Monuments
Συνεχίζοντας τις ανασκαφές σto Ολλανδικό death metal, οι θησαυροί είναι αμέτρητοι. Το γιατί κάποιες μπάντες δεν έγιναν γνωστότερες, είναι άγνωστο αν και κάποιοι λόγοι μας έρχονται στο μυαλό. Ας πούμε αν είσαι από μια μικρή πόλη της Νότιας Ολλανδίας με είκοσι χιλιάδες πληθυσμό, είναι δύσκολο να βρεις εταιρία, management, άπειρους οπαδούς, χώρους για συναυλίες, στούντιος κτλ. Πόσο μάλλον αν υπηρετείς το death metal τα χρόνια που είχε αρχίσει να φθίνει σε δημοτικότητα και όχι σε ποιότητα.
Death metal και Σουηδία. Death metal και Gothenburg. Κάπου στις αρχές των 90ς ξεπήδησαν στην Σουηδία μπάντες που έβαλαν νερό στο death metal κρασί τους? Οίνος κεκραμένος? Η μισή αλήθεια είναι αυτή. Και η αλήθεια είναι ότι μουσικά σχήματα σαν τους At The Gates, που μάλλον πρόλαβαν να είναι οι πρώτοι, Dark Tranquillity, In Flames, όλοι από την πόλη του Gothenburg, πήραν το death metal που αγαπούσαν και του έβαλαν τον υιό της μελωδίας. Έναν υιό που μπόλιασε σε πολλά άλλα σχήματα της πόλης, της χώρας, της Ευρώπης και του κόσμου.
Με τους Βρετανούς τιτάνες του grind/death metal Napalm Death έχουμε ασχοληθεί εδώ στο Metal Zone και για παλαιούς αλλά και για τους αρκετά πρόσφατους δίσκους τους. Εδώ θα πάμε σε μια μεσαία περίοδο και πιο συγκεκριμένα στον δέκατο ολοκληρωμένο, καθώς έχουν κάμποσα eps και splits, δίσκο τους με τον τίτλο ‘’Order of the Leech’’. Ο τίτλος και μόνο, ‘’Order of the Leech’’, βγάζει μια αίσθηση παραγγελιάς. Ότι δηλαδή κάτι αναζητούν εδώ με αυτή τους την δημιουργία αυτοί ευφυέστατοι παράφρονες ή αν θέτε οι λόγιοι της παραφροσύνης και της λογικής, δηλαδή οι Napalm Death.
Το 1995 αν κάποιος άκουγε μια παρέα μεταλλάδων να μιλάνε, μάλλον θα άκουγε να λένε για το νέο άλμπουμ των Maiden με το νέο τραγουδιστή, το πόσο καλό είναι το “Land of the Free” των Gamma Ray ή το “Imaginations…” των Blind Guardian, και άλλα τέτοια.
Δανία. Μια από τις χώρες από τις οποίες ξεκίνησαν οι βίκινγκς να λεηλατούν άλλες χώρες. Η βαναυσότητα είναι κομμάτι του πολιτισμού της. Ακόμα και στις μέρες μας, στην μουσική όμως. Με πληθυσμό μισό από την Ελλάδα, και όμως, πολλές συμμετοχές στο death metal προσκήνιο. Και συνεχίζουν να λεηλατούν. Ένα σεβαστό όνομα αυτών που αντιπροσώπευαν το είδος είναι οι Illdisposed. Ιδρύθηκαν το 1991 στο Aarhus και μέσα στο βαρύ χειμώνα της ίδιας χρονιάς έγραψαν πέντε τραγούδια (που αποτέλεσαν και το πρώτο τους demo).
1991. Στο Kungsängen της Στοκχόλμης, τέσσερις φίλοι αποφασίζουν να φτιάξουν τη δική τους μπάντα και να παίζουν μελωδικό death metal. Δίνοντας βάση στο μελωδικό (Canorous) ονομάζουν αντίστοιχα και την μπάντα τους με το απλοικό όνομα…A Canorous Quartet. Έλα όμως που το 1993 έρχεται και πέμπτο μέλος στη μπάντα. Ε, ‘’ας το κάνουμε Quintet’’ είπανε και έτσι έγινε. Άμεσα κυκλοφορούν το πρώτο τους demo σε κασέτα (The Time Of Autumn) όπως συνηθιζόταν τότε και την στέλνουν στον Τύπο και εταιρίες.
Μια από τις μεγαλύτερες ελπίδες στο Death Metal στην χώρα της Δανίας ήταν οι Konkhra. Ξεκίνησαν σαν Vicious Circle το 1988 για να το αλλάξουν σε Konkhra το 1990. To συγκεκριμένο είδος ζούσε μεγάλες στιγμές και κάθε χώρα είχε τους αντιπρόσωπους του. Ήδη το ντέμο του 1990 με τίτλο …’’Vicious Circle’’ απεδείκνυε τις δυνατότητες τους σαν μπάντα (σαν τρίο τότε), έστω και ανάμεσα σε χάλια ήχο. Ο Anders Lundemark αφήνει το μπάσο σε ένα τέταρτο μέλος και αναλαμβάνει κιθάρες, μαζί με τα φωνητικά (ήδη αυτός τραγουδούσε).
To 1993, το death metal είχε βγάλει τα περισσότερα από τα διαμάντια του σε αυτό τον ήχο. Πολλές νέες κυκλοφορίες ακούγοντας όπως οι προκάτοχοι τους. Για κανένα λόγο δεν λες ότι ο ήχος έχει βαλτώσει αλλά ήδη κάποιες μπάντες έχουν προσθέσει κάποια νέα χαρακτηριστικά που αλλοιώνουν την βασική μορφή τους, παραμένοντας όμως death metal.
Διαβάζεις Epic και στο μυαλό σου έρχονται ο κλασσικές heavy metal μπάντες. Διαβάζεις Epic Death Metal και πιθανότατα να σκεφτείς τους Bolt Thrower. Και ναι, το αξίζουν και τους ταιριάζει, και σαν μουσική και σαν στίχο. Κάποια άλλη μπάντα να δικαιούται αυτό το προσωνύμιο; Οι αρχαίοι Amon Amarth και Unleashed. Ναι. Άλλοι; Σίγουρα οι Βέλγοι Caducity που όχι μόνο το death metal τους είχε αυτό το επικό στοιχείο στην μουσική, μα πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ένα τρομερό επικό στιχουργικό concept που διάρκεσε δυο δίσκους.
Δεν φτάνει που έχουμε μια πληθώρα νέων, Ελληνικών συγκροτημάτων που κυκλοφορούν εξαιρετικούς δίσκους, έχουμε και την επιστροφή βετεράνων που όχι μόνο προσέφεραν τρομερές δουλειές στα λίθινα χρόνια αλλά δείχνουν με άνεση ότι μπορούν να συνεχίσουν ανάλογα και στο σήμερα. Αφορμή για τον παραπάνω πρόλογο, οι Αθηναίοι On Thorns I Lay (με το καταπληκτικό όνομα για το ύφος τους, doom/death metal). Η ιστορία τους ξεκινά πίσω στο 1992, σαν Paralysis έχοντας ένα demo και ένα split με τους Έλληνες blacksters, Legion Of Doom.