Joshua - Intense Defense

Υπάρχουν αρκετοί καλλιτέχνες που δίνουν το όνομα τους στο μουσικό project τους, ακόμα και στη μπάντα τους. Λίγοι όμως δίνουν το μικρό τους όνομα. Ούτε ο Ozzy δεν ονόμασε το συγκρότημα του με σκέτο το όνομα-παρατσούκλι του και ας τον ξέρανε (πόσο μάλλον τώρα) και οι πέτρες. Και όμως, ο Ελληνοαμερικανός κιθαρίστας Joshua Perahia αποφάσισε να ονομάσει το δικό του μουσικό όχημα απλά....Joshua, τουλάχιστον στο σημαντικότερο μέρος της ιστορίας του. Του το συγχωρούμε μιας και είναι τρομερός κιθαρίστας και οι δίσκοι του εκπληκτικοί. Ο Joshua ξεκίνησε τους...Joshua κάπου το 1980 αφού παράτησε τις σπουδές του. Τα πρώτα του δείγματα σύνθεσης μελωδικού hard rock τα βρίσκουμε στο ep ‘’ The Hand Is Quicker than the Eye’’ το οποίο κυκλοφόρησε από την Enigma και αγαπήθηκε ιδιαίτερα στην Ιαπωνία.  Από Χριστιανός Ορθόδοξος γίνεται προτεστάντης και χαλιούνται τα υπόλοιπα μέλη της τότε παρέας. Με νέα σύνθεση και εταιρία, με κομμένο το όνομα της μπάντας στο ‘’μικρό’’ του αλλά και νέο στιχουργικό περιεχόμενο (Χριστιανισμός) το ντεμπούτο ‘’Surrender’’ κυκλοφορεί το 1985. Δεύτερο άλμπουμ το 1988 με τίτλο ‘’Intense Defense’’. Νέα εταιρία, νέα σύνθεση ολοκληρωτικά. Ότι καλύτερο έχει να επιδείξει σαν μουσικό υλικό. Για την ιστορία, το όνομα της μπάντας άλλαξε σε Jaguar και μετέπειτα σε M Pire ώστε να καταλήξουν στο … Joshua Perahia (μιας και πλέον υπήρχαν πολλές μπάντες με το όνομα Joshua). Έχουν κυκλοφορήσει άλλους τρεις δίσκους, πάντοτε αλλάζοντας όλα τα μέλη ενώ στο τελευταίο τους δίσκο ‘’Resurrection’’ (2012) έχει τον Mark Boals στο μικρόφωνο.

Το  ‘’Intense Defense’’ δεν θεωρείται άδικα ένας από τους καλύτερους hard rock/heavy metal. Δεν του λείπει η κιθαριστική δύναμη ή οι σκληροτράχηλοι ρυθμοί, όμως παραμένει υπέρμετρα μελωδικό. Άνετα το λές και AOR. Πύρινες εκτελέσεις με τα ακροδάκτυλα να ταξιδεύουν πάνω στις χορδές σε βαθμό που δεν τα βλέπει ανθρώπινο μάτι. Και αν το ‘’ Reach Up’’ είναι ένα κιθαριστικό τραγούδι, το ‘’ I've Been Waiting’’ ξεκινά με πλήκτρα, σε πιο εμπορικούς τόνους. Η φωνάρα του Rob Rock κλέβει καρδιές ενώ τα πολλαπλά φωνητικά στο ρεφραίν κάνουν το τραγούδι ακόμα πιο μεταδοτικό. Δεν λείπει φυσικά το σόλο που εφοδεύει κάνοντας μας να βαράμε προσοχές. Να αναφερθεί ότι αυτές οι δυο συνθέσεις είναι φυσικά του Perahia μαζί όμως με τον δεύτερο, παλιό του κιθαρίστα, Ken Tamplin (από το Surrender). Άρα μάλλον μιλάμε και για τις παλιότερες συνθέσεις του δίσκου (μαζί με το ‘’ Remembering You’’) .

