To Progressive Rock (θα) μνημονεύεται για τα διαμάντια που κυκλοφόρησαν στο συγκεκριμένο είδος τη δεκαετία του ΄70. Εννοείται ότι και σε άλλες εποχές έχουν δημιουργηθεί πανέμορφα ακούσματα, απλά στη συγκεκριμένη δεκαετία είχαμε εκπληκτικό συνδυσμό ποιότητας-ποσότητας. Το neo-progressive rock, όπως υποδηλώνει και η ονομασία του αφορά παρόμοιο ήχο σε πιο προσφατες εποχές. Μια μπάντα που είναι εγκληματικά άγνωστη παρά στους ρέκτες του είδους είναι οι Πολωνοι Collage.
ΠΡΕΠΕΙ να γράψω για τους Marillion. Όχι μόνο γιατί είναι μια από τις πιο επιτυχημένες prog rock μπάντες, εμπορικά και καλλιτεχνικά, αλλά επειδή είναι και απο τις αγαπημένες μπάντες της συζύγου μου. Και γιατί να μην είναι; Πήραν τα καλύτερα στοιχεία του prog rock των 70ς (ιδιαίτερα των Genesis), κράτησαν το συναισθηματισμό και τον λυρισμό, καυτηρίασαν τις άκρες της υπερβολής του είδους, το έντυσαν με πανέξυπνους και γήινους στίχους, πρόσθεσαν στοιχεία από άλλα είδη του παρελθόντος αλλά και του τότε παρόντος και μας παρέδωσαν θεόσταλτη μουσική.
Το prog rock μεγαλούργησε στα 70 και ήταν σε ύφεση στα 80ς. Οι συθέσεις στα τέλη των 70ς είχαν φτάσει σε δυσθεώτητα επίπεδα ποιότητας αλλά και ηχητικής και καλλιτεχνικής μεγαλομανίας με τους οπαδούς να κουράζονται σταδιακά. Τα μουσικά είδη που εμφανίστηκαν στα 80ς, σαφώς πιο απλουστευμένα κέρδισαν το νεαρό κόσμο με την αμεσότητα και την δύναμη τους. Το prog rock επανήλθε τη δεκαετία των 90ς, ως neo-prog rock. Η νέα φουρνιά διόρθωσε κάποιες ενοχλητικές λεπτομέρειες των παλιών αλλά γενικότερα βασίστηκε στον μουσικό πλούτο τους. Αμέτρητα τα παραδείγματα που συνεχίζονται μέχρι σήμερα.