In Flames - Whoracle

Μια φορά και ένα καιρό (1990), στην Σουηδία ;κάποιοι πιτσιρικάδες δημιούρηγσαν τις δικές τους μπάντες με σκοπό να παίξουν Death Metal, αλλά πολύ, πολύ μελωδικότερο από τους Αμερικανούς ή Άγγλους φίλους τους. Είχαν την μελωδία στο αίμα τους, ακόμα και οι πιο σκληρές από τις Σουηδικές μπάντες, κάποια στιγμή έγιναν πολύ μελωδικότερες. Πάντοτε υπάρχουν (και θα υπάρχουν)οι εξαιρέσεις αλλά αυτό ίσχυε σε μεγάλο βαθμό για τον μέσο όσο. Κάποιες από αυτές τις μπάντες όπως οι In Flames, οι Dark Tranquillity, ακόμα και οι At The Gates (πιο πολύ από τον τρίτο τους και μετά), ήταν οι στυλοβάτες για αυτό που ονομάστηκε Σουηδικό Μελωδικό Death Metal. Τσιριχτά φωνητικά, πλήκτρα και τίγκα μελωδικά riffs (διεστραμμένα Iron MaidenΙκά), όσο και σκληρό να ήταν το περίβλημα. Για τις άλλες δυο μπάντες έχω γράψει, σειρά για τους In Flames που ξεκίνησαν με τους καλύτερους οιωνούς για να καταντήσουν σε κάτι πολύ εμπορικό, χορευτικό, πλαστικό, χαζοχαρούμενο και αμέταλλο. Γνώμη βέβαια. Οι In Flames ιδρύθηκαν το 1990 από τον Jesper Stromblad που στην αρχή έκανε σχεδόν τα πάντα.  Με τη βοήθεια κάποιων μελών, δανεικό τραγουδιστή από τους Dark Tranquillity  και τον ίδιο να παίζει ακόμα και τα drums (μαζί με κιθάρα, μπάσο και πλήκτρα) κυκλοφορούν το ντεμπούτο ''Lunar Strain'' το 1994. Τελικά το 1995 'κλέβουν'' μόνιμα τον τραγουδιστή των Dark Tranquillity, Anders Friden καθώς επίσης τα drums αναλαμβάνει ο Bjorn Gelotte. Πλέον ολοκληρωμένη μπάντα, μας μαγεύουν με το ''THe Jesters Race''και το ''The Whoracle'', τις καλύτερες στιγμές των In Flames. Δυστυχώς ξεκινάνε οι πρώτες προστριβές, τα αυθεντικά μέλη αποχωρούν ο Bjorn αναλαμβάνει κιθάρες (ήξερε να παίζει και πάντα πρόσφερε κάποια leads). Η κατιούσα έχει ξεκινήσει με τα ''Colony'' και ''Clayman'' να ακούγονται ευχάριστα μα από το 2002 και το  ''Reroute To Remain'' να μην υπάρχει επιστροφή με την μπάντα να είναι σκιά του παλιού εαυτού της. Βέβαια εμπορικά εκτοξεύτηκαν αλλά  αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Η πλάκα είναι ότι το 2010 ο Jesper εγκαταλείπει την ίδια του την μπάντα και πλέον δεν υπάρχει κανένα αυθεντικό μέλος με τους Friden/Gelotte να ηγούνται του πολυτελέστατου (και πλήρως αδιάφορου) οχήματος.

