Neal Morse ‎ - Sola Gratia

Τον Neal Morse τον γνωρίσαμε σαν τραγουδιστή και πληκτρά των Spock’s Beard στα 90ς. Υπήρξε και πληκράς του supergroup (έχει πλέον χάσει το νόημα της αυτή η λέξη) Transatlantic. Αν έχετε ακούσει οτιδήποτε από αυτές τις δυο μπάντες, γνωρίζετε από πρώτο...αυτί ότι μιλάμε για ποιοτικό prog rock/metal. Κάτι άλλαξε στην ζωή του Neal στα τέλη των 90ς και αφιερώθηκε έντονα στον Χριστιανισμό εγκαταλείποντας τις προαναφερθέντες μπάντες και ξεκινώντας την δική του. Ότι έχει κυκλοφορήσει σαν Neal Morse έχει έμμεσο ή άμεσο Χριστιανικό μύνημα. Τι συνέβη στη ζωή του; Το 1998 γεννήθηκε η κόρη του, δυστυχώς με μια μεγάλη τρύπα στην καρδιά. Οι γιατροί δεν υπήρξαν ιδιαίτερα αισιόδοξοι, ο Neal στράφηκε στην προσευχή, η κόρη γιατρεύτηκε εντελώς και κάπως έτσι ξεκίνησε το δεύτερο μουσικό σκέλος της ζωής του. Περιττό να ειπωθεί ότι έχει βγει απίστευτα ποιοτικό υλικό από τα προσωπικά του άλμπουμς όμως πρέπει να αναφερθεί και ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ αριθμός κυκλοφοριών του. Μόλις το 2019 κυκλοφόρησε το ‘’ "Jesus Christ The Exorcist", διπλός δίσκος μάλιστα και από τους πιο εμπνευσμένους τους. Φθάνοντας στο 2020 και πηγαίνοντας μια κρουαζιέρα στην Αυστραλία στις αρχές της χρονιάς, πολλή μουσική ξύπνησε και πάλι μέσα του. Τον Απρίλη την είχε ήδη ηχογραφήσει ‘’ηλεκτρονικά΄΄ με τους συνεργάτες του, λόγω Κορωνοιού. Και να που μέσα Σεπτέμβρη, το ‘’Sola Gratia’’ κυκλοφορεί από την InsideOut  Music σε cd, digipak cd+DVD μα και μαύρο gatefold διπλό βινύλιο+cd.

Τι κοινό έχουν όλοι οι δίσκοι του Neal Morse; Είναι παικτικά εξαιρετικοί, έχουν πολύ ωραίες συνθέσεις και μοιάζουν πολύ μεταξύ τους. Τι εννοώ με το τελευταίο;Ότι πολλά από τα τραγούδια του ‘’Sola Gratia’’ θα μπορούσαν να είναι άνετα σε κάποιο άλλο δίσκο του. Είτε βγάζει πολύ συχνά και δεν φαίνεται ή διαφορά, είτε δεν ρισκάρει/προκαλεί τον εαυτό του συνθετικά/ηχητικά είτε και τα δυο. Τέλος όμως η γκρίνια. Για μια ακόμα φορά χανόμαστε ανάμεσα στα αυλάκια των ενορχηστρώσεων. Συνεργάτες τους εκπληκτικούς Mike Portney και Randy George. Τι μπορεί να πάει στραβά; Τίποτα. Μελωδίες από παντού φουσκώνουν το αποτέλεσμα. Η πράη φωνή του Neal σε συνάρτηση με τον Χριστιανικό/θετικό στίχο φέρνουν αγαλλίαση στον ακροατή. Χωρίς ξεσπάσματα, πάντοτε τεχνικά με τη ζυγαριά να γέρνει πάντοτε προς την μελωδία. Κάποια riffs ακούμε από τον κιθαρίστα και συνεργάτη του Mike Portney, Eric Gillette. Επίσης σε ένα από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου, το ‘’ Building A Wall’’, τα drums τα παίζει ο ίδιος ο Neal. Και μιας και μιλάμε για τις καλύτερες συνθέσεις, ας προσθέσουμε εδώ το “’Overflow’’, μια από τις πιο συναισθηματικά φορτισμένες στιγμές του άλμπουμ. Ή το  ηλεκτρονικό ‘’ Seemingly Sincere ‘’ με τις ambient περιπτύξεις του και  την πολυσχιδή εξέλιξη του. Επίσης να αναφερθεί ότι ακούμε τσέλο,βιολί και βιόλα, διπλό μπάσο και άλλα όργανα που προσθέτουν στο συνολικό απότέλεσμα του δίσκου.Συμφωνικές ενορχηστρώσεις πολλών βαθμίδων κρατούν το ενδιαφέρον του ακροατή χωρίς να τον υπνωτίζει αλλά ούτε και να τον κουράζει.