Reviews
Doom Rock/Metal. Ή Hard Rock με doom metal στοιχεία. Όπως προτιμάτε, πείτε το, αλλά κάτι τέτοιο παίζει η νεαρή παρέα από την Δανία. Οι Demon Head σχηματίστηκαν το 2012 και ακολουθώντας τα σωστά βήματα άρχισαν να δημιουργουν τις δικές τους ιδέες και συνθέσεις κυκλοφορώντας τες σε demo κασέτες. Παρελθοντολάγνοι; Έτσι πρέπει λέω εγώ. Το ντεμπούτο ήρθε την Άνοιξη του 2015 και το υλικό τους ακούγεται με το ένα πόδι στο παρελθόν και το άλλο στο παρόν, πάντοτε στα όρια του Doom. Ακούστε το ‘’ Ride the Wilderness’’ και δεν θα χάσετε. Άσε που θα ικανοποιήσουν τα γούστα συλλεκτών σε κάθε φορμάτ.
Secret Society λέγονται και μας έρχονται από την Σουηδία. Την χώρα που το metal σε όλες τις μορφές του φύεται άφθονο. Και παίζουν heavy/power. Εκεί που τα πατουσάκια των Sabbaton, θρυλικών συμπατριωτών τους, και παρόμοιας metalικής ιδιοσυγκρασίας, αφήνουν τα χνάρια τους, πατούν με σιγουριά οι Secret Society, στο πρώτο τους πόνημα, το οποίο είναι ένα ep, που κυκλοφορούν μονάχοι τους και τιτλοφορείται ‘’The Induction’’. Και φυσικά φιλοδοξώντας να βάλουν, σιγά σιγά και τα δικά τους χνάρια, την δική τους μουσική ταυτότητα.
Πέρασαν 11 ολόκληρα χρόνια από τη τελευταία δισκογραφική δουλειά του Lizzy Borden, το πολύ καλό Appointment With Death και αν και η μπάντα του είχε παραμείνει ενεργή όλα αυτά τα χρόνια σε συναυλιακό επίπεδο, είχα αρχίσει να αναρωτιέμαι μήπως αυτό είναι και το τέλος της διαδρομής. Ωστόσο ο Lizzy δεν φαίνεται να έχει πεί ακόμα την τελευταία του κουβέντα και επέστρεψε φέτος με το My Midnight Things.
All Female(πλέον κατά 80%) συγκρότημα που παίζει doom metal. Ενδιαφέρον. Πόσο μάλιστα όταν μας έρχονται από τη Σλοβενία που έχουμε ακούσει ελάχιστα πράγματα από τη χώρα τους. Το καλό με τους MIST είναι ότι δεν έχουνε μπερδέψει τα μπούτια τους με stoner. Μιλάμε για επιρροές από Black Sabbath, Pentagram, Candlemass, Coven, Saint Vitus και ανάλογες μπάντες. Με γυναικεία φωνητικά πάντοτε, έτσι; Η ιστορία τους ξεκινά το 2012 και ένα χρόνο αργότερα ακούμε την πρώτη τους προσπάθεια- ντέμο.
Οι Pulver είναι μια πενταμελής υπόθεση. Σχηματίστηκαν μια κρύα νύχτα του 2016 στο Aschaffenburg της Γερμανίας. Αποφάσισαν να μπουν και αυτοί στο δημιουργικό παιχνίδι της σύνθεσης μουσικής και πλέον έχουμε στα χέρια μας το ομώνυμο 7’’ ep που περιέχει τρία τραγούδια γεμάτα 70s/early 80s Heavy Metal Rock. Το ep είναι διαθέσιμο σε400 (από την Gates of Hell Records) μόνο κόπιες και το εξώφυλλο φιλοτεχνήθηκε από τον γερμανό καλλιτέχνη Karmazid (γνωστότερος στον ακραίο ήχο).
Ο Stevie McLaughlin είναι ένας Ιρλανδός κιθαρίστας. Έχει στο ενεργητικό τέσσερις δίσκους με τους Βρεττανούς heavy hard rockers Sandstone. Από τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας ως τα μέσα της τρέχουσας. Τον τελευταίο καιρό ήταν και στο line up της περιοδείας του Tim ‘’Ripper’’ Owens. Τώρα θέλοντας να μας δώσει κάτι πιο προσωπικό κυκλοφορεί ένα προσωπικό full length, για την ακρίβεια το έχει ήδη κάνει εδώ και κάμποσες εβδομάδες μέσω της Limp Music, και τιτλοφορείται ‘’Toy Empires’’.
Πηγαίνοντας πίσω στην Αγγλία στις αρχές των 80ς, τότε που το κίνημα του N.W.O.B.H.M. παρέδιδε την μια μετά την άλλη μπάντα, τρία συγκροτήματα με το όνομα Traitor’s Gate ξεπρόβαλλαν παραδίδοντας demos με δικό τους υλικό. Το ένα από αυτά, από την πόλη του Pontypool, αφού έβγαλε ένα demo το 1984, κυκλοφόρησε το ep ‘’ Devil Takes the High Road’’ το 1985 με τρία τραγούδια και απέσπασε την προσοχή πολλών οπαδών, τότε και τώρα. Τελικά το 1989 διαλύθηκαν μας και δεν κατάφεραν να πάνε ένα βήμα παραπέρα το όνομα τους.
Η μουσική μήτρα της Σουηδίας δεν κουράζεται να γεννοβολά νέους, υγιείς απογόνους. Κάποιοι δεν θα επιβιώσουν στο μέλλον αλλά οι περισσότεροι τα καταφέρνουν. Οι Hypnos είναι μια νεαρή μπάντα που παίζει hard rock με blues πινελιές και ήδη έχει δυο δίσκους για πολεμοφόδια, τα Hypnos (2015) και Cold Winds (2016), αμφότερες κυκλοφορίες της Crasher Records. To ‘’ CBG Sessions’’ , μέσω της The Sign Records πλέον, λειτουργεί πολυεπίπεδα.
Τα έχουμε πει και θα τα λέμε συνεχώς για την αστείρευτη πηγή συγκροτημάτων της μεταλομάνας Σουηδίας. Τα συγκροτήματα της χώρας πλησιάζουν να γίνουν περισσότερα από τον αριθμό των κατοίκων της και μάλιστα κρατάνε (σχεδόν) δεδομένα μια πολύ καλή ποιότητα στις κυκλοφορίες τους.
Οι Battleroar ανήκουν στη κατηγορία εκείνη των ελληνικών σχημάτων που έχουν κατορθώσει να ξεχωρίσουν μέσα στα χρόνια της πορείας τους. Έχει να κάνει πάνω απ' όλα με την συνέπεια τη σοβαρότητα και τον επαγγελματισμό που έδειξαν από τα πρώτα βήματα μέχρι και σήμερα. Το Codex epicus αποτελεί την πέμπτη full length δισκογραφική τους απόπειρα.