Droÿs - And If...

Η Γαλλία ποτέ δεν κατάφερε να βγάλει συγκροτήματα παγκόσμιας εμβέλειας στο heavy metal στα 80ς-90ς παρόλο το μεγάλο αριθμό οπαδών και συγκροτημάτων. Όπως και να το κάνουμε, μιλάμε για μια από τις μεγαλύτερες και πλούσιες χώρες της Ευρώπης. Πιθανότατα να φταίει και η χρήση της μητρικής γλώσσας που προτιμήθηκε στα 80ς από αρκετές heavy metal μπάντες. Αργότερα, στα πιο ακραία είδη, thrash/death δηλαδή, συγκροτήματα όπως οι Loudblast, No Return, Massacra, Aggressor επέλεξαν την αγγλική αλλά και πάλι δεν μπορείς να πεις ότι κάποια έγινε τεράστιο όνομα. Στα 00ς η Γαλλική σκηνή παρέδωσε 100άδες νέες μπάντες με κάποιες από αυτές να ακούγονται πολυ δυνατά στον ακραίο ήχο (black metal πλέον) όπως οι Deathspell Omega, Blut Aus Nord,Arkhon Infaustus και πολλές άλλες ενώ είναι  αρκετά ακίνδυνο να πούμε ότι οι Gojira είναι αυτοί που έχουν κερδίσει το στοίχημα της παγκόσμιας αναγνώρισης. Αν την ψάξεις όμως στα άγνωστα της χώρας θα βρεις πολλά αξιόλογα ευρήματα στις ανασκαφές σου. Οι Droÿs είναι μια από αυτά εαν αρέσκεσαι σε τεχνικό death/thrash. Το συγκρότημα δημιουργείται το μόλις το 1989 και μέσα σε ένα χρόνο έχει έτοιμο το πρώτο του demo με εκπληκτικά παιγμένο thrash. Πολλά demos τα επόμενα χρόνια με αρκετές αλλαγές στα μέλη με το συγκρότημαστα να μένει τελικώς ως τριμελές μέχρι το 1995 που θα βγάλουν την πρώτη τους επίσημη κυκλοφορία, το ep ''Experience'' με προσεγμένο ήχο ώστε να διακρίνεται η εκτελεστική δεινότητα των μελών της. Την ίδια χρονιά (1995) δοκιμάζουν τη τύχη τους με μια άλλη συμπατριώτισσα μπάντα, τους Iceland, έχοντας από δυο συνθέσεις ο καθένας αλλά δεν ακούστηκαν και πολύ παραέξω. Οι Droÿs ανσυγκροτούνται, δημιουργούν νέα μουσική, ψάχνουν συμβόλαιο και τελικά το 1998 κυκλοφορούν το ντεμπούτο και μοναδικό τους δίσκο ''And If...'' από την Polymorphe Records. Τελικά μείναμε όλοι με το ''and if...'' μεταφορικά και κυριολεκτικά μιας η μπάντα εξαφανίστηκε....

Για όλους εσάς που λατρεύετε μπάντες σαν τους Sadus, Atheist, Obliveon, Coroner κ.α , πάρτε μια βαθιά ανάσα πριν μπείτε στα αχανή και απύθμενα νερά των Droys. Μπάσο σε πρωταγωνιστικό ρόλο, πολλαπλές αλλαγές σε ρυθμούς, εκπαιδευτικό παίξιμο από όλους, αφθονία σε ιδέες.Ορμητική τεχνικότητα που δεν ρηχαίνει ποτέ, υπέροχο βάπτισμα μελωδιών με προοδευτικές τάσεις, ένας λαβύρνθος χωρίς αδιέξοδα. Ακόμα και όταν νιώσετε το άγγιγμα των Slayer (κάτι πιο γνώριμο δηλαδή) σε τραγούδια σαν το ''Godfather of Sin '', θα το ζήσετε εντελώς διαφορετικό σαν συναίσθημα και ήχο, μιας και θα σας περιπλέξει η πολυπλοκότητα του. Το Atheistικό ''Experience'' τεντώνει κάθε συγχορδία στα όρια του, ένα σκοτεινό ηχητικό ελατήριο που εκτινάσεται απροειδοποίητα και σε τρομάζει. Το ''Forbidden Ritual '' ξεκινάει οργισμένα βομβαρδίζοντας σε με βάρβαρους και παρανοικούς ήχους αλλά αρκετά πιο βατούς σε σχέση με άλλα τραγούδια έτσι θεωρώ ως την πιο πιθανή στιγμή για headbanging ή απλό εγκεφαλικό συγχρονισμό. Μέσα στη χώρα των Θαυμάτων επίτρέπονται όλες οι υπερβολές, πειραματισμοί, ακραιότητες και δοκιμασίες χάρη στην εξοχότητα του παιξίματος τους.

Η ακρόαση του δίσκου μπορεί να παρουσιαστεί και σαν περπάτημα πάνω σε λεπτό πάγο. Θέλει την απόλυτη προσοχή σου για να περάσεις απέναντι. Διαφορετικά μάλλον δεν έδειξες το κατάλληλο ενδιαφέρον κατά τη διάρκεια της ακρόασης. Εκδικητικό άλεσμα ήχων με τα φωνητικά να ακούγονται ελαφρώς παραμορφωμένα αλλά και εντελώς καθαρά σε στιγμές. Οι στίχοι είναι λιγοστοί αλλά ενδιαφέροντες, σχεδόν πάντοτε δυσνόητοι και ακαταλαβίστικοι όπως την μουσική τους χωρίς να είναι όμως εσωστρεφείς. Το επτάλεπτο ''Adrift'' συνεχίζει στο ίδιο τροπάριο με μια Death (σαν τη μπάντα) ακουστική όαση στη μέση πριν σε καταβροχθίσει η υπολοιπόμενη σύνθεση. Ακόμα πιο πλουραλιστικά, το ''Inner City'' λειτουργεί σαν τραυματική απόλαυση μιας και σου μασάει το μυαλό. Coroner και Sieges Even αίμα στο ''Ubik'', πάντοτε μέσα από το ανάλογο thrash/death ύφος των Droys. Οι σύνθετες ακολουθίες και η στρυφνή πορεία συνεχίζεται ως το τέλος βαπτίζοντας το ''And If...'' ως απαραίτητο άκουσμα σε αυτούς που λογαριάζουν τους εαυτούς τους φίλους και ακροατές δύσκολων μουσικών. Μια παιδική χαρά για αυτιστικούς ενήλικες. Ο δίσκος κλείνει με ένα εντελώς death metal τραγούδι, το ''Cannibal New Year'' το οποίο είναι και το πιο ευκολοάκουστο του δίσκου. Ο δίσκος είναι πανάξιος ακουσμάτων αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί με τους  Μεγάλους του είδους μιας και είναι πιο χαοτικοί από όσο θα θέλαμε (μπορεί και όχι για κάποιους,χαχα).

Υ.Γ. Όπως αναγράφεται και στο cd: This CD is the result of never ending problems. Sorry for the average sound quality of this recording. Άρα μην περιμένετε κανένα θαύμα ούτε σε αυτόν τον τομέα μιας και τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν σαφώς καλύτερα.