Μας αρέσει το heavy metal για τις μελωδίες του. Για τους ρυθμούς του που σε προκαλούν σε κεφαλoκοπανήματα. Για τα riffs του που σε μαγεύουν και εμφανίζουν φανταστικές κιθάρες στα δικά σου χέρια όπου τα δάκτυλα ανεβοκατεβαίνουν σε μια αέρινη ταστιέρα. Αυτό σκέφτηκε και ο Jester. Από την μία υπήρχαν οι Ceremonial Oath  που ήταν πιο death metal φάση, ε από την άλλη δημιουργήθηκαν οι In Flames για να τους βγουν τα πιο μελωδικά ένστικτα (αργότερα ακόμα πιο μελωδικά με τους Hammerfall). Κράτησαν τα ακραία φωνητικά, άφησαν τις παραμορφώσεις στους ενισχυτές των κιθάρων σε ένα μέτριο βαθμό, χώσανε και 1-2 υπερταχύνσεις και όλα κομπλέ. Με έξυπνη παραγωγή που χρωμάτιζε τις συνθέσεις και επιδείκνυε τις μελωδίες, κρατιόταν το πρόσχημα μιας ακραίας μπάντας που ήταν φανερό όμως ότι ξεχείλιζε από αρμονίες. Και εκεί βρίσκονταν η όλη μαγεία των In Flames και των αντίστοιχων συγκροτημάτων που προαναφέρθηκαν. Ρυθμοί που σου καρφώνονται με ευκολίας μιας και σε έχουν μετατρέψει ήδη σε βούτυρο με τις ακουστικές τσαχπινιές τους. Ρίχνουν τα δολώματα τους με έμπειρο τρόπο και ψαρώνουμε μιας και ο κόσμος ήταν παρθένος σε τέτοια ακούσματα. Μπορεί τώρα να έχουμε ακούσει εκατοντάδες τέτοιες μπάντες αλλά τότε όχι. Τότε αρκούσε ένα ''Gyroscope'' να σε γονατίσει. Ακουστικές κιθάρες, άγριο ξέσπασμα, παθιασμένα φωνητικά, πιασάρικη ενορχήστρωση και όλα βαίνουν με ένα διαφορετικό, ελεύθερο και θαυμαστό δρόμο γεμάτο παροξυσμούς.

Είναι πολύ σημαντικό για έναν καλλιτέχνη να μην αφήνει έγκλειστες τις ιδέες του, όσο και παράτολμες να είναι. Και ακούμε αρκετές τέτοιες στο Whoracle. Και μας αρέσει.  Όπως μας αρέσει ο φόρος τιμής που δίνεται στους Iron Maiden. Το ορχηστρικό ''Dialogue With The Stars'' είναι ένα τέτοιο τραγούδι, απλά σε μια πιο σκληρή έκδοση. Γενικότερα υπάρχει άφθονη μελωδία αλλά το καλό είναι ότι δεν ακυρώνει τις δυναμικές των συνθέσεων. Χορταστικές ιδέες, προκλήσεις στα αυτιά. Μέχρι και διασκευή σε Depeche Mode κάνουν και μάλιστα ακούγεται, μέχρι εκεί βέβαια. Έξυπνες αλλαγές που δεν κουράζουν, άφθονα κρουστά, οργανικός ήχος, πλήκτρα που δεν καταβροχθίζουν τους υπόλοιπους ήχους. Μόνο τα φωνητικά είναι στέρεα (όχι άσχημα πάντως). :Ακόμα και εκεί, δοκιμάζονται κάποιες άλλες φωνητικές μελωδίες (''Jester Script Transfigured'' ;ή γυναικεία φωνητικά στο ''Whoracle'')..Διαλέξτε οποιοδήποτε τραγούδι να σας κάνει ανάσταση του κεφιού σας αν το έχετε χάσει. Οι περισσότερες συνθέσεις είναι του Stromblad αλλά σε πολλές συνεισφέρει και ο Gelotte.και ο Ljungstrom. Το στιχουργικό concept του  ''Whoracle''   είναι προιόν συνεργασίας του Friden και του Sundin (κιθαρίστα των Dark Tranquillity).Παραγωγάρα από τον Fredrik Nordstrom και εξώφυλλο από τον γνωστότατο Andreas Marschall. Υπήρχε και μια Nuclear Blast από  πίσω να υποστηρίζει οικονομικά .