά μου αρχίζουν να βυζαίνουν ότι βρουν μπροστά τους.

Αλλαγή μεριάς δίσκου ή συνέχεια στο έκτο τραγούδι του δίσκου, καμιά διαφορά. Το ‘’ Runnin' High’’ προσφέρει απλόχερα μελωδίες και μας υπενθυμίζει τους περιορισμούς της σάρκας. Ακρόαση και άμεση λατρεία. Ποιος είπε ότι το απλό δεν μπορεί να είναι απίστευτα ευχάριστο. Η POP μουσική, εκεί βασίζεται. Εδώ απλά είναι πιο σκληρά τα πράγματα, ιδιαίτερα στις κιθάρες που χλιμιντρίζουν όταν αυτοπροσδιόριζονται ή όταν αποκτούν τον πλήρες έλεγχο ενός μουσικού λεπτού. Κατά τα άλλα, ερωτιάρικοι στίχοι, προσβάσιμοι ρυθμοί, βατό παίξιμο, πιασάρικες φωνητικές μελωδίες. επανάληψη μέχρι μάθησης. Για 40 λεπτά, για δέκα τραγούδια (με το ‘’Midnight Cafe’’ να ξεχωρίζει στη δεύτερη μεριά’’  Το εξώφυλλο παιδικό, αν και ζωγραφισμένο από τον άνθρωπο πίσω από καλύτερες δουλειές (Skyclad, Grim Reaper, Savage), Gary Sharpe ενώ η παραγωγή κρίνεται ικανοποιητική αν και θα μπορούσε να είναι σαφώς και καλύτερη.