Reviews
Άλλη μια μπάντα που ξεθάβεται από το παρελθόν και αξίζει τα μάλα. Σειρά έχουν οι Αμερικανοί Maddax που δεν κατάφεραν να κυκλοφορήσουν παρά δυο demos με διαφορά δεκαετίας. Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Το 1986 δημιουργούνται οι Maddax έχοντας τετραμελή σύνθεση. Μπαίνουν στα Natural Sound Studios στο Occocuan της Virginia ένα χρόνο αργότερα και ηχογραφούν 4 τραγούδια καθαρόαιμου Power Metal. Δίνουν κάποιες συναυλίες με την τελευταία με τη συγκεκριμένη σύνθεση να παίρνει μέρος στις 28 Φλεβάρη του 1988 στο Rosebuds στο Fort Lauderdale.
Οι Τεξανοί power/thrashers Militia επιστρέφουν μετά από απουσία πολλών ετών με έναν νέο αλλά ταυτόχρονα παλιό δίσκο. Το And The Gods Made War είναι στην ουσία το Strength And Honor το οποίο είχε κυκλοφορήσει η μπάντα μόνη της το 2012 και στην πραγματικότητα δεν απείχε πολύ από το status ενός demo. Για την παρούσα κυκλοφορία οι Militia στην ουσία δούλεψαν από την αρχή το κομμάτι της μίξης και του mastering του Strength And Honor, ανασύροντας όλες τις αρχικές ηχογραφήσεις, αμιξάριστο υλικό και εναλλακτικές εκτελέσεις.
Τα τριάντα πλησιάζουν οι λατρεμένοι μας, με τους γερούς δεσμούς με την χώρα μας, Πορτογάλοι Moonspell. Το ‘’Hermitage’’ είναι απλά το δέκατο τρίτο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ και το κυκλοφορούν μέσω της Napalm Records. Μια μεγάλη αλλαγή στους Moonspell, από αυτές που δεν μας έχουν συνηθίσει είναι ότι στην θέση του Miguel Gaspar έχουν νέο τυμπανιστή τον Hugo Ribeiro.
Η γλυκολαλιά της ‘’μικρής Ολανδέζας’’ Anneke Van Giersbergen πέρα από τους The Gathering έχει ακουστεί σε διάφορα projects (Ayreon, Vuur, Gentle Storm κ.α.). Και η ίδια έχει συμμετάσχει σε μπάντες όπως οι Moonspell, Napalm Death και σε καλλιτέχνες όπως ο David Townsend, ενώ έχει κάνει περιοδείες με τον Arjen A. Lucassen, τον Danny Cavanagh. Τώρα θα μας απασχολήσει το προσωπικό της project και ο νέος της δίσκος με τον τίτλο “The Darkest Skies Are The Brightest”, το οποίο κυκλοφορεί μέσω της Inside Out Music.
Από την Γερμανία προέρχονται οι Sirius curse οι οποίοι στις 15/3 θα κυκλοφορήσουν τo ντεμπούτο τους E.P. με τίτλο Time knows no lies.
Το ηχόχρωμα του υλικού και το γεγονός οτι πρόκειται για ντεμπούτο εύκολα παραπλανούν τον ακροατή οτι πρόκειται για νεαρό σχήμα...
Ισχύει όμως το ακριβώς αντίθετο....
Τους Αμερικανούς Attika τους θυμάστε; Η μπάντα από την Florida η οποία ήταν ενεργή από το 1983 μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 90’ κατάφερε να κυκλοφορήσει μόλις 2 δίσκους (Attika 1988, When Heroes Fall 1991) χωρίς να κάνει ποτέ το μεγάλο άλμα προς ένα μεγαλύτερο κοινό, διατηρώντας ένα σχετικά cult όνομα. Ακριβώς 30 χρόνια από την τελευταία τους κυκλοφορία, οι Attika επιστρέφουν στο προσκήνιο για να διεκδικήσουν ότι τους αναλογεί με έναν δίσκο αποτελούμενο εξολοκλήρου από νέο υλικό.
Από τους καλύτερους και αρτιότερους Progressive Metal δίσκους των 00ς, είναι αυτοί των Πολωνών Riverside. Γενικότερα η Πολωνική σκηνή πρόσφερε πολλά στο συγκεκριμένο ήχο και μεγάλη ευθύνη σε αυτό φέρουν η παρέα από τη Βαρσοβία.
Υπάρχουν πολλές μπάντες στον ευρύτερο χώρο του metal με το όνομα Aggressor. Όχι όλα με την ίδια ορθογραφία. Τα περισσότερα με την ίδια underground πορεία. Έτσι οι Αμερικάνοι από το Houston του Texas Aggressor, στα τέλη των 80ς με αρχές 90ς που υπήρχαν παίζοντας κλασικό heavy metal, με δυο demos και μια full length κυκλοφορίες. Το μοναδικό τους full length ‘’By Any Means Necessary’’ το κυκλοφόρησαν το 1992, ανεξάρτητα και μετά έγιναν κάποιες επανακυκλοφορίες. Φέτος η Lost Realm Records το επανακυκλοφορεί σε τριακόσια πενήντα αντίτυπα βυνύλια 12’’ και σε δυο χρώματα.
Σχεδόν κάθε άγνωστη μπάντα των 80ς έχει ανακαλυφθεί και οι περισσότερες από αυτές έχουν επανακυκλοφορήσει το υλικό τους σε κάποιο φορμάτ που δεν είχε στο παρελθόν. Σειρά των MP (Metal Priests ή Melting Point) να δούνε και αυτοί το ντεμπούτο τους να επανακυκλοφορεί ώστε να έχει την ευκαιρία να ακουστεί από μια νέα φουρνιά οπαδών. Το ‘’ Bursting Out (The Beast Became Human)’’ είχε κυκλοφορήσει αρχικά το 1986 σε βινύλιο από την μικρή Steps Records. Τευτονικό σπινταριστό power metal που δυστυχώς (ή μάλλον ευτυχώς για εμάς) είχε πολλά διαμάντια να συναγωνιστεί την ίδια χρονιά.
Τον Todd La Torre τον πρωτοείδα και άκουσα τον περασμένο Νοέμβρη, όταν ακόμα αναπνέαμε συναυλιακά, στην τελευταία εμφάνιση εδώ της μπάντας που είναι ο τραγουδιστής τους και ενίοτε και ντράμερ, τους Queensryche. Δεν κάνω συγκρίσεις με ξέρετε ποιον, αλλά μόνο να καταθέσω ότι ο Todd ήταν πολύ επικοινωνιακός, εξαιρετικός με τα Queensryche κομμάτια από την δική του εδώ και εννιά χρόνια περίοδο, αλλά και πολύ περισσότερο και καλύτερος, από διεκπαιρεωτικός για τα κομμάτια της Tate περιόδου. Εδώ έχουμε να κάνουμε με προσωπική του δουλειά, την πρώτη του, με τον τίτλο ‘’Rejoice in the Suffering’’.