Scorpions - Lovedrive

Κάθε μουσικός οπαδός, φαντάζομαι, έχει αναρωτηθεί ποιά μουσικά διαμάντα κυκλοφόρησαν την χρονιά που αυτοί γεννήθηκαν. Για μένα είναι το 1979 και η σκληρή μουσική και ακόμα περισσότερο το Heavy Metal έχει να επιδείξει λίγα αλλά δυνατά χαρτιά για τη συγκεκριμένη χρονιά. Το ‘’Lovedrive’’, ο έκτος δίσκος των αγαπημένων (στη ελλάδα και όχι μόνο) Scorpions έχει ιδιαίτερη σημασία για μένα μιας και είναι από τα πρώτα βινύλια που απέκτησα, γυμνασιόπαιδο ακόμα ενώ περιέχει τουλάχιστον τρία-τέσσερα απότα αγαπημένα μου τραγούδια από τη συγκεκριμένη μπάντα. Όσο μεγαλώνω, προτιμώ την πρώτη περίοδο της μπάντας αλλά νομίζω ότι εδώ έχουμε το μεταίχμιο των δυο εποχών, την είσοδο τους σε πιο εμπορικές στιγμές κρατώντας τις δυναμικές των κιθάρων του παρελθόντος και αυτό τους κάνει πλήρως εθιστικούς. Για την ιστορία, ας αναφέρουμε ότι είναι ο πρώτος δίσκος που συμμετέχει ο  Matthias Jabs, ο πρώτος στη νέα τους εταιρία (Harvest Records για Ευρώπη και Mercury Records για Η.Π.Α.) και ο πρώτος που πιάνει θέση σε όλα τα boards μετατρέποντας τον σε απόλυτη εμπορικη επιτυχία. Ήταν όμως και μουσική επιτυχία; Εννοείται....

Μπορεί το ‘’Lovedrive’’ να είναι ο πρώτος δίσκος του Jabs αλλά όλες οι συνθέσεις είναι δημιουργίες των αδερφών κιθαρίστων Schenker (Rudolf στη ρυθμική και Michael στη lead, όπως και ο αντικαταστάτης του). Το εναρκτήριο "Loving You Sunday Morning" κρατάει την οξύτητα στα έγχορδα και το πεπειραμένο αυτί αντιλαμβάνεται ότι δέχεται πολλά κιθαριστικά σήματα. Τα σύντομα, τακτικά leads εξομαλύνουν και ισορροπούν τις μελωδίες του Rudolf. Το σήμα κατατεθέν των Scorpions, η μοναδική συνισταμένη από τα πρώτα τους βήματα μέχρη το σήμερα είναι τα εκφραστικότατα φωνητικά του Meine. Ο κοντός δακρύζει, στενοχωριέται, ροκάρει, αγαπάει, οργίζεται, συλλογίζεται και όλα αυτά στα περνάει απλά με τον τρόπο που τραγουδά. Εξαιρετική φωνή που ζωντανεύει τους ήχους που συνοδεύει και συνοδεύτεται. Το ‘’ "Another Piece of Meat" είναι από τις πιο σκληρές στιγμές του δίσκου. Πιο ανεβασμένος ο ρυθμός με τις κιθάρες να ξεφαντώνουν ανέμελα, τα σολαρίσματα να έχουν διάρκεια.  Ωραία γυρίσματα στα drums από τον Rarebell που έχει γράψει τους στίχους αλλά και συμμετέχει συνθετικά στο κομμάτι, το μοναδικό που δεν έχει την καθαρή υπογραφή Schenker πάνω του. Στο ‘’Lovedrive’’ δίσκο, οι Scorpions ολοκληρώνουν τη φόρμουλα (μερικά hard rock κομμάτια για τους παλιούς οπαδούς και μερικές μεταλλικές μπαλάντες για τους απανταχού νέους ανεξαρτήτου φύλου). Το ‘’ "Always Somewhere" είναι μια τέτοια μπαλάντα. Ποιος δεν το έχει ακούσει και δεν έχει συγκινηθεί. Πόσοι και πόσοι δεν τους μάθαμε από τέτοιες μπαλάντες και μόνο. Το αν υπύρξε μετά ενδιαφέρον να μάθουμε και το παρελθόν τους είναι αλλού παπά ευαγγέλιο. Η πρώτη πλευρά κλείνει με το τρομερό ορχηστρικό ‘’ Coast to Coast’’. Εδώ το μπάσο κλείνει στόματα, το drumming βάρβαρο ενώ οι κιθάρες στέλνουν διαπεραστικά, αιχμηρά κύματα. Ποιος είπε ότι οι Scorpions παίζουν ΜΟΝΟ μελιστάλαχτες αρμονιούλες; Μάλλον δεν το έχουν ακούσει αυτό.

