Hor - Exitium

Οι Hor είναι μια νεοσύστατη (2017) Ελληνική black metal που κυκλοφόρησε στα τέλη της χρονιάς που μας πέρασε το ντεμπούτο ‘’Exitium’’. Το ντουέτο από την Αθήνα αγαπά το δεύτερο κύμα του Black Metal και προσανατολίζεται ηχητικά προς αυτό βάζοντας βέβαια τις δικιές του πινελιές. Ο δίσκος τους είναι διαθέσιμος από τις 22 Νοέμβρη σε όλα τα φυσικά φορματς, σε cd (500) από την Metal Throne Productions, σε κασέτα (50 κόπιες) από την Immortal Ruins Recordings (και μάλιστα με ένα επιπλέον τραγούδι) και σε βινύλιο (100 κόπιες, με αυτοκόλλητο και αφίσα) από την Γαλλική Sanit Mils Records. Άρα σπεύσατε να αποκτήσετε μια κόπια διότι δύσκολα θα υπάρχουν ακόμα διαθέσιμα βινύλια για πολύ καιρό ακόμα. Ηχογράφηση, μίξη και μάστερινγκ από τον Δημήτρη Σακκά στα Dimon’s Studios ενώ το ταιριαστό εξώφυλλου είναι δουλειά του ανερχόμενου Μεξικανού καλλιτέχνη Nestor Avalos  (τον οποίο μεταξύ άλλων εμπιστεύτηκαν για ανάλογες δουλειές οι Rotting Christ και οι Varathron).

To ‘’Exitium’’ περιέχει μόνο τέσσερα τραγούδια αλλά συνολικής διάρκειας άνω της μισής ώρας. Όπως αντιλαμβάνεστε, μιλάμε για μεγάλης διάρκειας συνθέσεις. Ατμοσφαιρική εισαγωγή για να αναδυθεί το σκότος και μετά...η κόλαση. Μινιμαλιστική διάθεση. Άφθονο κοπάνημα, αβυσσαλέα riffs και τσιριχτές κραυγές. Τα πάντα βασισμένα στην μαυρίλα των riffs. Ακούγονται και κάποια καθαρά φωνητικά βάζοντας το σήμα κατατεθέν της Ελληνικής σκηνής. Οι συνθέσεις παίρνουν το χρόνο τους χωρίς να κουράζουν τον ακροατή και ελευθερώνουν μίσος και οργή. Οι ταχύτητες ανεβοκατεβαίνουν, η πανούκλα διαμοιράζεται. Από την άλλη, βασίζονται μόνο σε 1-2 riffs σε ολόκληρη τη σύνθεση, κάτι συνηθισμένο για black metal αλλά όχι για όταν φτάνει τα 8 λεπτά. Όπως και να χει, ακούγεται ενδιαφέρον. Στο  ‘’The Misanthrope’’ συνεχίζεται το ίδιο μοτίβο, ατμοσφαιρικά και ύπουλα. Καταφέρνουν να σκοτεινιάσουν τα πάντα γύρω τους, είτε με τις απαραίτητες κραυγές είτε με νότες βαπτισμένες σε πίσσα. Πραγματικά απολαμβάνω που οι ρυθμοί αλλάζουν συχνά και δεν ακούς ούτε μονότονο κοπάνημα ούτε την μιζέρια ενός depressive συγκροτήματος. Θα θελα και περισσότερα από τα τυμπανα που ακούγονται στο  τέλος του ‘’ Time’’ και στο ομωνυμο, ακούγονται μυστικαγωγικά. Καλοζυγισμένα τα πάντα.  Και στα τέσσερα τραγούδια.  Όχι όμως κάτι που δεν έχουμε ξανακούσει, είτε από μπάντες του εξωτερικού είτε από Ελληνικές.