Reviews
Εναλλακτικός τίτλος του παρόντος κειμένου (MILLE ΘΕΕ ΠΑΡΕ ΤΗΝ ΠΑΕ…ΚΑΙ VENTOR ΤΟΝ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗ) Και πώς να αποφύγω δυο τσιτάτα για τους δυο καθαρά οπαδικούς τίτλους, κανονικό και εναλλακτικό, όταν μιλάμε για τους Kreator. Για τους ΚΑΣΣΑΤΟΡ μας και την αγάπη και τον απόλυτο σεβασμό που τρέφουμε όλοι στην καρδιά μας για αυτούς. Και για τον υπέροχο άνθρωπο, πέρα όλων των άλλων, Mille Petrozza, αλλά και στον γίγαντα Ventor. Μαζί τους, μια εικοσαετία πια, ο Sami Yli-Sirniö στην δεύτερη κιθάρα και ο πολύ πρόσφατος μπασίστας Frédéric Alexandre Leclercq.
Είναι όντως εντυπωσιακό αυτό που γίνεται στις ημέρες μας. Μια γενιά νέων μουσικών προσπαθεί να δημιουργήσει μουσική που χει τις ρίζες της στον 80’s heavy metal ήχο, μένοντας παγερά αδιάφορη στην κάθε είδους μόδα και στην εύκολη λύση που συνήθως προσφέρει ο nu metal ήχος. Κι αυτό που είναι άξιο λόγου είναι ότι πολλές φορές ακούγονται τόσο 80’s που σε κάνουν να πιστέψεις ότι όντως βίωσαν όλη εκείνη την επανάσταση που έφεραν στον ήχο μας μουσικά κινήματα όπως το NWOBHM.
Η Πορτογαλική σκηνή με ονόματα που ήρθαν αμέσως στο νου του καθενός μας και πολλά λιγότερο γνωστά σχήματα, μας έχει δώσει πολλές ομορφιές στον σκληρό ήχο που αγαπάμε. Οι Necro Chaos είναι ένα ακόμα Πορτογαλικό σχήμα, παίζει ακραίο death metal με black αποχρώσεις. Και τώρα μας δίνουν το ντεμπούτο ep με τον τίτλο ‘’Spiral Of Obscurity’’. Κυκλοφορεί από την Helldprod Records.
Access denied είναι ο τίτλος του τρίτου album των Tidal dreams. Δραστηριοποιούνται από το 2010 και ηχητικά κινούνται στο χώρο του power metal. Η συγκεκριμένη δουλειά δεν σηκώνει πολλές περιστροφές και φλυαρίες ... είναι απλά πολύ δυνατή ! Δέκα συνολικά κομμάτια ποιοτικού μετάλλου περιμένουν τον ακροατή. Ωραίες ιδέες, με ποικιλία φωνητικά άψογα, riffs-κιθάρες-σόλο καθηλωτικά και ρυθμικά "μπετόν αρμέ". Ωραία κομμάτια που μένουν στον ακροατή από την πρώτη ακρόαση, σαφείς επιρροές χωρίς όμως να κάνουν το αποτέλεσμα κλισέ , βαρετό ή μονότονο.
Ακόμα δεν έχει κοπάσει ο θόρυβος που έκαναν οι Καναδοί epic doomsters Smoulder με το περσινό ντεμπούτο full length τους Times Of Obscene Evil And Wild Daring και έρχονται στις αρχές του 2020 να μας κρατήσουν «ζεστούς» για την επόμενη κυκλοφορία τους με ένα EP το οποίο δεν είναι ακριβώς «ορεκτικό» για τον επόμενο δίσκο τους (όποτε αυτός κυκλοφορήσει) παρά ένα ας πούμε prequel για τα όσα προηγήθηκαν ώστε να φτάσουμε στο περσινό τους ντεμπούτο.
Οι Fierce Atmospheres ξεκίνησαν από το Austin του Τέξας, αλλά πια έχουν μετακινηθεί στο Chicago, ενώ υπάρχουν στην power metal σκηνή από το 2001. Το “Pariahs, Misfits and Sinners” είναι το πρώτο τους full-length album, μετά από μερικά demo και το (μέτριο) “Where Night and Day Begin” EP του 2012, που είχε μερικά ωραία κομμάτια US power ήχου, σαν το “Amongst The Shadows”.
Ακροατής αυτής της μουσικής εδώ και τρείς δεκαετίες, έχω φτάσει στο σημείο να μην ενθουσιάζομαι εύκολα με κάθε νέα κυκλοφορία. Έχω μάθει επισης να δίνω χρόνο στο άκουσμα μου και να μην βιάζομαι να κρίνω, πόσο μάλλον χωρίς ολοκληρομένα και επαναλαμβανόμενα ακούσματα. Τέλος, όσο καιρό παρουσιάζω νέες κυκλοφορίες, οι βαθμολογίες μου είναι αρκετά αυστηρές, δεν δίνω υψηλές έτσι εύκολα ωστέ πράγματι να ξεχωρίζουν οι καλές. Και έρχονται οι Psychotic Waltz με την πέμπτη δισκογραφική τους δουλειά, 24 χρόνια μετά και μου ρίχνουν το σαγόνι. Έτσι ακριβώς.
Πολλές νέες κυκλοφορίες από Ελβετία μεριά τον τελευταίο καιρό. Σειρά για μια ακόμα νέα μπάντα, του Arcaine. Ιδρύθηκαν το 2015 στο Chur και μας παρουσιάζουν το ντεμπούτο τους. Κάπου ανάμεσα στο τεχνικό death metal, στο μελωδικό, με πολύ μοντερνιά και γκρούβα όμως. Πενταμελής η σύνθεση, δίνει βάση σε κοινωνικά θέματα στον στιχουργικό τομέα παρά σε κλασσικά θέματα που ασχολούνται οι ακραίες μπάντες. Η μπάντα, όπως μας ενημερώνει το δελτίο Τύπου, επιθυμεί να κάνει τους ακροατές να συνειδητοποιήσουν το βάρος των πράξεων του ανθρώπινου είδους.
Oι Lost Legacy από τη Νέα Υόρκη δεν είναι άγνωστοι στο χώρο του underground, μιας και το 2009 είχαν κάνει το ντεμπούτο τους με το “The Aftermath”, που αν και όχι κάτι εξαίσιο, είχε μερικά πολύ καλά κομμάτια, όπως τα "Light the Candles", "Towers", και "I'm Here".
Την τελευταία δεκαετία και βάλε ζούμε αυτό που λέμε αναβίωση του Thrash Metal παγκοσμίως και η Ελλάδα έχει βάλει και αυτή το λιθαράκι της. Εκατοντάδες μπάντας ανά τον κόσμο παίζει thrash metal. Αρχαίες μπάντες που θέλουν μια δεύτερη ευκαιρία αλλά πάνω από όλα πιτσιρικάδες με νέες μπάντες. Δυστυχώς βέβαια οι περισσότερες από αυτές απλά θυμίζουν κάποια από τις παλιές, Slayer, Anthrax, Kreator, Sodom, Destruction, Exodus, Voivod κτλ. Υπάρχουν βέβαια και κάποιες με προσωπικότητα ή κάποιες που ενώ ο ήχος τους θυμίζει κάποια παλιότερη, παίζουν τόσο καλά (συνθετικά) που τους συγχωρούνται όλα.