Monuments
Η Γαλλία ποτέ δεν κατάφερε να βγάλει συγκροτήματα παγκόσμιας εμβέλειας στο heavy metal στα 80ς-90ς παρόλο το μεγάλο αριθμό οπαδών και συγκροτημάτων. Όπως και να το κάνουμε, μιλάμε για μια από τις μεγαλύτερες και πλούσιες χώρες της Ευρώπης. Πιθανότατα να φταίει και η χρήση της μητρικής γλώσσας που προτιμήθηκε στα 80ς από αρκετές heavy metal μπάντες. Αργότερα, στα πιο ακραία είδη, thrash/death δηλαδή, συγκροτήματα όπως οι Loudblast, No Return, Massacra, Aggressor επέλεξαν την αγγλική αλλά και πάλι δεν μπορείς να πεις ότι κάποια έγινε τεράστιο όνομα.
Θεωρώ τους Centinex μέσα στις καλύτερες περιπτώσεις Σουηδικού Death Metal. Ένα συγκρότημα με πολλά χρόνια στην πλάτη, σπουδαία δισκογραφία και καταστροφικές συναυλίες. Εάν ακούς συχνά μπάντες όπως Dismember, Grave, Hypocrisy κτλ και δεν έχεις ανακαλυψει τους Centinex, πράξε το σωστό άμεσα. Οι Centinex βασανίζουν τα αυτιά μας εδώ και τρεις δεκαετίες, συγκεκριμένα από το 1991, βγάζπντας το πρώτο τους demo ‘’ Stupid Humanity’’.
Πόσες και πόσες ...μεταλλάξεις δέχτηκε ή αγκάλιασε η metal μουσική σε αυτά τα 50+ χρόνια ύπαρξης της όχι απλά για να επιβιώσει αλλά για να κινήσει το ενδιαφέρον σε νέους οπαδούς. Στις αρχές των 90ς το death metal βρισκόνται στο ζενίθ του και χιλιάδες οπαδοί ασπάστηκαν τον ακραίο αυτό ήχο. Μια πενταετία αργότερα, κάποιες μπάντες άλλαξαν φορά ή ροή.Ειδικικότερα πολλές Σουηδικές μπάντες, ασπάστηκαν μια προοδευτική λογική για το πως θα έπρεπε να εξελιχτεί ο ήχος τους. Οι Carcass, οι Entombed, οι Cemetary, οι Furbowl διάλεξαν μια πιο groovάτη προσέγγιση, death n’ Roll metal.
Η Γερμανική Massacre Records κυκλοφόρησε εξαιρετικούς δίσκους στα 90ς, εποχή που ιδρύθηκε δηλαδή. Κάποιες από αυτές τις κυκλοφορίες έγιναν πολύ γνωστές, κάποιες πάλι όχι. Ένα συγκρότημα που από την αρχή του βρέθηκε κάτω από τις φτερούγες της εν λόγω εταιρίας και συνεχίζει μέχρι σήμερα είναι οι Progressive/Death/Doom Metalles, Dark Millennium. Μιλάμε για μια τρομερά εφευρετική και πειραματαική μπάντα γεμάτη συνθετική φαντασία που όμως δεν έγινε ευρύτερα γνωστή. Ξεκίνησαν σαν Mortal Freight ενώ το 1991, χρονια που ιδρύθηκε και η Massacre Records, μετονομαστήκαν σε Dark Millennium.
Κάποιες κυκλοφορίες έμελλε να μείνουν άγνωστες στον περισσότερο κόσμο. Ίσως λόγω χώρας καταγωγής, ίσως ηχητικών πειραματισμών, ίσως εταιριών, ίσως περιεχόμενου,ίσως...ίσως. Αναμοχλεύοντας το παρελθόν μπορούμε να βρούμε χιλιάδες κυκλοφορίες. Κάποιες πραγματικά άξιζαν καλύτερης τύχης αλλά πλέον δεν μπορεί να γίνει τίποτα εκτός από το να τους τιμήσουμε με κάποια ακούσματα και ένα καλό λόγο.Αν τους αγαπήσουν γι αυτό το λόγο και κάποιοι ακόμα θα ήταν πολύ καλύτερα. Ελβετία, λίγο πριν αλλάξει η δεκαετία των 80ς, συγκροτήματα αρχίζουν το δικό τους μουσικό ταξίδι.
