Nektar ‎ - Remember The Future

Prog Rock (psychedelic/space/kraut rock) για το 2020 που να έχει φρέσκιες ιδέες είναι λιγάκι δύσκολο. Αν γυρίσεις όμως το χρόνο στα 70ς, τότε που ήταν καινοτόμος κατάσταση, θα βρεις δεκάδες συγκροτήματα που άνοιγαν τους μουσικούς μας ορίζοντες.  Οι Άγγλοι Nektar σίγουρα αξίζουν αυτόν τον χαρακτηρισμό. Αν και Εγγλέζοι, έζησαν και δούλεψαν το πρώτο μισό των 70ς στη Νότια Γερμανία και αυτό επηρέασε βαθύτατα τον ήχο τους. Πολύ κοντά σε αυτό που περιγράφουμε ως krautrock. Δισκογραφικά ντεμπούταραν με το ανεπανάληπτο ‘’Journey To The Centre Of The Eye’’  (τι καταπληκτικός τίτλος!!!) το 1971 κυκλοφορώντας μερικά μνημειώδες μουσικά έργα μέχρι τα μισά των 70ς. Παράλληλα με το εξαιρετικό τους υλικό και την ζωντανή τους εκτέλεση, συνδυάζανε και οπτικές απολαύσεις με φωτισμό και ψυχεδέλικά μοτίβα. Αξιοσημείωτο ότι ο Mick Brocket πάντοτε αναφερόταν σαν κανονικό μέλος της μπάντας ενώ δεν έπαιζε κάποιο όργανο παρά ήταν υπεύθυνος για τα light shows. Στο δεύτερο μισό κυκλοφόρησαν και άλλους δυο δίσκους αλλά σαφώς μετριότερουςς και χωρίς το αρχικό μέτρο σοκαρίσματος. Τελικά η διάλυση ήρθε το 1982, όπως και για πολλές τέτοιου ήχου μπάντες. Οι Nektar ξανασυνδέθηκαν το 2000 και έχουν βγάλει αρκετούς και μάλιστα αξιόλογους δίσκους ενώ υπάρχουν ακόμα και σήμερα και μάλιστα το περσινό ‘’The Other Side’’ είναι ένας λόγος να τους ξαναγαπήσετε. Πάντως από τα ιδρυτικά μέλη έχουν απομείνει δυο, οι Derek Moore (μπάσο) και Ron Howden (ντραμς) μιας και στο δεύτερο μισό των 10ς αποχώρησαν ο αυθεντικός τραγουδιστής και κιθαρίστας της μπάντας (70άρηδες πλέον).

Διαλέγουμε τυχαία το ‘’Remember The Future’’ του 1973. Ίσως να μην είναι καν ο καλύτερος τους αλλά σίγουρα ανήκει στους τρεις κορυφαίους τους. Είναι όμως αυτός που τους χάρισε την διεθνή επιτυχία φτάνοντας στην κρυφή των Γερμανικών charts και στην νο13 αντίστηχη Αμερικάνικη. Ηχογραφημένο μόνο μέσα σε τρεις Αυγουστιάτικες μέρες του 1973, το ‘’Remember The Future’’ αποτελείται από μονάχα δυο συνθέσεις, συνολικής όμως διάρκειας τριάντα πέντε λεπτών. Ναι, κάποτε το να έχεις επικές σε διάρκεια συνθέσεις δεν ήταν απλά επικίνδυνο, ήταν πρόκληση και οι καινοτόμες μπαντες τις αποζητούσαν. Έτσι, το πρώτο μέρος ξεκινά το δεκαεπτάλεπτο ταξίδι μας μέσα στην ψυχεδέλεια. Σαν να έχουν σκουλήκια που τους  ερεθίζουν το μυαλό, αλλάζουν συχνά-πυκνά διαθέσεις και κατευθύνσεις. Ηχητικά σταυροδρόμια που συναντάς μαγευτικές μελωδίες και ανατριχιαστικές αλλαγές με εξαίσιο στιχουργικό περιεχόμενο που αφορά το ανθρώπινο είδος. Κάθε όργανο παίζει στην δικη του διάσταση και όλα μαζί καυτηριάζουν τις πληγές που σου ανοίγει η φωνή του  Roye Albrighton. Τα πλήκτρα του Alan αντιπαρατίθονται με τα έγχορδα και η απόφαση των καλλιτενών για βαθιές μάχες κρίνεται γενεόδωρη ως προς την τέρψη του ακροατή.Στα τελευταία 2-3 λεπτά, ο ήχος τους μεταλλάσσεται και προέρχεται κατευθείαν από το διάστημα.

Πολλοί υποστηρίζουν ότι χρειάζεσαι ναρκωτικά για να ‘’χαθείς’’, σωματικά και πνευματικά. Εδώ είναι ο αντίλογος. Χαμήλωσε φώτα, βάλε το βινύλιο/cd να περιστρέφεται και πιες λίγο καλής ποιότητας κρασί και θα με θυμηθείς. Το ‘’χάσιμο’’ θα βγει από τα ηχεία να σε επισκεφτεί. Σαν να ανοιγεις τον κύβο του hellraiser ένα πράγμα. Απλά εδώ εμφανίζονται συναισθηματικά άγκιστρα. Το δεύτερο μέρος ξεκινά με μια πιο χαλαρωτική διάθεση, και ενόργανα και ενρινα. Δεν βιάζεται, έχει δεκαεννιά λεπτά να εξελιχτεί σε ότι ποθεί η καρδια των τεσσάρων συνθετών του. Θα ακολουθήσουν και κάποια πιο βαριά περάσματα αλλά γενικότερα είναι λιγότερο περίεργο και ψαχμένο από το πρώτο. Εδώ δίνεται περισσότερη βάση στο ρυθμό και στο συναίσθημα. Το μπάσο γκρεμίζει κάθε προσπάθεια αντίστασης. Σε ξεγυμνώνει συναισθηματικά με τον τόσο ζωντανό και γεμάτο συναίσθημα εφοδιασμό του.Περίπου στο 10-13 λεπτό, θα σας έρθουν στο μυαλό έντονα και οι Pink Floyd, τσεκάρετε το.  Χωρίς ηχητικές επιδείξεις, μουσικά παίζουν σε υψηλό επιπεδο κρατώντας πάντοτε το ενδιαφέρον στο ζενιθ, χάρη στην ηχητική του ποικιλία και τις έξοχες ιδέες που πέφτουν στο τραπέζι. Κάθε σύνθεση είναι χωρισμένη σε μέρη τα οποία είναι αυτόζωα αλλά έτσι όπως είναι συνδυασμένα και συνεχόμενα, ξαναγεννούν την ανάγκη συνεχόμεων και συχνών ακροάσεων. Μουσική για να αφεθείτε, ψυχικά πάνω από όλα. Αφήστε τις αρμονίες του να σας γιατρέψουν, να σας ταξιδέψουν σε άλλες εποχές.