
Reviews
Οι Αμερικανοί Hexx από το San Francisco ήταν πάντα στο μυαλό μου μια ιδιαίτερη περίπτωση μπάντας, όχι τόσο για τα 3 (καλά) albums που κυκλοφόρησαν μέσα στη δεκαετία του ’80 (No Escape – 1984, Under The Spell – 1986, Quest For Sanity EP – 1988) όσο για το ότι στις αρχές του ’90, εν μέρει και λόγω αλλαγών στη σύνθεσή τους, έκαναν μια μεγάλη στροφή από τον έως τότε power/speed ήχο τους σε πιο death/thrash φόρμες, κυκλοφορώντας σε αυτό το ύφος και το Morbid Reality το 1991.
Με το ‘’S&M 2’’ βρισκόμαστε μπροστά σε μια επετειακή κυκλοφορία, που έχει να κάνει με μια επετειακή συναυλία των Metallica. Στις 22 και 23 του Απρίλη του 1999 στο Berkeley Theater στην California οι Metallica έδωσαν μια πρωτοποριακή συναυλία με την San Francisco Symphony Orchestra. Αυτό μετουσιώθηκε σε μια live κυκλοφορία ηχογραφημένη και βιντεοσκοπημένη που κυκλοφόρησε αργότερα μέσα στο 1999. Στις του 2019 επανέλαβαν με την ίδια ορχήστρα αυτό το εγχείρημα και τώρα κυκλοφορούν το ‘’S&M 2’’ σε διπλό cd, bluray, dvd και βυνύλια από την Blackened Recordings.
Με καινούριο τραγουδιστή, καθώς τον Sy Keller έδωσε την θέση του στον Dave Garnett Bull-Riff Stampede, ex-Plague , οι Βρετανοί thrashers Onslaught, κυκλοφορούν τον έβδομο ολοκληρωμένο δίσκο τους, μέσω της AFM Records, υπό τον τίτλο ‘’Generation Antichrist’’.
Είσαι οι Mekong Delta. ‘Έχεις δισκάρες όπως οι ‘’The Music of Erich Zann’’ του 1988, ή το ‘’The Principle Of Doupt’’ του 1989 εώς και το ‘’Lurking Fear’’ του 2010 και το ‘’In A Mirror Darkly’’ του 2014. Δειγματοληπτικά αυτές οι τέσσερις δισκάρες. Εννοείται ότι όλοι τους οι δίσκοι είναι σε υψηλό επίπεδο. Έχεις όλο αυτό το παρελθόν, να έχει γραφτεί ανεξίτηλα στον λογαριασμό σου. Και είσαι στο Σωτήριον έτος 2020 και έχεις την πάντα εθιστική πρόκληση να δώσεις άλλο ένα δείγμα της μουσικής σου ευφυίας.
Για κάποιο λόγο, δεν είχα δώσει ιδιαίτερη βάση στους Σουηδούς Vampire αν και προερχόμενοι από μεγάλη εταιρία (Century Media) που τους είχε διαφημίσει αρκετά. Και δεν είναι ότι δεν με ενδιάφεραν μουσικά μιας και το death/thrash τους θυμίζει αρκετά Tribulation που τους θεωρώ αρκετά καλούς (αλλά όχι και τρομερούς). Όπως και να χει, η πεντάδα από το Gothenburg φτάνει σχεδόν τα 10 χρόνια ζωής έχοντας κυκλοφορήσει τους δυο προηγούμενους τους δίσκους (ομώνυμος το 2014 και ‘’With Primeval Force’’ το 2017) από την ίδια εταιρία.
Οι Destruction, Γερμανοί thrash metallers, από τα πλέον γνωστά και αγαπητά σχήματα στον thrash και γενικότερα στο metal, ακόμα και στις πιο σκοτεινές τους εποχές, έχουν αποδείξει ότι αγαπούν τιμούν και σέβονται τους οπαδούς τους. Ελέω covid 19 αυτή η σχέση διακόπηκε απότομα. Έτσι αποφάσισαν να δώσουν μια ξεχωριστή κυκλοφορία, μια ξεχωριστή live κυκλοφορία, από αυτές που θυμίζουν αρκετά, αντίστοιχες των 80ς, με τον τίτλο ‘’Born to Thrash’’.
Αν ζούσαμε ακόμα στα 80-90ς και έβλεπα το εξώφυλλο των Havok χωρίς να ξέρω καν τι είδος παίζουν, θα το είχα αγοράσει. Τώρα αυτά τα ρίσκα έχουν σχεδόν εξαντληθεί-εξαφανιστεί και ίσως να είναι και για το καλύτερο του ακροατή. Πάντως το καλλιτέχνημα του Ισραηλινού Eliran Kantor είναι εξαιρετικό οπως και τα περισσότερα του και αξίζει να δούμε πολλά δικά του έργα και στο μέλλον. Να μην ξεφεύγουμε όμως, το θέμα μας είναι οι Havok από το Colorado, μια thrash των 00ς .Το neo-thrash Κύμα των 00ς έβγαλε 100άδες μπάντες, κάποιες καλές, κάποιες όχι και τόσο και κάποιες σκέτο κόπιες.
Στο πρώτο τους βήμα τους πετυχαίνουμε τους Καναδούς, από το
Kitchener/Waterloo του Ontario, Raider. Παίζουν thrash/death όπως λένε. Πρώτα το demo ‘’Urge To Kill’’ το 2018 και τώρα το ‘’Guardian of the Fire’’ ντεμπούτο full length το οποίο κυκλοφορούν μονάχοι τους.
Commando τι επιθετική λέξη, πόσο ακόμα πιο πολύ, επιθετική έννοια. Στην Πορτογαλία οι Commando είναι μια σχετικά νεοσύστατη μπάντα. Μπάντα με δυο μέλη. Rui Vieira, φωνή, κιθάρα και μπάσο. José Alexandre Graça, τύμπανα και φωνή. Η μουσική τους είναι ένα μίγμα από crossover/punk/thrash/hardcore. Καθόλου άσχημα. Ή πολύ αντίθετα αν θέλετε με μια πιο παραδοσιακή metalική παράδοση της χώρας τους. Το ‘’Love Songs #1... (Total Destruction, Mass Executions)’’ είναι το αποτέλεσμα αυτοπεριορισμού για τριών μηνών στα J.A.P. studios στην Λισαβώνα. Έφτιαξαν δέκα έξι κομμάτια και να ο δίσκος.
Το ότι το βινύλιο αναρριχήθηκε στην κορυφή των formats, το ξέρουμε εδώ και μια δεκαετία (εγώ πάντως μεγάλωσα με cds και συνεχίζω). Τελευταία χρόνια, ζούμε την άνοδο της κασέτας. Κάποιες black metal μπάντες ήταν οι πρώτες, δεν είμαι σίγουρος αν έγινε για οικονομικούς ή αντιεμπορικούς λόγους. Ίσως και τα δυο. Πλέον πολλές μπάντες περιλαμβάνουν την κασέτα σαν εναλλακτικό φορμάτ της νέας της κυκλοφορίας μαζί με το cd/βινύλιο όπως οι νεαροί Βέλγοι Schizophrenia (άντε πάλι με τα ίδια ονόματα).