Reviews
Αυτόν τον δίσκο τον περίμενα με κάποια περίεργεια, καθώς ήθελα να ακούσω τους Arch Enemy με την προσθήκη του Jeff Loomis (Ex-Nevermore), ήθελα να ακούσω το αποτέλεσμα της συνύπαρξης Amott και Loomis. Στην πρώτη ακρόαση ομολογώ ότι ξαφνιάστηκα ευχάριστα,καθώς ήταν νοπή ακόμα στην μνήμη μου η απογοήτευση του War Eternal. Οι Arch Enemy που ερχόντουσαν με την φόρα της φρεσκάδας που έδωσε στην μπάντα η Alissa (αυτή ντε με τα χρωματιστό κεφάλι), δείχνουν να έχουν βρει τα πατήματα τους.
Οι Across the Atlantic μας έρχονται με το δεύτερο άλμπουμ τους Works of Progress, μέσω της SharpTone Records, το οποίο διαδέχεται το ντεμπούτο τους Holding on to What We Know.
Παίζουν ένα κράμα punk/harcore με pop τσαχπινιές που όσο να είναι ακούγεται και είναι αρκετά περίεργο.
Εισαγωγή με Prelude και μετά άλλες δέκα ευχάριστες στα αυτιά συνθέσεις, καλά καμωμένες, με μεράκι παιγμένες και με μια αρκετά καλή παραγωγή δοσμένες, ώστε η κάθε ακρόαση να γίνεται αρκετά ευχάριστη.
My day today begun with something different, I listened to the new Persona's album and this is definetely a reason to make it special. This is the second effort from the Tunisian band, and if you have checked out the debut album you can see many differences compared with it.It's name was Elusive Reflections.
Με το καινούργιο άλμπουμ τους οι Paradise Lost συνεχίζουν από εκεί που έμειναν με το προηγούμενο τους άλμπουμ, The Plague Within, με έναν πιο doom ήχο όπως τα πρώτα τους άλμπουμ. Βέβαια αυτήν την φορά υπάρχει και μια μεγαλύτερη sludge επιρροή.
Όλοι ξέρουμε ότι οι Leprous είναι μια πολύ μεθοδική μπάντα σε ό,τι κάνει. Πέρα από το γεγονός ότι είναι πολύ εργατικη και συγκεντρωμένη, έχει επιπρόσθετα παίξει πολύ καλά τα χαρτιά της, ειδικά αυτό της "μπάντας του Ihsahn" και των πολύ δυνατών της live (βλ. πειστήριο 'Live At Rockefeller Music Hall'). Στην προαναγγελία του "Malina" οι Leprous έχουν παίξει επίσης πολύ καλά και το χαρτί των singles, μιας και τα "From the Flame" και "Stuck" είναι πραγματικά ωραία τραγούδια και προοιώνιζαν μεγάλα πράγματα.
Οι Byzantine είναι ένα σχήμα μοντέρνου metal, αν και μπορεί το όνομα τους να μας οδηγήσει σε πιο παραδοσιακά metal μονοπάτια από το Charleston στην West Virginia. Από τις αρχές του αιώνα δημιουργούν και παίζουν το μοντέρνο groove metal τους, στα πρώτα χρόνια με demos, ep κυκλοφορίες και μετά φτιάχνοντας ολοκληρωμένες δουλειές. Τώρα μέσω της Metal Blade κυκλοφορούν τον έκτο δίσκο τους The Cicada Tree.
Στις 11 Αυγούστου αναμένουμε να κυκλοφορήσει το ντεμπούτο των SUBSERVIENCE, μετά από μια σειρά ep που προηγήθηκαν από το 2010 που δημιουργήθηκαν. Το Thrash/Death Metal του συγκεκριμένου κουιντέτου, ενσωματώνει πολλές μοντερνιές και metalcore διάθεση, όρεξη που φάνηκε από νωρίς μιας και στο σπλιτ toy 2011 δανείστηκαν την μεριά τους με τους Sa-Da-Ko ( απαράδεκτος ήχος για τα αυτιά μου, το ξεκαθαρίζω). Οι Άγγλοι θα κυκλοφορήσουν το ‘’Forest Of The Impaled’’ μέσω της Black Bow Records σε cd.
Η κραταιά Nuclear Blast προωθεί μια νέα μπάντα, τους Widowmaker, εκ μέρους της Sharptone Records. Η μπάντα περιγράφεται σαν death metal. Μέγα λάθος. Πολύ πιο ταιριαστή περιγραφή θα ήταν το Deathcore ή Metalcore ή Modern Metal τέλοσπάντων. Από εκεί και πέρα δεν μοιράζονται άλλες πληροφορίες μέσω κάποιου δελτίου τύπου και μου ήταν ανέφικτο να βρω άλλα στοιχεία γι αυτούς μέσω άλλων τρόπων. Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι ο ομώνυμος δίσκος τους κυκλοφορεί από τις 7 του μηνός. Απαράδεκτο και κατακριτέο αλλά έτσι και αλλιώς δεν χάνουμε και τίποτα το σημαντικό.
Με μία μπάντα που παρά τον σαρυτικό τους χαρακτήρα, ξεχειλίζουν από ταλέντο, αρκεί να δει κάποιος την πορεία των μελών της στην εγχώρια σκηνή κι εξηγούμαι, Sir Fanouris εκ των συνθετών των RandomWalk, ο Sir Orestis του οποίου είναι το δισκογραφικό του ντεμπούτο και ο Sir George που είναι ένας από τους Ανώριμους. Το όνομα τους είναι με κεφαλαία και greeklish για να δείχνει πιο «κακό». Ποιοί είναι όμως: Κάπως έτσι μας διηγούνται οι ίδιοι την ιστορία τους....
Σίγουρα όταν ακούς ένα άλμπουμ παίζει σημαντικό ρόλο η διάθεση σου, η εποχή, η κούραση, που το ακούς…. Όταν ακούς ένα καλό άλμπουμ όμως σου αλλάζει τη διάθεση, σου ακούγεται ιδανικό για την εποχή, σου περνάει η κούραση κλπ . Αυτό κάνουν με το ντεμπουτο τους οι The Black Capes στην συγκεκριμένη περίπτωση, 9 Ιουνίου, καλοκαιράκι και επαναφέρουν το Goth στη μόδα!