Η δεύτερη μεριά ξεκινά με το ‘’ Can't Get Enough". Η δουλειά του Dieter Dierks ανυψώνει τα πάντα σε ανυπέρβλητο επίπεδο. Hard Rock σφηνάκι, νευρικό, με σόλος που λειτουργούν σαν ενέσεις στο μυαλό. Σειρά για ένα αμφιλεγόμενο τραγούδι,το ‘’ "Is There Anybody There?". Εδώ πολλοί ίσως να πούνε ότι είναι πολύ απλοικό, ελαφρώς άδειο από κιθάρες. Πιθανότατα έχουν δίκιο. Τι το κάνει όμως τόσο λατρεμένο στα δικά μου αυτιά και το χω ακούσει εκατοντάδες φορές. Οι μπασογραμμές στην αρχή με τα κλασσικά ‘’αααα’’ του Meine; Η συναισθηματική του φωνή με το πιο funky/reggae παίξιμο στα drums; Οι στίχοι που νόμιζα ότι είχαν γραφτεί για μένα είτε είμουν 14 είτε είμαι 42; Οι κιθάρες που στριγγλίζουν όμορφα στη συνέχεια, έχοντας πάντοτε αυτή τη χορευτική βάση-ρυθμό  για να καταστρέψουν; Πιθανότατα όλα μαζί και για κάθε άτομο που αρέσκεται στο συγκεκριμένο τραγούδι, κάτι το διαφορετικό και πρόσθετο. Το ομώνυμο τραγούδι (με το αυθεντικό εξώφυλλο να έχει βασιστεί αρκετά πάνω στους στίχους του και φυσικά να απαγορευτεί στις συγκρατημένες Η.Π.Α.) ιδρώνει hard rockάδικα, στέλνει σεξουαλική ενέργεια και αύρα μέσω του παιξίματος του και των κραυγων του, καίει το συναυλιακό σανίδι. Το μεγαλύτερο και πιθανότατα καλύτερο τραγούδι του δίσκου είναι το τελευταίο, το ‘’Holiday’’.  Αργό, ατμοσφαιρικό, κιθαριστικό με τη φωνή να καθηλώνει. Η κληρονιμιά του είναι τόσο μεγάλη όσο του ‘’In Trance’’ τραγουδιού.  Με την ξαφνική κατατραπιά που δέχεσαι μετά από τα υπνωτικά ‘’’ahhhh,aahhhh’’ . Τα πάντα αναποδογυρίζουν στο κόσμο σου, εξοντωτικός ρυθμός από τη μία, μελωδικές φωνητικές γραμμές από την άλλη. Ηλεκτικα κιθαριστικά κρεσέντο από τη μια, ακουστικές από την άλλη. Η Πύλη για να μπαινοβγαίνεις στο κόσμο της Μπαλάντας και του Hard Rock ολοκαυτώματος όποτε εσύ το επιθυμείς.  Αυτοί είναι οι Scorpions της μεσαίας περιόδου.