ANTHRAX - XL: MCMLXXXI - MMXXII

Αν και έχουν αρκετό καιρό να κυκλοφορήσουν ένα νέο δίσκο οι Anthrax (6 χρόνια ήδη), πάντα βρίσκουν ένα τρόπο να μας αποσπάσουν την προσοχή με μια άλλου είδους κυκλοφορία ή νέα. Ήδη μετά τον τελευταίο τους δίσκο ‘’For All Kings’’ toy 2016, έχουν ήδη κυκλοφορήσει άλλα τέσσερα live άλπουμς και πάμε για το πέμπτο. Ποια η διαφορά με τα άλλα; Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το καινούριο τους Live μπορεί να λειτουργήσει και σαν best of μιας και καλύπτει υλικό από το μεγαλύτερο μέρος της δισκογραφίας τους, πολλά τραγούδια μάλιστα από τα αρχαία χρόνια. Το ‘’XL’’ αποτελείται από 2 cds και ένα blue ray για να ευχαριστήσει ακουστικά και οπτικά τους τεράστιους σε αριθμό οπαδούς των Anthrax που δεν χάνουν ευκαιρία να πιουν μια μπύρα και να μοσάρουν στους ήχους τους. Το Live κυκλοφόρησε μέσα στο καλοκαίρι  απο τη nuclear blast μα δυστυχώς είναι αρκετά φτωχό σαν συσκευασία. Μουσικά πάντως έχουμε 25 τραγούδια και επιπλέον ένα Rehearsal Footage και το Scott Ian NYC Walking Tour που τα βρίσκουμε στο blue ray.

Το καλό με αυτό το Live-συλλογή είναι ότι δείχνει τα δόντια των Anthrax και μάλιστα όλοι καταλαβαίνουμε πόσο κοφτερά είναι. Πολλά τραγούδια, διαφορετική προσέγγιση, διαφορετικές επιρρροές. Κάποια πιο θρασάτα (old school), κάποια πιο άμεσα-πανκ, κάποια crossover. Στα ίδια τα τραγούδια τους τα ακούμε ελαφρώς διαφορετικά από τις στούντιο εκτελέσεις, πιο άμεσα, πιο δυναμικά, πιο ζωντανά, ακόμα και με λαθάκια. Μικρές προσθαφαιρέσεις τα κάνουν πιο ενδιαφέροντα για κάποιους που τα έχουν χιλιοακούσει έτσι και αλλιως. Ακούστε το ‘’Lone Justice‘’ και υποκλιθείτε.’Η ακόμα καλύτερα το ‘’Be All End All’ από το State Of Euphoria που του έχουν δόσει διαφορετική πνοή. Προσθέστε και τέσσερις διασκευές, Got the Time (Joe Jackson), Bring the Noise (Public Enemy), Protest and Survive (Discharge) και φυσικά το Antisocial που πιθανότατα πολλοί να νομίζουν ότι είναι και δικό τους αν και ανήκει στους Γάλλους Trust. Μια ματιά στο εξώφυλλο και ήδη γνωρίζεις ότι θα ακούσει τραγούδια από πολλούς δίσκους, από το εναρκτήριο ‘’Fight 'em 'til You Can't’’ του ‘’For All Kings’’ μέχρι και το ‘’Metal Thrashing Mad’’από το ντεμπούτο ‘’Fistful Of Metal’’ και ότι βρίσκεται ανάμεσα στη δισκογραφία τους. Ειδικά από το ‘’Among The Living’’  ακούμε πολλά τραγούδια και πολλοί θα συμφωνήσετε ότι ίσως μιλάμε και για τον κορυφαίο δίσκο τους, σίγουρα στους καλύτερους τους. Στο δεύτερο cd θα προτιμηθούν περισσότερα τραγούδια από τον τελευταίο δίσκο  τους αλλά αυτό δεν θα χαλάσει κανέναν. Μετά το σαρωτικό ‘’αντικοινωνικό’’, ακούγεται το εξαιρετικό ‘’In the End’’ (Worship Music), πιο αργό, μελωδικό, φόρο τιμής σε αποθανόντες καλλιτέχνες της metal μουσικής. Αρκετά τραγούδια από τον τελευταίο δίσκο ακούγονται και ελπίζω να τον ευχαριστηθήκατε αρκετοί και αρκετά. Μια κυκλοφορία που δεν θα σας κάνει πιο πλούσιους σαν δέκτες νέας μουσικής αλλά θα σας δώσει μια καλή ευκαιρία για αλκοόλ και κεφαλοκλυδωνίσματα. (headbanging μωρέ).