Πολλές συζητήσει έχουν γίνει για το ποιος πρέπει να θεωρείται ο πρώτος death metal δίσκος. Λίγοι οι υποψήφιοι και φυσικά δισκάρες, ιστορικοί-σταθμοί στον ήχο και όλα αυτά τα ωραία. Μου είναι αδιάφορο αν θα έπρεπε να είναι το ντεμπούτο της αγαπημένης μου μπάντας DEATH ή των Καλιφορνέζων Possessed. Τεράστιες λατρείες αμφότερα. Τα πάντα έχουν γραφτεί και ειπωθεί αρα ας επικεντρωθούε στα πολύ βασικά. Οι Possessed ιδρύθηκαν το 1983 και ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησαν το demo τους ‘’death metal’’, την ίδια χρονιά που και οι Death ονόμασαν το πρώτο demo τους με τον ίδιο τίτλο.
Κάποτε αγοράζαμε βινύλια και cds συλλογές. Αν είναι δυνατόν...Και όμως. Εποχές προ νετ, mp3s, youtube και όποια πλατφόρμα μουσικής γνωρίζουμε πλέον, ψάχναμε οποιοδήποτε τρόπο να μάθουμε όσες περισσότερες μπάντες μπορούσαμε. Ατελείωτες ώρες στο ραδιόφωνο, αντιγραφές σε κασέτες από υλικό φίλου/γνωστού, αγορές γεμάτες ρίσκο με βάση κάποια πληρόφορία ή ενός τραγουδιού που θα είχαμε ακούσει. 1992 και στα χερια μου φθάνει ένα cd-συλλογή από ένα φίλο από θεσσαλονική.
Κάθε χρονιά που οι Σουηδοί Necrophobic κυκλοφορούν νέο δίσκο, πάντοτε συμπεριλαμβάνονται στα αγαπημένα μου, είτε σε οπαδικές λιστες είτε τα τελευταία χρόνια σε συντακτικές. Αγάπη που ξεκίνησε με το ντεμπούτο ‘’ The Nocturnal Silence’’ του 1993, από τις πρώτες ακραίες μπάντες που ερωτεύτηκα και φτάνει μέχρι το ‘’ Dawn of the Damned’’ του 2020 που για μια ακόμα φορά με κατέπληξε (https://www.metalzone.gr/reviews/necrophobic-dawn-damned).
Σαν γνήσιος Βορειοελλαδίτης που είμαι, όλες τις εφηβικές μου συναυλίες της έζησα στη Θεσσαλονίκη. Μαζί με τα μεγάλα ξένα ονόματα που άρχισαν να μας επισκέπτονται στα 90ς, πρωτοείδα και ελληνικές που ξεκινούσαν το δικό τους μουσικό ταξίδι.Τέλη 1997 και μας επισκέπτονται οι Rotting Christ για την προώθηση του ‘’A Dead Poem’’. Μαζί τους, οι Σαλονικείς Exhumation που προσφάτως έχουν κυκλοφορήσει το ντεμπούτο ‘’ Seas of Eternal Silence’’. Μελωδικό death metal, καθαρόαιμες Ευρωπαικές επιρροές και Σουηδικός ήχος μιας και υπεύθυνος για την παραγωγή ήταν ο Dan Swano.
Τέτοιες μέρες πριν είκοσι έξι χρόνια κυκλοφορούσαν οι Hypocrisy, ένα από τα πιο γνωστά και επιδραστικά death metal σχήματα της Σουηδίας, τον τέταρτο τους ολοκληρωμένο δίσκο ‘’Abducted’’. Και το κυκλοφόρησαν μέσω της Nuclear Blast, στις 13 του Φλεβάρη του 1996.