Reviews
Το όνομα του συγκροτήματος για κάποιο λόγο μου δημιούργησε συνειρμούς που έχουν σχέση με το είδος των ταινιών Γουέστερν. Θα μπορούσε να ναι άνετα τίτλος ταινίας σπαγγέτι γουέστερν. Δεν ξέρω αν είχαν κατά νου κάτι τέτοιο τα παιδιά από τη Λιβαδειά όταν βάφτιζαν το συγκρότημα τους, αλλά σίγουρα ότι μουσικό γνωρίζω σε σχέση με την πόλη αυτή έχει να κάνει νούμερο.
Ένα ακόμα ep, τεσσάρων κομματιών μας δίνουν οι Βρετανοί μάστορες του ακραίου death Carcass υπό τον τίτλο ‘’Despicable’’, το οποίο κυκλοφορεί μέσω της Nuclear Blast.
Σε όσους εκεί έξω ασχολούνται με το underground και γουστάρουν να ψάχνονται και να ανακαλύπτουν νέες, αξιόλογες μπάντες, το όνομα Chalice δεν είναι άγνωστο. Μόλις πέρυσι το 4μελες συγκρότημα από τη Φινλανδία κυκλόφορησε από τη γνωστή High Roller Records την πρώτη του επίσημη δουλειά, το EP “Silver Cloak”, και ενώ είχε προηγηθεί και ένα demo το 2017.
Οι Fates Warning δεν είναι ένα απλό συγκρότημα. Δεν είναι η μπάντα τσιχλόφουσκα του ενός τραγουδιού ή δίσκου. Είναι είδωλο, είναι σύντροφος ζωής. Πολλοί από εμάς μεγαλώσαμε και συνεχίζουμε να ενηλικιωνόμαστε μαζί τους. Άλλοι θα τους μάθουν τώρα και θα τους λατρέψουν εξίσου. Είναι μπάντα-σταθμός για το US Power Metal στα 80ς, αντίστοιχα για το Progressive των 90ς. Οι Fates Warning υπάρχουν από το 1984 και μόνο μεγαλουργούν, τίποτα λιγότερο. Δεν έχουν τίποτα να αποδείξουν πλέον αλλά πολλά να προσφέρουν. Ολόκληρη σχολη έχουν δημιουργήσει, δεν είναι η μπάντα της γειτονιάς.
Ο μουσικός και συνθέτης Derek Sherinian είναι γνωστός και πολύ αγαπημένος μας από το πέρασμα στους Dream Theater, από τους Sons Of Apollo αλλά και από τις πολλές συνεργασίες του με σπουδαίους μουσικούς και μουσικά σχήματα. Έχει μεταξύ άλλων και το solo project του, με το οποίο κυκλοφορεί τον έβδομο δίσκο του, μέσω της Inside Out και τον τιτλοφορεί, ‘’The Phoenix’’.
Έχουν ήδη περάσει αρκετοί μήνες που δεν έχουμε παρακολουθήσει μια συναυλία από μπάντα εξωτερικού. Εναλλακτικές λύσεις πλέον είναι να παρακολουθούμε παλιές συναυλίες σε dvds/blue rays/you tube ή να τις παρακολουθούμε live με τα νέα δεδομένα επί οθόνης. Ας μείνουμε στο πρώτο και ας παρακολουθήσουμε μια συναυλία ενός από τους εξυπνότερους καλλιτέχνες της σκληρής μουσικής, τον κ. Devin Townsend. Ότι και να έχετε ακούσει από δαύτον, λογικά είναι καλό.
Οι Possession είναι μια obscure Thrash/Death Metal μπάντα που αξίζει της προσοχής σας. Προ τετραετίας είχα προβεί στην παρουσίαση του ντεμπούτου τους το οποίο είχε κυκλοφορήσει το 1995. Ο ενθουσιασμός γι αυτό το δίσκο είναι μεγάλος, διαβάστε εδώ: https://www.metalzone.gr/monuments/possession-eternally-haunt. Και επιτέλους η Xtreem Music κυκλοφορεί μια διπλή συλλογή που περιέχει τα άπαντα της μπάντας.
Απρίλιος τους 2016, στις 16 του μηνός γεννήθηκαν οι Powerhouse στο Albuquerque του New Mexico. Λίγο αργότερα και συγκεκριμένα στις 23 Ιουνίου παίζουν για πρώτη φορά ζωντανά στο “The Co-Op”, ανοίγοντας για τους Act Of Defiance. Και οι δυο μπάντες ανήκουν στο thrash ήχο. Δίνουν συναυλίες γράφουν υλικό, κυκλοφορούν το αυτοχρηματοδοτούμενο ep ‘’Adrenaline’’. Το τραγούδι ‘’ Crush 'Em’’ γίνεται αγαπημένο του κόσμου στις συναυλίες. Παίρνουν μέρος στο διαγωνισμό της Combat Records, “Band To Band Combat και βγαίνουν 31 στους 100.
Οι Saints Of Death ξεκίνησαν σαν Motorhead tribute band στις αρχές της Δεκαετίας από το Βανκούβερ του Καναδά. Ιδιαιτερότητα τους ότι έχουν δυο μπάσα, το ένα οκτάχορδο, το άλλο τετράχορδο. Πήραν το όνομα τους από τη Μεξικανική λαογραφία περί Santa Muerte (Ιερός Θάνατος στα Ισπανικά). Σύντομα ξεκίνησαν να γράφουν το δικό τους υλικό και τo 2015 κυκλοφόρησαν το ομώνυμο τους ep σε αυτοχρηματοδοτούμενο cd. Ο ήχος τους ήδη είχε εξελεχτεί και επιρροές από Lamb Of God και Pantera είναι εμφανείς. Συνθετικές αλλαγές για την συνέχεια με την μισή μπάντα να αποχωρεί.
Όλοι έχουμε τις αδυναμίες μας σαν άνθρωποι. Ειδικά στην μουσική, όλοι μας αγαπάμε κάποια στοιχεία που αν τα βρούμε σε ένα συγκρότημα μας κάνει να το εκτιμήσουμε. Είναι τα δικά μας κλισέ. Γι’ αυτό και διαφωνώ πολλές φορές με την αρνητική σημασία που δίνεται στην λέξη αυτή (κλισέ). Αυτά είναι στο κάτω κάτω που προσδιορίζουν ως ένα μέρος το χαρακτήρα και την προσωπικότητά μας. Από την άλλη ποτέ δεν θεώρησα ποτέ τον εαυτό μου κριτικό μουσικής, γιατί αυτή η έννοια πάντοτε στο μυαλό μου είχε μια σημασία αρνητική, κάπως ελιτίστικη και υποκριτική.