Reviews
Οι Black Star Riders που ξεκίνησαν ως η συνέχεια των Thin Lizzy, έχουν καλλιτεχνικά θεριέψει, έχουν σχετικά κόψει αυτόν τον ομφάλιο λώρο και έχουν πια μια δική τους καλλιτεχνική οντότητα. Και τώρα μέσω της Nuclear Blast μας παρουσιάζουν την τέταρτη ολοκληρωμένη δισκογραφική τους δουλειά με τον τίτλο ‘’Another State Of Grace’’.
Η Αυστραλία μπορεί να περηφανεύεται για την Thrash σκηνή της στα 80ς. Mortal Sin, Hobbs Angel of Death, Addictive. Βάλε και τους Bezerker, τους Rampage, τους Massive Appendage. Δύσκολα συγκρίνεσαι με αυτές τις μπάντες. Εκτός αν λέγεσαι Redeemer και θρασάρεις ανελέητα έχοντας πίσω από το μικρόφωνο μια μικροκαμωμένη δαιμόνισσα. Οι Redeemer ξεκίνησαν το 1986 (στην αρχή με το πολυφορεμένο όνομα, Apocalypse) και μόλις το 1990 κατάφεραν να κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο και μοναδικό τους άλμπουμ ‘’The Light Is Struck…’’.
Δεν το κρύβω, έχω μια ιδιαίτερη αγάπη στο Αμερικάνικο power/prog, tech trash και οτιδήποτε είναι ανάμεσα. Επίσης θεωρώ το ‘’Ascend From Cauldron’’ των Deadly Blessing σαν ένα από τους καλύτερους δίσκους που έχουν βγει ποτέ στη μουσική μας, καθαρό 100άρι. Μια απίστευτη μπάντα άπειρων δυνατοτήτων που διαλύθηκε το 1991. Και πως υποστηρίζω το παραπάνω με τις δυνατότητες-ικανότητες; Έυκολα, ακούγοντας την μπάντα στην οποία τραγούδησε ευθύς αμέσως ο Ski (Norman R. Kiersznowski), τους Altered State.
Οι Millennium είναι μια από τις μπάντες του NWOBHM που χάθηκαν στην πορεία και τώρα αποζητούν μια δεύτερη ευκαιρία. Η μπάντα δημιουργήθηκε το 1982 στο Billingham του County Durham και σύντομα απόκτησαν συμβόλαιο από τον Terry Gavaghan που είχε την τοπική εταιρία Guardian Records and Tapes η οποία τους έβαλε σε μια split κυκλοφορία της μαζί με τους Spartan Warrior, Incubus, Tokyo Rose και Risk. Δυστυχώς καμιά από τις μπάντες δεν έγινε γνωστή, αν και κάποιες είχαν τα προσόντα.
Οι ανώριμοι είναι αυτό που λέμε γνωστοί και μη εξαιρετέοι. Ποιος δεν έχει γελάσει η σχολιάσει τα κομμάτια τους, που βασικό χαρακτηριστικό έχουν το οτι δεν πέρνανε απαρατήρητα. Το 2019 είναι η χρονιά που φέρνει το νέο τους πόνημα με τίτλο Κώλαση. Απαρτίζεται από 10 κομμάτια που όπως φανερώνει το λογοπαίγνιο με το "ω" στον τίτλο κινούνται στο γνώριμο ύφος και ήθος που τους έχει καθιερώσει (ποικιλοτρόπως) στη συνείδηση του κοινού.
Είκοσι σχεδόν χρόνια πορείας, από τις αρχές αυτού του αιώνα, έχουν οι Γερμανοί Ritual Steel. Και πέντε δίσκους, με τον πέμπτο, ο οποίος έχει τον χαρακτηριστικό τίτλο ‘’V’’ και κυκλοφορεί από την Pure Steel, πόσο ταιριαστό, σε λίγες εβδομάδες. Τρεις άνθρωποι είναι η σημερινή κατάσταση των Ritual Steel οι οποίοι δημιούργησαν το ‘’V’’. Οι John Cason στα φωνητικά, ο Sven Böge στο μπάσο, στην rhythm και lead guitars και ο τυμπανιστής Martin Zellmer.
Καλώς τα παιδιά από την Φιλανδία. Την μουσική, melodic power metal, αρμάδα του Tony Kakko. Στον δωδέκατο δίσκο τους. Και αυτός από την Nuclear Blast. Τίτλος του ‘’Talviyö’’.
Η δισκογραφική εταιρία Dying Victims έχει ανεβεί πολύ στην εκτίμηση μου. Το ep των Megaton Sword Μου τίναξε τα μυαλά στον αέρα. Και τώρα ακούω και μια άλλη κυκλοφορία της ίδιας εταιρίας, ένα ep και πάλι, από τους Αυστραλούς Galaxy. Η μπάντα από την Μελβούρνη, μπολιάζει Heavy Metal κοσμική δύναμη των 80ς και μας την πασάρει και μια μοντέρνα, φρέσκια παραγωγή από τα χέρια του τρισμέγιστου Andy La Rocque, στο δικό του στούντιο, Sonic Train Studios.
Αν δεν είστε από αυτούς που όταν ακούνε τη λέξη Screamer δεν τους έρχεται στο μυαλό το ‘’Target:Earth’’ αλλά το ‘’Hell Machine’’, τότε αράξτε μιας και εδώ μιλάμε για τους δεύτερους. Οι Σουηδοί επανέρχονται με τον τέταρτο δίσκο τους και τολμώ να γράψω και καλύτερο μέχρι στιγμής. Η μουσική τους όπως πάντα, βασισμένη στο καθαρόαιμο Heavy Metal’’, διπλές κιθάρες, υψηλές ταχύτητες και τσιριχτά φωνητικά. Ο νέος δίσκος των Screamer ονομάζεται ‘’Highway Of Heroes’’ και τους βρίσκει σε νέα εταιρία, την επίσης Σουηδική The Sign Records.
Πρέπει να υπογραμμίσω από την αρχή αυτού του κειμένου ότι είμαι μεγάλος οπαδός των Opeth και δίσκων τους όπως οι ‘’Still Life’’, ‘’Blackwater Park’’, ‘’Ghost Reveries’’ και ‘’Watershed’’. Μετά από αυτούς τους δίσκους και την αλλαγή στον ήχο αλλά όχι στο ύφος και στην ανήσυχη καλλιτεχνική φύση τους, εμένα καλώς ή κακώς κάπου με έχασαν. Ωστόσο πάντα αναγνώριζα, από τις πρώτες νότες σε κάθε δουλειά των Opeth, την γνήσια – ατόφια καλλιτεχνική φλέβα, αλλά κυρίως την καλλιτεχνική μαγκιά τους και φυσικά του φυσικού ηγέτη τους Mikael Åkerfeldt.