Poverty's No Crime - The Autumn Years

Η Γερμανία μας παρέδωσε τις καλύτερες progressive metal μπάντες της Ευρώπης την δεκαετία του 90ς, εποχή που έδρασε και ήταν στα φόρτε  του το είδος. Αν και το είδος γιγαντώθηκε από Αμερικάνικες μπάντες όπως οι Dream Theater, Queensryche και Fates Warning στα τέλη των 80ς, με την αρχή την επόμενης δεκαετίας δεκάδες μπάντες εμφανίστηκαν και στην Ευρώπη. Η Γερμανία μας προμήθευσε τους Mekong Delta και Sieges Even για αρχή αν και έπαιζαν πιο thrashy ενώ σύντομα πιο λυρικές μπάντες όπως οι Secrecy, Jester’s March, Life Artist, Surgeon εμφανίστηκαν. Μια ακόμα μπάντα γεννιέται με το πανέξυπνο και στοχευμένο όνομα Poverty’s No Crime. Πενταμελής σύνθεση, δυο κιθάρες,πλήκτρα και ότι χαρακτήριζε το είδος ήταν όλα μέρος και της συγκεκριμένης μπάντας. Κάποια demos δίνουν την σειρά τους στο πανέμορφο ντεμπούτο ‘’Symbiosis’’ που κυκλοφορεί από την πασίγνωστη Noise Records ενώ ένα χρόνο αργότερα μας δίνουν το ακόμα καλύτερο και προσεγμένο ‘’The Autumn Years’’. Γεννιέται περίπου την ίδια εποχή και η Γερμανική εταιρία InsideOut Music που θα φιλοξενήσει με την σειρά της τις πιο σημαντικές Prog Metal κυκλοφορίες, πράγμα που κάνει μέχρι και σήμερα επιτυχώς. Οι επόμενοι δυο δίσκοι της μπάντας θεωρούνται άριστοι, το ‘’Slave To the Mind’’ (1999) και ‘’One In A Million’’ (2001)  με το συγκτότημα να δέχεται πλέον τις πρώτες συνθετικές αλλαγές. Μετά το ‘’ The Chemical Chaos’’ η μπάντα δηλώνει ότι θα μπεί στον πάγο για επαόριστο μόνο και μόνο για συνεχίσουν ακάθεκτοι ένα χρόνο μετά και κάπου το 2007 να βγει το ‘’ Save My Soul’’ . Ένα πραγματικά μεγάλο διάλειμμα για την συνέχεια που διάρκεσε κοντά μια δεκαετία και με το καταπληκτικό ‘’Spiral of Fear’’ (https://www.metalzone.gr/reviews/povertys-no-crime-spiral-fear)  να κυκλοφορεί πλέον από άλλη εταιρία ενώ μόλις πέρυσι μας παρέδωσαν το τελευταίο τους επίτευγμα, το ‘’A Secret To Hide’’.

Όταν διαβάζεις στη ευχαριστήρια λίστα των πέντε μελών του συγκοτήματος να έχουν τους γονείς τους πρώτους πρώτους αυτό σημαίνει κάποια πράγματα. Μουσική ελευθερία, ευδιαθεσία και θετική ψυχολογία. Φωτεινές μελωδίες θα φωτίσουν την ψυχή σας άμεσα. Οι συγχορδίες σε αγγίζουν με την αμαρτωλή ροή αρμονιών. Τα πλήκτρα συνεισφέρουν τα μέγιστα σε αυτό αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορείς να πεις ότι το ίδιο δεν κάνουν και τα έγχορδα ή η λυρική φωνή του Volker Walsemann. Οργανικός ήχος που κορτάρει με την τεχνική αλλά χωρίς να ξανοίγεται υπερβολικά και να κουράζει. Όσο χρειάζεται ώστε να ακούς σαγηνευτικές αλλαγές και σόλος που θα σείουν το ‘’είναι’’ σου. Μεγάλη υπόθεση να ‘’χάνεσαι’’ σε ένα σόλο, να ονειρεύεσαι, να σαλπάρεις και κάτι τέτοιο οι Poverty’s No Crime στο κάνουν στο ‘’ Future in My Hands’’. Πληκτροφόρος χορός με ερωταπαντήσεις από κιθάρες στην αρχή του ‘’Rain of Gods’’.  Ρυθμικότητα με την φωνή να σε εξιτάρει με τη σταδιακή επιβλητικότητα και το μελαγχολικό γρέζι της. Μακριά από πεπατημένες, κάθε όργανο χρησιμοποιείται με περίνοια και αυξάνει τον  λυρισμό που προάγει. Οι στίχοι του Volker σε πείθουν αμέσως με τον περιγραφικό τους τρόπο και ξαναζείς τις σκέψεις του τραγουδιστή ακούγοντας αγαπημένες μελωδίες.

Πολλές φορές το μυστικό σε μια Progressive Metal μπάντα δεν είναι οι τεχνικές ακροβασίες και ο βαθμός δυσκολίας στο παίξιμο τους αλλά η απλότητα και η αμεσότητα μετάδοσης των ηχητικών παλμών που δημιουργούν. Να ξεσκεπάσουν τα συναισθήματα τους οι μουσικοί και να μεταφέρουν στον ακροατή αυτούσια και με πάση ειλικρίνεια. Είμαι σίγουρος ότι μέσα στα αγαπημένα τραγούδια των απανταχού προγκρεσιβάδων, πολλά είναι αρκετά απλοικά στη σύνθεση τους. Έχουν σφυρηλατηθεί μέσα στην αυθεντικότητα. Σαν να βρίσκονται οι μουσικοί δίπλα σου και απλά δεν τους βλέπεις επειδή έχεις κλείσει τα μάτια σου. Είναι όμως δίπλα σου και παίζουν μόνο για τους ίδιους και για σένα. Κλείνουν και οι ίδιοι τα μάτια τους όταν παίζουν ένα σόλο, όταν εκτελούν ένα τυμπανιστικό κρεσέντο, όταν σου ψιθυρίζουν στο αυτί κάποιους εσωστρεφείς στίχους. Πόσο μάλλον όταν μειώνουν την ένταση όπως στο ομώνυμο τραγούδι του δίσκου.

Ποιος δεν θέλει μια δόση θετικότητας περιστοιχισμένη από πανέμορφες αρμονίες σαν αυτή του ‘’Seconds’’.  Το metal δεν είναι μόνο μαυρίλα, είμαστε άνθρωπο με ελπίδες και στόχους για το αύριο και θέλουμε να απολαμβάνουμε κάθε στιγμή ακούγοντας αξιομνημόνευτα τραγούδια που αξίζουν το χρόνο μας.