Quartz - Quartz

Ηνωμένο Βασίλειο.  Εκεί γεννήθηκε το heavy metal για τους περισσότερους. Black Sabbath, Judas Priest, Budgie, Deep Purple, Rainbow, Motorhead. Ε ναι, ισχύει. Και αρχές των 80ς το κίνημα του N.W.O.B.H.M. Σωστά; Σωστά. Και λίγο πιο πριν κάποιες άλλες μπαντάρες, όπως οι Quartz και οι  Marseille που έδωσαν το έναυσμα για να τον χαμό που ακολούθησε. Και αν όλες οι προαναφερθέντες μπάντες αγαπήθηκαν και αναγνωρίστηκαν από όλο τον σκληρό ροκ πλανήτη, οι Quartz και οι Marseille έμειναν στους λίγους. Κακώς; Ναι, υπέρμετρα κακώς. Δηλαδή τι καλύτερο μπορούσε να υπάρχει μέσα στο ομώνυμο ντεμπούτο των Quartz για να δοξαστεί όπως του αξίζει. Τίποτα, τα έχει όλα. Οι Quartz ξεκίνησαν σαν Bandy Legs το 1974 και έπαιζαν σε μπαράκια το καλοπαιγμένο ροκ τους. Το 1976  υπογράφουν στην Jet Records , αλλάζουν το όνομα τους και ηχογραφούν το ντεμπούτο τους με παραγωγό τον Tommy Iommi και μηχανικό ήχου τον Chris Tsangarides. Στην σύνθεση τους είχαν και τον Geoff Nicholls (κιθάρες/πλήκτρα) τον οποίο και έκλεψαν οι Sabbath όταν ήταν να βάλουν το ‘’Heaven and Hell’’. Οι Quartz έβγαλαν δύο ακόμα (‘’Stand Up And Fight’’ και ‘’Against All Odds’’ τρομερούς δίσκους μέσα στον κυκλώνα του N.W.O.B.H.M., ισάξιοι πολλών διαμαντιών του είδους με την μπάντα να έχει αλλάξει τραγουδιστή και μπασίστα στο τρίτο τους εγχείρημα. Και οι τρεις δίσκοι με διαφορετικές εταιρίες, η πολυπόθητη δόξα δεν ήρθε ποτέ, η μπάντα διαλύεται το 1983 μαζί με εκατοντάδες άλλες μπάντες του κινήματος. Αρχές του 2016 πεθαίνει ο αρχικός τους τραγουδιστής Mike Taylor, οι υπόλοιποι βρίσκονται ξανά μαζί και βάζουν μπροστά ξανά της μπάντα κυκλοφορώντας προς τα τέλη της χρονιάς το πολύ ενδιαφέρον ‘’Fear No Evil’’ .Το 2017 o Χάρος παίρνει αυτή τη φορά τον Geoff Nicholls που έπασχε από καρκίνο. Η μπάντα παραμένει ενεργή με αβέβαιο μέλλον και μεγάλο μέσο ηλικίας

Κάτι  είχε το νερό στο Birmingham. Ή η ζωή που έκαναν οι τότε πιτσιρικάδες. Δεν μπορώ να κατανοήσω πως αλλιώς βγήκαν αυτοί οι σκληροί και συνάμα μελωδικότατοι ήχοι στα μέσα των 70ς. Ίσως φταίει ότι στα πρώτα βήματα τους, οι Quartz σαπόρταραν τους Μέγιστους Sabbath. Αναμφισβήτητα τους επηρέασαν και τον ήχο τους. Το εναρκτήριο ‘’ Mainline Riders’’ είναι πολύ βαρύ. Μια καταιγίδα από φλεγόμενα riffs.  Μπάσο/drums υποτάσσουν τον χωροχρόνο. Ρυθμικότατοι, μια αλυσιδωτή αντίδραση, μεταφορικά και κυριολεκτικά.  Η φωνή του Taylor, παραδεισένια. Πολύ πιο μελωδική από συναδέλφους του, θα μπορούσε να τραγουδά άνετα σε πιο Pop καλλιτεχνικά δημιουργήματα. Το χιτάκι-single ‘’Sugar Rain’’ αφήνει στα πλήκτρα πιο πολύ χώρο , τους δίνει τα σκήπτρα για κάτι πιο μελωδικό έχοντας πιθανότατα στόχο πιο ραδιοφιλικές κατακτήσεις. Οι διπλές κιθάρες όμως δεν λυπούνται κανέναν και για την εποχή τους πάντα, ενθρονίζουν την σκληρότητα στον ήχο τους. Αλλαγές σε ρυθμούς, φωνητικές μελωδίες και ζωγράφισμα  στους ηχητικούς αιθέρες. Μέχρι και ένα γρήγορο πέρασμα με φλάουτο θυμίζοντας τους άλλους Βρετανούς, Jethro Tull, έχει. Συνεχίζοντας με το ‘’ Street Fighting Lady, ένα hard rock ανθέμιο, κλείνει και η τριλογία που επέλεξε η Jet Records για να προωθήσει την μπάντα, πριν δυστυχώς τους εγκαταλείψει. Το τραγούδι περιέχει ένα ηχητικό κιθαριστικό οργασμό, μια ερωτοτροπία των δυο κιθαρίστων με τις εξάχορδες αγαπημένες τους συντροφιές.

Τα τριανταέξι λεπτά του δίσκου είναι υπεραρκετά να σε ταξιδέψουν  πίσω τριάντα+ χρόνια και να μην νιώσεις παράταιρα ούτε στιγμή. Τα 70ς prog πλήκτρα θα σε εθίσουν στις μελωδίες τους, οι κιθάρες θα γραμμώσουν τα αισθητήρια κύτταρα σου. Δεκάδες ηχητικά μονοπάτια ανοίγουν σε κάθε σύνθεση και μπορείς σε κάθε άκουσμα να προχωράς μόνο στο ένα και πάλι να έχεις τονωμένο το ενδιαφέρον σου. Πόσο μάλιστα όταν επιτρέψεις στον εαυτό σου να τα απορροφήσει όλα μαζί, το ταξίδι είναι μαγικό. Στα σημερινά αυτιά θα ακούγεται σαν 70s hard rock, στα τότε κάτι πολύ σκληρό, σαν αυτό που δημιουργούσαν κάποιοι Budgie ή Black Sabbath. Δεν υπάρχει περίπτωση, ούτε τότε, ούτε τώρα να ακούσει κάποιος το ‘’ Around and Around’’ και να μην ανεβοκατεβάζει το κεφάλι του στο ρυθμό. ‘Η το μελαγχολικό ‘’ Little Old Lady’’  με τα δάκτυλα να γλιστράνε πάνω στις χορδές και μια χορευτική παρέλαση φωνητικών μελωδιών. Εθισμός και μόνο. Για τους λάτρεις τους 70ς hard rock και του N.W.O.B.H.M., τους νοσταλγούς του παλιομοδίτικου ήχου και της μελωδίας. Για όλους όσους μπορούν ακόμα να ευχαριστηθούν ωραία μουσική.