Millennium - A New World

Οι Millennium είναι μια από τις μπάντες του NWOBHM που χάθηκαν στην πορεία και τώρα αποζητούν μια δεύτερη ευκαιρία. Η μπάντα δημιουργήθηκε το 1982 στο Billingham του County Durham και σύντομα απόκτησαν συμβόλαιο από τον Terry Gavaghan που είχε την τοπική εταιρία Guardian Records and Tapes η οποία τους έβαλε σε μια split κυκλοφορία της μαζί με τους Spartan Warrior, Incubus, Tokyo Rose και Risk. Δυστυχώς καμιά από τις μπάντες δεν έγινε γνωστή, αν και κάποιες είχαν τα προσόντα. Όπως και να χει, οι Millennium συμμετείχαν σε αυτό το split με τρία τραγούδια τα οποία μπήκαν και στο ομώνυμο ντεμπούτο του 1984, από την ίδια εταιρία. Κάποιες αλλαγές στην σύνθεση και το ότι έμειναν χωρίς συμβόλαιο, φέρνει το τέλος της μπάντας το 1988. Μόνο ο τραγουδιστής συνεχίζει, στους θρασάδες Toranaga. Η μπάντα πιστεύει (και εμείς μαζί τους) ότι δικαιούται μια θέση στο σύγχρονο μεταλλικό χάρτη και επιστρέφει το 2015 βγάζοντας τη συλλογή ‘’Caught in a Warzone’’ με τραγούδια που δημιουργήθηκαν μετά το ντεμπούτο. Η ‘’δική μας’’ No Remorse αναλαμβάνει την συγκεκριμένη κυκλοφορία όπως και την επανέκδοση του ντεμπούτο και το όνομα των Millennium ξανακούγεται σε underground κύκλους. 2017 πλέον και βγαίνει ο δεύτερος ολοκληρωμένος δίσκος τους, το ‘’Awakening’’ με μοναδικό μέλος τον τραγουδιστή Mark Duffy. Ωραίο, καθαρόαιμο μελωδικό heavy metal. Με καινούρια σύνθεση και καινούρια εταιρία (Pure Steel Records) μας παραδίδουν το νέο τους δίσκο, ‘’ A New World’’, διαθέσιμο από τις 25 Οκτωβρίου σε cd και βινύλιο.

35 χρόνια μπάντα, οι τέσσερις εκ των πέντε μελών είναι βετεράνοι μεταλλικού πολέμου. Ήταν στα χαρακώματα από τα 80ς και φαίνεται στο πρόσωπο τους. Όπως και η αγάπη τους για την συγκεκριμένη μουσική. Και όπως καταλαβαίνετε, δεν έχουν δεχθεί να παίξουν πολύ διαφορετικά από αυτά που μάθανε.  Γέρικα σκυλιά νέα κόλπα δεν μαθαίνουν. Έτσι, έχουμε μεσαίων ταχυτήτων heavy metal, με βραχνή-γρέζα φωνή  (γι αυτό και ταίριαζε απόλυτα σε μια thrash μπάντα) και μελωδικές κιθάρες. Τίποτα το συγκλονιστικό αλλά σε καμιά περίπτωση δεν απογοητεύει. Έχεις μελωδίες, σόλος, άφθονα leads και πιασάρικες γραμμές να σε κρατάνε καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου αλλά δεν θα γίνει και το αγαπημένο σου άκουσμα. Αναμφισβήτητα, υπάρχει αγάπη μα λίγη περισσότερη φαντασία στις συνθέσεις και στις ενορχηστρώσεις δεν θα έβλαπτε. Δέκα χορταστικές συνθέσεις, αρκετά όμοιες μεταξύ τους, χωρίς κάποιο τραγούδι να μπορεί να ξεχωρίσει ιδιαίτερα. Οκ, ψέματα. Υπάρχει το ‘’ King of Kings’’ που οι κιθάρες διαπρέπουν με την μελωδική τους μανία και το ακουστικό τους ξεφάντωμα, υπάρχουν οι φωνητικές αρμονίες-ξέσπασμα του ‘’ Assassin’’, υπάρχουν και το ολοκληρωμένα ΄΄Summon the Dragons’’ και ‘’ Victory ‘’ που τα έχουν όλα. Ξεκινά ήρεμα περιμένοντας να ακούσεις καμιά μπαλάντα και μεταμορφώνεται σε ένα ευθυτενές heavy metal ύμνο α λα Saxon (Summon the Dragons’’). Όσο για το ‘’Victory’’, ανεβάζει ταχύτητες και δίνει βάρος στην αγριάδα της καρδιάς μεταμορφώνοντας την σύνθεση σε κάτι παθιασμένο.