 Το ‘’ Only Yesterday’’ είναι η πρώτη κατάδικη σύνθεση (εννοείται και στιχουργικά) σύνθεση του Σαλονικιού. Όχι μόνο ακούς τα ακόρντα που γλυστράνε πάνω στην ταστιέρα, τα νιώθεις κιόλας. Ερωτική διάθεση (προς τον Θεό;), δυναμικοί ρυθμοί χωρίς υστερίες, μπόλικα πλήκτρα, απλή ενορχήστρωση μα πάντοτε με σφυγμό. Περνάμε στο αγαπημένο ‘’ Crying Out for Love’’. Οι συγχορδίες σφυρίζουν αρμονίες, ο Rob Rock ξεκαθαρίζει γιατί θεωρείται από τα καλύτερα αηδόνια εκεί έξω, έστω στα 80-90ς με επιπλέον φωνητικές μελωδίες από τον Rico και την Sabine. Οκ, πιασάρικο του θανατά αλλά αν μπορείς να τραγουδάς ένα τραγούδι ακόμα και όταν έχει τελειώσει (Journey, Europe κτλ), τότε έχει πετύχει το σκοπό του. Ο ‘’διάλογος’’ φωνής-κιθάρας είναι κάτι που θα με στοιχειώνει παντοτινά. Χαμήλωμα ρυθμών, ‘’ανέβασμα’’ πλήκτρων προς το τέλος και μια τελευταία γύρα επανάληψης της θεόσταλτης αυτής έμπνευσης.

Hard rock αλληλούια. Στακάτος ρυθμός και εμβληματικές κιθάρες στο ‘’ Living on the Edge’’,  συνδυασμός πλήκτρων και κιθάρας με επίστρωση φωνητικών ζαχαρούχου γάλα(κ)τος στο ‘’ Tearing at My Heart’’. Αδιάφορος ο ρυθμός, μέτρια τα πλήκτρα. Μόνο ο Joshua σώζει αυτό το τραγούδι από την μετριότητα. Η μπαλάντα έρχεται στο ‘’ Remembering You’’. Ενόραση μέσω ήχων. Η κιθάρα κλαίει βοερά, σου μιλάει πιο άμεσα ακόμα και από τη φωνή. Ας αναφερθεί και πάλι ότι μιλάμε περί αγάπης του Χριστού  και το πως τον κάνει να νιώθει, πως τον βοηθά κτλ. To ‘’ Look to the Sky’’ είναι η μοναδική σύνθεση που δεν ανήκει στον αρχηγό αλλά σε κάποιον  Bob Dentrup. Δεν βρήκα ποιος είναι, δεν τον έχει καν στη thanx list του. Όπως και να χει, μιλάμε για μια από τις πιο σκληρές συνθέσεις του δίσκου έστω και με το απαραίτητο μελωδικό περιτύλιγμα από τα απορροφητικά συνθεσάιζερ ή την αποκαλυπτική φωνή. Μαζί με το ‘’ Crying Out for Love’’, λατρεύω επίσης το ‘’ Don't You Know’’. Έναυσμα με φωνή, ρυθμός που ξεκλειδώνει οποιοδήποτε προστασία αντιπόρωσης έχεις σαν ακροατής. Συμμετρικές συγχορδίες από τις κιθάρες προς όλα τα υπόλοιπα όργανα, δοκιμές αντοχής πνευμόνων με τάση χαμαιλέοντα στους χρωματισμούς της φωνής. Το ‘’Intense Defense’’ κλείνει με το ‘’ Stand Alone’’. Πλέον δεν έχουμε διάλογο αλλά συζήτηση (μεταξύ πλήκτρων, κιθάρας και φωνής). Άψογη αρχή πριν περιπλανηθείς στο μελωδικό ηχητικό τους κόσμο για μια ακόμα φορά. Christian Hard Rock, από τα καλύτερα. Το λέει και το HM Magazine  (Αμερικάνικο περιοδικό, από το 1985-2011 ως έντυπο, μετά ψηφιακό,  που ασχολείται με τον σκληρό ήχο και τον Χριστιανισμό).