Reviews
Εδώ έχουμε μια αρκετά ενδιαφέρουσα περίπτωση. Οι Eighty One Hundred είναι από την Ιταλία, και το “Heaven In Flames” το κυκλοφόρησαν μόνοι τους το 2018. Πριν λίγο καιρό συμφώνησαν με την Pure Steel Promotion, και έτσι ο δίσκος έρχεται ξανά στο προσκήνιο με σαφώς μεγαλύτερη διάδοση. Η μουσική τους, αν την δεις ενιαία και συνολικά, δεν περιγράφεται εύκολα, αλλά ακούγοντας μεμονωμένα τραγούδια τα πράγματα, είναι αρκετά πιο απλά.
Οι Αμερικάνοι Ironflame, η μπάντα του Andrew D'Cagna που έχει αναλάβει τη μουσική και
τα φωνητικά (oι Quinn Lukas και Jesse Scott παίζουν τα σόλο στις κιθάρες), κυκλοφορούν
τον Φεβρουάριο του 2020, το νέο τους LP, “Blood Red Victory”, μετά το “Lightning Strikes
the Crown” του 2017 και το “Tales of Splendor and Sorrow” του 2018.
Υπάρχει μια κατηγορία συγκροτημάτων που ενώ έχουν κυκλοφορήσει εξαιρετικές δουλειές παραμένουν άγνωστες στο ευρύ metal κοινό. Συγκροτήματα που δημιούργησαν σωστό και ποιοτικό metal, τα οποία έμειναν στην αφάνεια, επειδή οι κυκλοφορίες τους επισκιάστηκαν από αυτές μεγάλων συγκροτημάτων που έτυχε να κυκλοφορήσουν την ίδια χρονική περίοδο τραβώντας πάνω τους όλα τα φώτα της δημοσιότητας, αφήνοντας τα κάπου σε μια σκοτεινή γωνιά για να τα ανακαλύψουν κάποιοι ψαγμένοι metalheads. Μια τέτοια περίπτωση είναι οι Αμερικάνοι thrash/power metallers Meliah Rage.
Αν οι Haunt προσέξουν ένα-δύο πράγματα, θα μπορέσουν να ηγηθούν στη σύγχρονη
μελωδική heavy metal σκηνή. Κυκλοφορούν πολύ υλικό κατά καιρούς (LP’s, EP’s, Split’s),
ενώ ο αρχηγός της μπάντας, ο Trevor Church είναι ανακατεμένος και σε άλλες μπάντες
(Beastmaker, Hysteria). Αυτό σημαίνει ότι αν δεν προσέξουν, μπορεί να “κάψουν” τους
ευατούς τους από την υπερέκθεση, αλλά και να “στεγνώσουν” από ιδέες και να αρχίσουν
να επαναλαμβάνονται. Ευτυχώς αυτό δε συμβαίνει στο νέο τους άλμπουμ τους, “Mind
Είναι τιμή για κάποιον να γράφει για μπάντες όπως οι Tygers Of Pan Tang. Στους πρώτους δίσκους του συγκροτήματος κάποιος ακόμη βρίσκει όλη την αθωότητα, τη λιτότητα και τη μυρωδιά του NWOBHM. Δεν είχαν τον επικό ήχο ή τις δισολίες που χαρακτήρισαν πολλά γκρουπ τότε, αλλά προτίμησαν ένα ύφος με αρκετές αναφορές στο hard rock της προηγούμενης δεκαετίας, περασμένο όμως μέσα από το νέο πρίσμα του heavy metal της εποχής τότε.
Την πρώτη του Νοέμβρη, καθόλου τυχαία φαντάζομαι κυκλοφόρησε το ενδέκατο καλλιτεχνικό πόνημα του Paul Kuhr και του ιδεολογικού – καλλιτεχνικού οχήματος του, τους November Doom με τον τίτλο ‘’Nephelim Grove’’. Από την Prophecy Productions. Δυο χρόνια μετά την αμαρτία, ‘’Hamartia’’ που είχε κάνει αίσθηση σε όσους αγαπούν αυτό το underground doom/death των Αμερικανών.
Ο Phil Campbell μετά τον θάνατο του Lemmy και την διάλυση των Motorhead άρχισε να δουλεύει προσωπικά projects όπως αυτό με τους υιούς του, Phil Campbell And The Bastard Sons αλλά και το solo project του. Σε αυτό το solo project του, συνεχίστηκε η ακράτητη τον τελευταίο καιρό δημιουργικότητα του με τον δίσκο ‘’Old Lions Still Roar’’.
Οι War Cloud μας έρχονται από το Oakland της California, και το “State Of Shock” είναι το 2ο άλμπουμ τους, μετά το ομώνυμο ντεμπούτο του 2017. Όσοι έχουν ακούσει το συγκρότημα, ξέρουν ότι έχουν να κάνουν με ένα πολύ καλό παλιομοδίτικου τύπου heavy metal, που αναμειγνύει με μεγάλη επιτυχία πολλά διαφορετικά στάδια της δεκαετίας του ’80.
Οι Gothic Stone μας έρχονται από το Παλέρμο της Σικελίας, και έχουν ήδη δημιουργήσει ένα καλό όνομα στους epic-doom κύκλους. Αποτελούνται από μέλη που έχουν προυπηρεσία σε μπάντες πέρα του doom metal, και ο πιο γνωστός είναι ο τραγουδιστής τους, Gabriele Grilli που τραγούδησε στο ντεμπούτο των DoomSword, αλλά ήταν και ένα φεγγάρι στους Battleroar.
Όταν ακούτε ότι μια μπάντα είναι «οικογενειακή υπόθεση» τι σας πηγαίνει στο μυαλό; Μήπως ότι συνυπάρχουν σε αυτήν πατέρας με τέκνα; (βλέπε Phil Campbell And The Bastard Sons). Μήπως 2 αδέρφια; Άντε 3 το πολύ. Λυπάμαι χάσατε, γιατί οι εκ Κύπρου ορμώμενοι R.U.S.T. X αποτελούνται ούτε λίγο ούτε πολύ από τα 4 αδέρφια Ξάνθου, τους Γιώργο (μπάσο), Παναγιώτη (κιθάρα), Γιάννη (τύμπανα) και την Κατερίνα (πλήκτρα). Όσο για τα φωνητικά; Ε αυτά τα έχουν μοιραστεί όλοι!