Reviews
Τα πλήθη των οπαδών τoυ Ευρωπαικού σκοτεινού αλλά και δυναμικού doom metal σε όλες τις ηχητικές αποχρώσεις, power – epic, heavy/rock doom, ζητοκραυγάζουν για τον αδιαφιλονίκητο ηγέτη τους.
Ο Leif Edling έχει δώσει δημιουργώντας διάφορα σχήματα πάνω στην doom μυσταγωγία, Candlemass, Krux, Avatarium, και τώρα τους The Doomsday Kingdom.
Κάπου στα μέσα των 80ς, μέσα στα πολλά πολλά σχήματα κλασικού και πεντακάθαρου heavy metal ξεκινούσαν τηόνοιρο, ήν δική τους πορεία στο heavy metal ή ακόμα και αυτό το απατηλό όνειρο του rock star…έτσι και στο Cleveland στο Ohio κάποιοι Vatican…παιδιά αμούστακα, ο Vince Vatican, κιθαρίστας…ακόμα στην θέση του, ο επίσης κιθαρίστας Dale Land…αυτός την έκανε πρόπερσι, ο ντράμερ, και αυτός ακόμα στην θέση του, Vic Gribouski, και άλλα μέλη που έφυγαν σύντομα. Το 89 ήρθε ο μέχρι και σήμερα τραγουδιάρης – μπασίστας Brian McNasty.
Τα τελευταία χρόνια ζούμε με μεγάλη χαρά μια ιδιαίτερη αύξηση καλλιτεχνικής δραστηριότητας και μια έκρηξη δημιουργίας από τον αγαπημένο μας Ολλανδό Arjen Anthony Lucassen. Και στο προσωπικό του πρότζεκτ, και στους The Gentle Storm μαζί με την Anneke van Giersbergen, αλλά κυρίως με το βασικό κατά πολλούς καλλιτεχνικό όχημα τους Ayreon.
Έφτασε αισίως με τους Ayreon τον δέκατο δίσκο, που κυκλοφόρησε σε πολλές γαργαλιστικές εκδόσεις, με τίτλο The Source.
Ιταλικό power…πολύ παρεξηγημένη φάση. Πολλές μπάντες από την γειτονική χώρα έχουν οπαδούς, αλλά και αρκετούς haters στα μέρη μας και όχι μόνο. Κάτι τέτοιο ελάχιστα ισχύει για τους βετεράνους Ιταλούς power metallers Labyrinth.
Οι Rhapsody Of Fire είναι πασίγνωστη μπάντα, που παίζει με τον δικό της Χουλιγουντιανό τρόπο το symphonic power metal της, στο παρελθόν έχει κυκλοφορήσει πολύ καλούς δίσκους, μερικοί εξ αυτών αρκετά αδικημένους από πολλούς metalheads.
Εδώ και κάποια χρόνια προχωρά τον δρόμο της χώρια από τον Luca Turilli, που φόρμαρε τους Luca Turilli’s Rhapsody, και εδώ και λίγο καιρό και χωρίς τον κλασικό τραγουδιστή της Fabio Lione, ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον Giacomo Voli.
Αρχικά να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι αντικειμενικός όσον αφορά τους Iced Earth. Ήταν η πρώτη μπάντα που είδα live στην ζωή μου, ήταν πρώτη μπάντα που αγόρασα όλα τα CD της, επόχες Horror Show, γενικά πρόκειται για την αγαπημένη μπάντα των εφηβικών μου χρόνων και μία από τις αγαπημένες μου γενικότερα. Παρ’όλα αυτά όμως μπορώ να με χαρακτηρίσω ως αυστηρό κριτή της μπάντας καθώς έχουν θέση τον πήχη ψηλά.
Τους παρομοιάζουν με τους Έλληνες Delain, τους συγκρίνουν με τους Epica, τους Nightwish και άλλες γνωστές και μεγάλες μπάντες στο χώρο του female fronted συμφωνικού μέταλ και δεν έχουν άδικο όσοι το κάνουν αυτό. Πρόκειται για τους Bare Infinity που έρχονται με το τρίτο στούντιο άλμπουμ τους με τίτλο The Butterfly Raiser να κατακτήσουν ακόμα ένα κομμάτι του ελληνικού κοινού.
Τέσσερα ολόκληρα χρόνια πέρασαν από το The Yonder Answer, την τελευταία full length κυκλοφορία των Valor, ενώ ενδιάμεσα στο 2015 κυκλοφόρησαν το single The Crown And The King. Μεγάλη η αναμονή για τους φίλους της μπάντας αλλά όπως φαίνεται άξιζε τον κόπο γιατί οι Valor δημιούργησαν τον πιο “γεμάτο” και πλούσιο δίσκο τους μέχρι σήμερα.
Επιστροφή για τους Έλληνες Mahakala με την δεύτερη κυκλοφορία μετά το πολύ καλό ντεμπούτο τους Devil’s Music του 2013. Το The Second Fall συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το Devil’s Music και πάει τους Mahakala σε νέα επίπεδα, όχι τόσο ως προς το ύφος αλλά ως προς την ποιότητα της μουσικής. Αν η πρώτη τους δουλειά ήταν καλή τότε στην δεύτερή τους προσπάθεια φαίνεται ότι έχουν κατασταλάξει στον ήχο τους και στον τρόπο να γράφουν εξαιρετικά τραγούδια.
Δεύτερο άλμπουμ για τους Disharmony, μια μπάντα που έχει φτάσει πλέον τα είκοσι χρόνια ύπαρξης, όσο βέβαια κι αν δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι πέρασαν τόσα χρόνια από το πρώτο τους demo. Να κάνω βέβαια μια μικρή παρένθεση ότι δεν μιλάμε για τους blacksters Disharmony, οι οποίοι μαθαίνω ότι έχουν επιστρέψει στα Αθηναϊκά λημέρια, αλλά τους επίσης Αθηναίους power metalers. Παρά τα μεγάλα διαστήματα αποχής, τα τελευταία χρόνια η μπάντα δείχνει πιο συνεπής και πιο σταθερή, όχι μόνο στην παρουσία της, αλλά και στη μουσική της κατεύθυνση.