Primitai - Violence of the Skies

Το Heavy Metal γεννήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο. Κάποια στιγμή, όταν ανδρώθηκε, μετακόμισε από εκεί. Λιγοστές μπάντες έκαναν το όνομα τους γνωστό τις τελευταίες δεκαετίες (δεν μιλάμε για τα μεγαθηρία των 70ς-80ς). Είναι τουλάχιστον ευχάριστο να ακούμε ότι υπάρχει ακόμα σκηνή εκεί πέρα, μουσικοί και οπαδοί. Τα τελευταία χρόνια φαίνεται ότι έχει ζωντανέψει και πάλι για τα καλά μετά τη αδρανοποίηση των 90ς. Οι Primitai από το Berkshire υπάρχουν από το 2013 και φέτος βγάζουν τον έκτο δίσκο τους έχοντας ένα σοβαρό αριθμό οπαδών τριγύρω τους, σίγουρα όχι όσους θα ήθελαν όμως. Αν και ντεμπούταραν το 2007, η σύνθεση της τότε μπάντας δεν έχει καμιά σχέση με τη σημερινή. Μέχρι και τον προηγούμενο δίσκο, οι κυκλοφορίες τους ήταν πάντοτε αυτοχρηματοδοτούμενες και για πρώτη φορά στο ‘’The Calling’’ το κυκλοφόρησαν μέσω της Dissonance Productions αλλά και σε βινύλιο από την Back on Black.  Με την ίδια σύνθεση σαν μπάντα, με νέα εταιρία από πίσω τους, οι Primitai επιστρέφουν πιο επαγγελματικά και σοβαρά από ποτέ με πιθανότατα την καλύτερη τους κυκλοφορία μέχρι σήμερα. Το ‘’ Violence of The Skies’’ κυκλοφορεί σε digipak (με δυο επιπλέον τραγούδια)  και βινύλιο (300 κόπιες) στις 26 του μηνός, αμφότερα από την Rock Of Angels. Εξώφυλλο από τον Stan W Decker ενώ την παραγωγή εμπιστεύθηκαν για ακόμα μια φορά στον Tom Keech.

Οι Primitai, ως γνήσιοι  Άγγλοι μεταλλάδες, μεγάλωσαν με Iron Maiden, Judas Priest, Saxon και αντίστοιχα ακούσματα. Το ακούς στη μουσική τους βρε παιδάκι μου. Με τις δισολίες τους, τη μεγάλη σημασία που δίνουν στις μελωδίες τους, με το συναυλιακό τους συναίσθημα. Τραγούδια γεννημένα να ξεσηκώνουν. Μνήμες ανασύρονται, αγνό Heavy Metal που δημιουργήθηκε να διασκεδάζει, να φουσκώνει τα στήθη. Ακούγοντας το ‘’ Stars Are My Guide’’ βλέπω το μέλλον της μουσικής μας ανθηρό για μια ακόμα φορά. Μπόλικες ιδέες, σωστά κατανεμημένες για να δημιουργούν απόλαυση και μόνο. Η μεταλλική αυτή γιορτή συνεχίζεται, πάντοτε παίζοντας σε ένα προβάδικο ή στούντιο με αφίσες Iron Maiden ολόγυρα. Οι κιθάρες αγορεύουν, οι ρυθμοί αναστατώνουν. Ο αδελφός Millerπου κρατάει το μικρόφωνο τα πάει περίφημα, τραγουδώντας ολόψυχα. Παρόλο που γνωρίζω ότι δανείζονται αρκετά από τα μεγαθηρία των 80ς, δεν μπορώ να αντισταθώ σε μελωδίες σαν αυτή του  ομώνυμου τραγουδιού. Τα πάντα σωστά τοποθετημένα, ηχητική κουπαστή καλοπαιγμένου heavy metal. Από το δίσκο δεν λείπουν και κάποιοι καλλιτέχνες που βάζουν το δικό τους λιθαράκι στο πολύ καλό αποτέλεσμα. Οι βιρτουόζοι Σέρβοι Vladimir Đedović και Mladen Pecovic (πλήκτρα και κιθάρες αντίστοιχα) οι οποίοι γνωρίστηκαν με τους Primotai σε ένα φεστιβάλ της Σερβίας συμμετέχουν στο  ‘’ Warriors of Time’’, ο Paul Quinn των Saxon παίζει ένα σόλο στο ‘’ Put To The Sword’’ ενώ ο παλιός κιθαρίστας της μπάντας Tom Draper στο  ‘’ The Storm Kings’’. ΄Όσοι τους παρακολουθείτε, να ξέρετε ότι είναι η καλύτερη τους προσπάθεια μέχρι σήμερα. Αν όχι, ευκαιρία να τους γνωρίσετε. Δεν καινοτομούν, δεν έχουν 10 στα 10 γαμάτα τραγούδια αλλά όπως και να χει κανείς δεν θα μείνει απογοητεύμενος με το άκουσμα ή την αγορά του. Προτιμήστε το cd, τα δυο επιπλέον τραγουδάκια αξίζουν αρκετά ώστε να μην τα έχετε λόγω βινυλιακού χρονικού περιορισμού.