Tulus - Pure Black Energy

Τα σπλάχνα της Νορβηγίας κόχλαζαν αβυσσαλέες black metal μπάντες πριν σχεδόν 25 χρόνια. Κάθε πόλη, κάθε γειτονιά, είχε την δική της μπάντας. Τα ακραία φαινόμενα εκτός μουσικής έδωσαν περισσότερη φήμη και δύναμη στα περί μουσικής. Το Black Metal ήταν σκοτεινή υπόθεση, πλέον και με χειροπιαστά παραδείγματα. To 1993 γεννιούνται οι Tulus. Το τρίο των Blodstrup, Gottskalk και Sarke έχει ανυπότακτες ψυχές και παίζουν ειλικρινές black metal χωρίς hypes.  Δυο τρομεροί δίσκοι γεμάτο παγωμένα riffs κυκλοφορούν , χωρίς να κωλύονται στο να σπάσουν τους δηθενισμούς του ακραίου προσθέτοντας τσέλο, βιολί, πλήκτρα  ή γυναικεία φωνητικά. Ο Gottskalk  (μπάσο) αποχωρεί το 1998. Μαζί με τους Tulus, έπαιζε και στους Old Man’s Child και Minas Tirith. To Evill 1999 (πολύ καλός δίσκος και αυτός), σηματοδοτεί το τέλος της χιλιετίας και των Tulus. Οι Blodstrup και Sarke φτιάχνουν τους Khold και συνεχίζουν μέχρι σήμερα (έχοντας βάλει μια δισκογραφική τελεία τα τελευταία χρόνια)  ενώ οι Tulus επανασυνδέθηκαν το 2006 και κυκλοφόρησαν άλλους δυο δίσκους (και αυτοί έχουν χρόνια να δώσουν νέο υλικό).

Δυο-τρία  πράγματα για τους Tulus. Οι στίχοι είναι γραμμένοι από την Hilde, την σύζυγο του Blodstrup. Τα πάντα στα Νορβηγικά, το ίδιο που συμβαίνει και με τους Khold μιας και ευθύνεται η ίδια και για τις δυο μπάντες. Εδώ θα κάνω μια υπόθεση και θα πω ότι οι Tulus/Khold έχουν σταματήσει σχεδόν την ίδια περίοδο την δισκογραφική κινητικότητα τους (2012-14 αντίστοιχα), ίσως να έχει σχέση με την οικογένεια. Πάντως συναυλίες δίνουν με κάθε ευκαιρία που τους δίνεται Ένα άλλο πράγμα που κάνει άμεσα εντύπωση είναι το εξώφυλλο του ‘’Pure Black Energy’’. Ο τίτλος είναι άκρως επιτυχημένος, για το εξώφυλλο δεν ισχύει το ίδιο. Όταν το πρωτοαντίκρισα, νόμιζα λόγω χρώματος μαλλιών ότι έχουν γριά στην εικόνα. Μετά πίστεψα ότι είχαν ήχο α λα Cradle Of Filth, Abyssos κτλ με βάση το βαμπρικό στυλ. Καμιά σχέση, σε όλα έπεσα έξω. Δεν είμαι καν σίγουρος αν είναι μέλος της μπάντας, το ένθετο βιβλιαράκι περιέχει φωτογραφίες των Blodstrup (καλά, αυτός γεννήθηκε φαλακρός, χαχα-αποκλείεται να ήταν αυτός)  και  Gottskalk ενώ όχι του Sarke.Ίσως να είναι αυτός, ίσως και όχι.

Στο μουσικό κομμάτι τώρα, τα πράγματα είναι άμεσα και χωρίς αμφιβολία σε κάτι. Ότι ακούς, δέχεσαι. Ότι σε μαυρίζει, απορροφάται. Ότι ενεργοποιεί το σκοτάδι, είναι πλέον κομμάτι σου. Ακραίο, μαυροντυμένο, με τον άμορφο και τρομακτικό ήχο ενός μπουντρουμιού. Το drumming είναι τάχιστο και επιτηδευμένα μονότονο, το μπάσο  ακούγεται δισδιάκριτο. Μα για Black Metal μιλάμε. Riffs και ουρλιαχτά. Και ατμόσφαιρα. Τσιριχτά φωνητικά επικαλούνται σκοτεινών μορφών,  τα riffs δεσμεύονται στο σκοτάδι και το υπηρετούν. Μικρά τραγούδια, δηλητήριο σε σφηνοπότηρο. Αρκεί μικρή δόση για να επιτελεστεί η δουλειά του. Στο ‘’ Tjern’’ κόβουν οι ρυθμοί, το μπάσο ακούγεται που δοξάζει το μεγαλείο της Νύχτας, τα κρουστά καταδικάζουν το εφήμερο μεγαλείο της Ημέρας. Και μετά, ξανά μαυρίλα. Η ατμόσφαιρα που δημιουργείται στο δίσκο χειραγωγεί τα άγνωστα ενδότερα σου. Φτάνοντας στο ‘’ Søstre av natten’’ (Sisters Of The Night’’, ακούμε τρεις γυναικείες φωνές να σπάνε την ξηρότητα του ήχου με τις πιο μαλακές (όχι και ιδιαίτερα καλές όμως) χροιές τους. Ψυχικό σθένος στα ουρλιαχτά που συνταιριάζονται με τις ανήμερες θάλασσες των riffs. Θα σας παγώσει το αίμα και την ψυχή με το raw black metal τους στο ‘’ Kaldt’’,  μόνο και μόνο για να σας επαναφέρει με την σύντομη χρήση του βιολιού. ‘Η το ψυχοσυνθετικό χάσιμο στο ‘’Midtvintermåne ‘’. Μην τρελαθούμε, την τελευταία 20ετία έχουν βγει και καλύτερα ακούσματα στο είδος, απλά τότε ήταν πιο μικρό και πιο ζωντανό-αυθεντικό το πλήθος των μουσικών και ακροατών του είδους. PURE BLACK SONAR ENERGY.