Q5 - Steel the Light

Οι Q5 σχηματίστηκαν το 1983 από μέλη των TKO ,δηλαδή τους Rick Pierce (κιθάρες), Gary Thompson (ντραμς) και Evan Sheeley (μπάσο) έχοντας δημιουργήσει πρότινος (1981) το ‘’In Your Face’’δίσκο (αν και κυκλοφόρησε το ’84). Μελωδικό Heavy Metal με τα όλα του. Οι τρεις τους δεν είναι αρκετοί, ο Floyd Rose (κιθάρα) θα έρθει να κάνει την υπέρβαση. Παιχταράς από τους λίγους, ιδρυτής μιας τεχνικής  (Floyd Rose locking tremolo system). Στο παιχνίδι μπαίνει και ένα αηδόνι, ο Jonathan Scott K. (ήταν μαζί με τον Floyd σε μια μπάντα, The Core) και η ομάδα των Q5 είναι έτοιμη. Η Albatross Records και ο Ken Kinnear αναλαμβάνουν την διαχείριση της μπάντας και έτσι εσπευσμένα, τα πέντε μέλη ταξιδεύουν στο L.A.  και ηχογραφούν τις επόμενες βδομάδες (Χειμώνας ‘83/’84) στο Cherokee Studio τραγούδια. Η εταιρία χρηματοδοτεί το ντεμπούτο τους ‘’ Steel the Light’’ που περιέχει τραγούδια από το demo αλλά και καινούρια. Καταπληκτικό μελωδικό heavy metal (με άθλιο εξώφυλλο, για το αυθεντικό του Rollin Thomas μιλάω), κυκλοφορεί πρώτα Αμερική και ένα χρόνο αργότερα Ευρώπη (από την Music For Nations). Συναυλίες με Lita Ford, Y&T και Twisted Sister τους κάνουν ιδιαίτερα δημοφιλείς.

 Ένας δεύτερος δίσκος θα έρθει σύντομα (1986) με τίτλο ‘’When the Mirror Cracks’’. Η μπάντα γίνεται ιδιαίτερα εμπορική και ευκολοάκουστη στο ήχο της, επιδιώκοντας να γίνει διάσημη αλλά αυτό γυρνάει μπούμεραγκ. Οι οπαδοί απογοητεύονται (χωρίς να είναι κακός δίσκος πάντως, απλά πολύ πιο…ποπ) και το τέλος φθάνει άμεσα. Ο Rick Pierce με τον Jonathan Scott K. συνεχίζουν με τους Nightshade, η φυσική συνέχεια των Q5 ενώ το 2008, στον τρίτο δίσκο των Nightshade επιστρέφει και ο παλιός τους φίλος Evan Sheeley. Ε λοιπόν, δεν χρειάστηκε και πολύ να πέσει στο τραπέζι η ιδέα για επανασύνδεση των Q5 και το 2014 οι τρεις τους με  δυο νέα μέλη βάζουν μπροστά τη μπάντα για να ακούσουμε το καλοκαίρι του 2016 το ‘’ New World Order’’. Ο δίσκος είναι καλός αλλά ακούσαμε και καλύτερους δίσκους εκείνη τη χρονιά.

Δεν θα χρειαστεί παρά λίγα δευτερόλεπτα να παραλληλιστείς με τις μελωδίες του ‘’Steel Of The Light’’. Αλήτικα, σκερτσόζικα φωνητικά, ξεφαντωτικές μελωδίες που ξυπνούν και νεκρούς. Καταφέρνουν καίρια χτυπήματα στον ακροατή που δύσκολα αποφεύγεις. Δεν έχω ακούσει ποτέ και κανένα που του αρέσει το μελωδικό hard rock/heavy metal και έχει ακούσει το ‘’ Lonely Lady’’ και δεν έχει γονατίσει από την ευχαρίστηση. Μικρές σε διάρκειες συνθέσεις, συμπιεσμένες με τόνους μελωδίας που ξεχειλίζουν από παντού χωρίς να χάνεται η σκληρότητα του ήχου τους (όπως έγινε στον επόμενο δίσκο). Τα σόλος δίνουν και παίρνουν, μιλάμε για παικταράδες ολκής. Οι Floyd Rose και Jonathan K. συνήθως είναι οι συνθέτες των τραγουδιών, αρκετές φορές με βοήθεια και άλλου μέλους της μπάντας.

Το ομώνυμο τραγούδι το ξέρουν και οι πέτρες, το ξέρει και η γιαγιά μου στο χωριό. Μπορούν να νιώσουν μελωδίες και ρυθμούς ακόμα και οι κωφάλαλοι αν τους βάλεις στον ίδιο χώρο μαζί με άλλους. Το μόνο που χρειάζεται,  είναι οι μεν να παρατηρούν του δε. Εξαιρετικός ρυθμός, εκφραστικά φωνητικά και μελωδίες που δραπετεύουν από τις ταστιέρες. Δεν θα μπουχτίσουμε ποτέ να ακούμε το εκρηκτικό σόλο που διαλύει την υπόλοιπη τρυφερή, μαλακή και ευαίσθητη ροή που ακολουθεί η φωνή. ‘’Pull The Trigger’’, πιο hard rock διάθεση και οι ενισχυτές ουρλιάζουν από δόνηση και ένταση. Ο δίσκος είναι σύντομος, τα τραγούδια μικρά και εξαρτητικά, σιγουρεύουν την ανάγκη σου για επαναλαμβανόμενα ακούσματα του δίσκου. Ένα και ένα τα τραγούδια με τους ρυθμούς να εξιλεώνουν την εκφραστικές ανάγκες του ακροατή με τόση μελωδία που αντλούν τα αυτιά τους. Εννοείται ότι σε ένα τέτοιο δίσκο δεν θα έλειπε ο ερωτικός στίχος και η εφηβική αφέλεια στον τρόπο ζωής και σκέψης. Επίσης εννοείται ότι θα υπήρχε και μια μπαλάντα, το ‘’ Come and Gone’’. Ένα τραγούδι που το έβαζα σε κάθε κασέτα-συλλογή…αγάπης,χαχα.  Χωρίς πλάκα, το τραγούδι σε αγγίζει βαθιά, οι αρμονίες του σε χαράσσουν εσωτερικά ανεπαίσθητα αλλά η ζημιά γίνεται. Και όπως διαβάζετε, έχουν μένει δεκαετίες αργότερα.