Threshold - Psychedelicatessen
Threshold-Psychedelicatessen
Το Progressive Metal του Χθες και του Σήμερα, έχει να περηφανεύεται για μπάντες σαν τους Threshold, που ανήκουν στις συνομοταξίες του. Είμαι σίγουρος ότι θα είναι τιμώμενο και στο μέλλον όσο αντίστοιχες μπάντες κυκλοφορούν τόσο ποιοτικούς δίσκους και δίνοντας κορυφαίες συναυλίες ανά τον κόσμο. Οι Βρετανοί ξεκίνησαν την πορεία τους πίσω στο 1988 με κάποια demos και αρκετά διαφορετική σύνθεση σε σχέση με το σήμερα. Η ευχή και κατάρα των Threshold, ήταν οι τραγουδιστές της. Πέρασαν αρκετοί, μα όλοι υπέροχοι. Damian Wilson, Andrew "Mac" McDermott και Glynn Morgan, όλες φωνάρες. Το ντεμπούτο της μπάντας ήρθε το 1993 με το ‘’Wounded Land’’, δίνοντας το έναυσμα σε μια σειρά καταπληκτικών εξώφυλλων. Μουσικά με αρκετές επιρροές από Dream Theater, πάντοτε φιλτραρισμένες και μέσα από το δικό τους πρίσμα. O Karl Groom (κιθάρες) και Richard West (πλήκτρα) ήταν από τότε στις επάλξεις των ηχητικών μαχών της μπάντας. Ένα χρόνο αργότερα, κυκλοφορεί το ‘’Psychedelicatessen’’, για πολλούς ο καλύτερος τους δίσκος. Και ο πρώτος με τον Glynn Morgan πίσω από το μικρόφωνο, τραγουδιστή που είναι αυτή τη στιγμή πίσω στην μπάντα και θα απολαύσουμε ζωντανά σύντομα. Ένα σερί τρομερών δίσκων ξεκίνησε με το ‘’Extinct Instict’’ και δεν σταμάτησε ποτέ (σύνολο δίσκων έντεκα) με το τελευταίο τους πόνημα να στέκεται περήφανα δισκογραφικά και να περιέχει υλικό που θα κάψει καρδιές ζωντανά σε όσους του δώσουν μια ευκαιρία.
Σαφώς και είναι θεμιτό αν έχει μια μπάντα, ειδικά στο χώρο του progressive metal, άφθονες τεχνικές ικανότητες αλλά αυτό που μετράει πάντοτε περισσότερο είναι το συναίσθημα και σε αυτό οι Threshold έχουν άφθονο. Έχουν τα μέσα να μεταδίδουν τις μελωδίες τους, όσο πολύπλοκες και να είναι, στο αυτί του ακροατή με το πιο βατό τρόπο. Η δημιουργικότητα τους χτυπάει ζενίθ όταν αφήνουν την ίδια την μουσική να τους οδηγήσει και να αυτογεννηθεί. Έχουν το χάρισμα να συνθέτουν μαγικές ηχητικές στιγμές, την τεχνογνωσία να τις κάνουν ευκόλως κατανοητές παρόλο τις τεχνικές δυσκολίες και υπερβάσεων τους. Πάντοτε δεξιοτέχνες, πάντοτε αποτελεσματικοί, πάντοτε μεταδιδόμενοι την ουσία. Αυτοί είναι οι Threshold του 1994 που έκαναν τρομερή πρόοδο μέσα σε ένα χρόνο, μέσα σε ένα δίσκο. Τα τραγούδια είναι σύνολο ομαδικής σύνθεσης με τα περισσότερα να είναι ιδέες-δημιουργίες των Groo/Jeary (τότε μπασίστας) ενώ δεν λείπουν ακόμα και ξεχωριστές συνθέσεις είτε από τον Morgan είτε από τον West. Το αγαπημένο ‘’Innocent’’ για παράδειγμα είναι εξ΄ ολοκλήρου δημιουργία του Morgan.
Τα πρώτα τραγούδια του’’ Phychedelicatessen’’ (τρομερό λογοπαίγνιο) είναι και τα μεγαλύτερα σε διάρκεια. Βάζουν όλοι το κατιτίς τους από ιδέες, όλοι οι καλοί χωράνε που λένε, και οι διάρκειες μεγαλώνουν. Όμως, όντως όλοι οι καλοί. Αρματοδρομίες μελωδιών από έγχορδα, πλήκτρα και φωνή, με τον καθένα να προηγείται σε στιγμές μέχρι να χάσει την πρωτοπορία από άλλον και τερματίσουν όλοι μαζί. Λατρεύω το ‘’ A Tension of Souls’’ . Η φωνή του Morgan ψιθυρίζει μέσα στο μυαλό μου τους καλογραμμένους στίχους όσο στους τοίχους του αντηχούν ενσαρκωμένες αρμονίες και περιπλανώμενες εκτελεστικές διατάξεις και τεχνικά μοτίβα. Κάθε τραγούδι, ένα σύνολο από μουσικούς συνδέσμους και ηχητικές σχέσεις μεταξύ τους, πάντοτε με όραμα του κατανοητού προς τον ακροατή. Ισομέρεια στην πίτα του ‘’ Phychedelicatessen’’ για κάθε όργανο, σε κάθε τραγούδι. Υπάρχει χημεία και το αποδεικνύουν . Γι αυτό και φτάσαμε 20+ χρόνια μετά και αφήνουμε τις νότες του να μας οδηγούν στο μοναδικό τους ταξίδι. Λατρεία και το σύντομο ‘’Under The Sun ‘’ (η σύνθεση του West) με τις ακουστικές κιθάρες και το πιάνο. Η φωνή του Glynn χτυπάει κόκκινο σε συναίσθημα και πρωταγωνιστεί ενώ μουσικά απλά συντηρεί και ωθεί στην κορύφωση της (φωνής). Προσωπικά, το αποκορύφωμα του δίσκου το βρίσκω στο ‘’Innocent’’ που μετά από εκατοντάδες ακούσματα επιθυμώ και αποζητώ μια ακόμα δόση του συχνά-πυκνά μέσα στον χρόνο. Όλα ισολογισμένα, με την απλότητα της ενορχήστρωσης του να λειτουργεί σαν την Χώρα των Μύριων Μελωδικών Αντίλαλων. Μπορείτε να ανοίξετε επιστημονικές εγκυκλοπαίδειες για να μορφωθείτε πάνω στην αλλοστατική νευροενδοκρινολογική απόκριση διάθεσης και νευρικών δικτύων με επίπτωση στην συμπεριφορά ή να ακούσετε Threshold και να μάθετε από πρώτο χέρι τι είναι Συναισθημα. Τότε που οι πουκαμισάδες είχανε κάτι καινούριο να πούμε στην Metal μουσική.