Reviews
Δεν φτάνει που δεν προλαβαίνουμε να ακούμε όσο θέλουμε τους δίσκους τω(ου)ν God In A Cone, ο άνθρωπος (ή μηχανή;) ανεβαίνει συνθετικά όλο και πιο πάνω. Σφραγίδα ποιότητας Από τον Νίκο Μαρίνο και στον τέταρτο δίσκο (και δεύτερος για φέτος), ‘’ Parasitoid’’ και μάλιστα προσωπικά ο αγαπημένος πλέον. Τα συστατικά είναι ίδια. Ποικιλία όσο δεν πάει, φιλτραρισμένες επιρροές από τα 90ς, ένα Νίκος που δημιουργεί ,τραγουδά και εφαρμόζει τις προγραμματισμένες τους ιδέες-εκτελέσεις.
Μόνο κακό δεν ακούγεται αυτό, όσο και αν δεν φαίνεται και τόσο πρωτότυπο. Candlemass σου λέει ο άλλος, και από τα ίδια μέρη, ή Solitude Aeturnus από Αμέρικα, και έχει και τα δίκια του. Άρα οι Below έχουν βαριά κληρονομιά να αντιμετωπίσουν. Και με το ντεμπούτο, το 2014, Across The Dark River, όχι μόνο τα κατάφεραν, αλλά έδωσαν και το προσωπικό τους στίγμα. Και εδώ αρχίζουν τα πιο δύσκολα, με το δεύτερο δίσκο τους, Upon A Pale Horse, να το πάνε ακόμα παραπέρα, και να πάρουν την θέση που τους αξίζει στο Σουηδικό και όχι μόνο power doom metal.
Οι Аркона (Arkona) είναι μια παλιά Ρώσσικη μπάντα που παίζει folk/pagan metal. Και μόνο το όνομα τους (το τελευταίο παγανιστικό κάστρο-πόλη) το υποδηλώνει αυτό. Ξεκίνησαν το 2002 και από την σύνθεση του πρώτου τους ντέμο, μόνο η Masha "Scream" συνέχισε την μπάντα. Με την βοήθεια κάποιων φίλων ή σεσσιονάδων, η μπάντα κυκλοφορεί δίσκους σε τακτά χρονικά διαστήματα. Εδώ και μια δεκαετία, δεν είναι πλέον προσωπική υπόθεση της Masha αλλά πλέον μπάντα και αυτό λειτουργεί πολύ καλά. Πάντα μου άρεσαν οι δίσκοι τους, χωρίς να ‘’κόβομαι’’ κιόλας.
Το progressive power πια δεν μοιάζει, και δεν είναι μια καινούρια μουσική στην ζωή των απανταχού μεταλάδων, αλλά το μουσικό σχήμα Theory από την Δανία είναι. Και μέσα σε μια χώρα με θρυλικά σχήματα, (King Diamond, Mercyful Fate, Artilllery), οι νέοπες αλλά και προοδευτικοί powerάδες Theory διεκδικούν μια θέση σε αυτά τα σχήματα, με το ντεμπούτο άλμπουμ τους The Art Of Evil. Τον δίσκο τον κυκλοφόρησαν πριν κάμποσο καιρό οι Theory μόνοι τους.
Νέα ανακάλυψη, όχι καινούριας μουσικής ομορφιάς, μάλλον για μουσική παλιά μιλάμε, αλλά καινούριου μουσικού σχήματος τους Metalian από το Quebec του Καναδά. Heavy speed που λίγο χρωστάει στους Annihilator πολύ περισσότερο στους Exciter, και ακόμα περισσότερο στους πιο κοντινούς τους χρονικά Skull Fist. Και όλο αυτό με φωνητικά που φέρνουν στο μυαλό τον Bruse Dickinson και riffs και δισολίες με μεγάλη αναφορά στους Judas Priest. Μια χαρά μείγμα είναι αυτό.
Ο Phil Campbell κιθαρίστας των Motorhead από το 1983 μέχρι και το τέλος τους, μετά τον θάνατο του Lemmy στις 28 του Δεκέμβρη του 2015, έχοντας αυτό σαν βαρύ βαρύ βιογραφικό, αλλά και βαριά βαριά κληρονομιά ξεκίνησε το νέο του καλλιτεχνικό όραμα με το όνομα Phil Campbell and the Bastard Sons. Μαζί του τα παιδιά του…Tood στην κιθάρα, Dane στα ντραμς, και Tyla στο μπάσο. Μαζί τους ακόμα και ο τραγουδιστής Neil Starr. Το ντεμπούτο ep κυκλοφορεί από την UDR και τιτλοφορήται Phil Campbell and the Bastard Sons.
Και Ιταλοί, μέσα στην φινέτσα, και με γυναικεία, ευπαρουσίαστη και καλόφωνη, παρουσία στα φωνητικά, και δεν είναι και χθεσινοί οι Mastercastle από την Γένοβα.
Δέκα περίπου χρόνια και έξι ολάκερα full length, με το προ λίγων εβδομάδων Wine Of Heaven τους να κυκλοφορεί από την Scarlet Records φιλοδοξώντας με τις γλυκές μελωδίες και την γλυκολαλιά της Giorgia Gueglio, να κεράσουν αυτό το κρασί του παραδείσου και να μελώσουν αυτιά οπαδών αυτού του κάπως πιο soft power ήχου.
…και μετά από εικοσιτρία ολόκληρα χρόνια επιστρέφουν…ο λόγος για τους The Obsessed του αγέραστου – αγέρωχου Scott "Wino" Weinrich ( Wino, Shrinebuilder, ex – Spirit Caravan, ex – Saint Vitus και πολλά πολλά άλλα). Και μετά The Obsessed του 1990, Lunar Womb, 1991, The Church Within, 1994 και τώρα κυκλοφορούν μέσω της Relapse Records τον τέταρτο δίσκο τους με τον ιερό τίτλο Sacred.
Οι Simplefast είναι μια heavy/thrash metal μπάντα από την Αθήνα. Στις 19 Μαΐου κυκλοφόρησαν την δεύτερη δουλειά τους και πρώτο full length album, Apocalypse, όπου θα τραβήξει την προσοχή από τους λάτρεις του είδους αλλά ταυτόχρονα δείχνει ότι σαν μπάντα θέλουν ακόμα δουλειά.
Τα πλήθη των οπαδών τoυ Ευρωπαικού σκοτεινού αλλά και δυναμικού doom metal σε όλες τις ηχητικές αποχρώσεις, power – epic, heavy/rock doom, ζητοκραυγάζουν για τον αδιαφιλονίκητο ηγέτη τους.
Ο Leif Edling έχει δώσει δημιουργώντας διάφορα σχήματα πάνω στην doom μυσταγωγία, Candlemass, Krux, Avatarium, και τώρα τους The Doomsday Kingdom.