Heathen - Empire of the Blind

Οι Heathen υπήρξαν από τις αγαπημένες μου μπάντες στο τεχνικό speed metal. Οι δυο δίσκοι τους στο βαθύ παρελθόν τους, τα Breaking the Silence (1987) και Victims of Deception (1991) είναι αξεπέραστα, όχι απλά από τους ίδιους αλλά και από το 90% συγκροτημάτων που έπαιξαν ανάλογα. Όσοι δεν βαριέστε, διαβάστε και αυτό https://www.metalzone.gr/monuments/heathen-breaking-silence. Όπως και να χει, η μπάντα ξαναδοκίμασε την τύχη της με την επανασύνδεση του 2001 έχοντας στη σύνθεση του το ιδρυτικό μέλος και κιθαρίστα της μπάντας Lee Altus αλλά και τον αυθεντικό τους τραγουδιστή David R. White. Μαζι τους και ο ντράμμερ του ΄΄ Victims of Deception΄΄, Darren Minter. Τελικά πέρασαν αρκετα χρόνια για να ακουσουμε το ‘’The Evolution of Chaos’’, δίσκος που ενθουσίασε το κοινό όταν βγήκε. Το 2013 ο Minter εγκαταλείπει την μπάντα ενώ την ίδια χρονιά πεθαίνει και ο Torres από καρδιακή ανακοπή ο οποίος είχε ήδη φύγει από την μπάντα. Οι Heathen μένουν χωρίς το ρυθμικό ντουέτο τους. Το μπάσο ανέλαβε ο Jason Viebrooks ενώ πίσω από το drum kit επιλέχτηκαν διάφοροι sessionάδες. Χωρίς βιασύνες, φτάσαμε στο 2019 για να ξαναπάρουν μπροστά οι Heathen. Με νέα μέλη σε μπάσο και ντραμς, με νέα εταιρία την τεράστια Nuclear Blast και με δώδεκα νέες συνθέσεις, το νέο τους άλμπουμ, ‘’ Empire of the Blind’’ είναι πλέον γεγονός.  Κυκλοφόρησε ένα μήνα πριν σε cd, κασσέτα, διπλό βινύλιο αλλά και σε digital μορφή. Παραγωγή από τον Zeuss και artwork από το πολύ γνώριμο μας, Travis Smith.

Ας γίνει ένα ξεκαθάρισμα. Δυο πράγματα είναι πολύ σημαντικά αλλά και διαφορετικά στο νέο δίσκο των Heathen. Η παραγωγή και οι συνθέσεις. Ας πάμε στο πρώτο. Η παραγωγή του Zeuss ακούγονται πολύ thrashy και πολύ μοντέρνα, πιθανότατα ότι πρέπει για το έτος που διανύουμε. Αλλά ρε γαμώτο, εμένα δεν μου φαίνεται ότι ταιριάζει. Αν δεν έχετε ακούσει το ‘’ The Evolution of Chaos’’, το χάσμα θα σας φανεί τεράστιο και πιθανότατα να ξενερώσετε σε αυτό τον τομέα. Αν το έχετε ακούσει, πιθανότατα να σας ακουστεί πιο συμβατό. Όπως και να χει, στα δικά μου αυτιά μου ακούστηκε κρύο σαν άλμπουμ με φωτιά για ζέσταμα να έρχεται μόνο από τις μελωδίες της κιθάρας και από πουθενά αλλού. Γρήγοροι ρυθμοί, επιθετικοί. Σε thrash τόνους πλέον, προσχωρούν σε βίαιες επιδρομές. Η φωνή του David είναι ακόμα σε μεγάλη φόρμα χωρίς να τραβά τόσο ψηλά την φωνή του όπως στις τσιρίδες του παρελθόντος. Είναι και 57 χρονών πλέον αλλά σαρώνει ακόμα.  Το μεγάλου ατού των Heathen και του νέου τους δίσκου είναι τα riffs. Γεννούν μελωδίες που σε διαφθείρουν, ειδικά τα σόλος είναι ότι πιο ενδιαφέρον έχουν να δείξουν. Σε κάθε σύνθεση φωλιάζουν περίπου στη μέση της και αφήνουν υγρές συγχορδίες που σε πείθουν να τις καταπιείς χωρίς δεύτερη σκέψη.

Το δεύτερο θέμα είναι οι συνθέσεις. Τα τραγούδια είναι πολύ καλά, με δουλεμένες ενορχηστρώσεις αλλά αδυνατούν να εξελιχθούν σε ύμνους όπως αυτές του παρελθόντος. Υπάρχουν αρκετές γκρούβες μέσα σε αυτό το μοντέρνο θρασάρισμα, κόβωντας αρκετά από το τεχνικό παρελθόν τους και θυμίζοντας τις σύγχρονες κυκλοφορίες μπαντων σαν αυτές των Exodus και Anthrax (αλλά και πρόσφατους Testament και Metallica). Ακούς το κιθαριστικό αλύχτισμα του ‘’ Sun in My Hand’’ και εύχεσαι να υπήρχαν  πολλές περισσότερες στιγμές σαν και αυτές.Στο ‘’ Shrine of Apathy ‘’ τους ακούμε πιο μελωδικούς με τις κιθάρες να θυμίζουν Annihilator αλλά τα φωνητικά να παίζουν σε άλλο επιπεδο. Από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου που δεν θυμίζουν βέβαια Heathen ούτε του τότε ούτε του τώρα. Από την άλλη, τραγούδια σαν το ‘’ Devour ‘’ μου θυμίζουν...Pantera. Επίσης να αναφερθεί οτι στο ορχηστρικό ‘’ A Fine Red Mist ‘’ έχουμε guest κιθαριστικά σημεία από τους Gary Holt, Rick Hunolt και Doug Piercy που το καθιστούν την καλύτερη στιγμή του δίσκου με διαφορά. Old school stuff. Σε κάθε τραγούδι βρίσκω κάτι που με ανυψώνει στα ουράνια (σόλος, κάποιες φωνητικές μελωδίες) και την ίδια στιγμή με γειώνουν με ένα γκρουβάτο riff (γκάρα γκάρα style) ή χοντροκομμένα τσαμπουκαλίδικα και καλά φωνητικά. Ή μπορεί τα πάντα να είναι και εξαιτίας της παραγωγής ή απλά να είμαι ανίκανος να το ευχαριστηθώ διότι είμαι προσκολλημένος στα αρχαία τους χρόνια. Αφού δεν κόβω φλέβες, ας βάλω ένα....