Tour De Force - Tour De Force

Tour De Force. Με τον ομώνυμο πρώτο δίσκο να κυκλοφορεί μέσω της Active Records. Στανταράκι Γαλλική μπάντα. Λάθος. Οι Tour De Force είναι μια Νεουορκέζικη hard rock μπάντα των ξεκίνησε to 1984 και κράτησε μέχρι το 1994, χωρίς να αλλάξει καθόλου η σύνθεση της μπάντας. Οι πρώτες συνθέσεις τους μπήκαν στο ομώνυμο ντέμο ( επτά τραγούδια) του 1988 και δεν υπάρχει κοινό τραγούδι στο ομώνυμο ντεμπούτο που βγήκε το 1993. Σοβαρό Hard Rock,με ολίγην από AOR για τη γεύση. Ένα χρόνο αργότερα η μπάντα διαλύεται μα θα κυκλοφορήσει και ένας δεύτερος δίσκος, το ‘’World On Fire’’ που είναι πολύ πιο μελωδικός δίσκος, φτιαγμένος για να φτάσει σε περισσότερα αυτιά, να ακουστεί στο ράδιο και σε αρένες. Ένας τρίτος δίσκος με ακυκλοφόρητο υλικό θα δει το φως της δημοσιότητας το 2000 με τίτλο…’’Unreleased’’. Από τα μέλη της μπάντας, ο τραγουδιστής Chali Cayte δάνεισε την φωνή του σε τρομερά AOR άσματα σε μπάντες όπως οι Adriangale και Without Love (τον είχαμε ακούσει και στους Heyday) ενώ τον κιθαρίστα και πληκτρά της μπάντας Alex Saltz  τον πετύχαμε σε συνεργασία με τον κάφρο Nathaniel Acker των Occultist να συνθέτουν μουσική με πιάνο (piano by sea).

Είναι ήλιου φαεινότερο ότι στο ντεμπούτο τους οι Αμερικανοί είχαν σκληρές διαθέσεις, ακόμα και όταν έπαιζαν πιο εμπορικά-μελωδικά. Ρυθμικές δονήσεις σε μια οδύσσεια αρμονιών.  Το πρώτο τραγούδι  ακούγεται μιανιασμένο, με τις κιθάρες να τυρρανιούνται  από δυο ζευγάρια δάκτυλα  και τα τύμπανα να φτάνουν στα όρια αντοχής τους. Διακριτικά πλήκτρα ομορφαίνουν ακόμα πιο πολύ την ατμόσφαιρα. Η φωνή του Chali είναι εξαιρετική, όπως και να τραγουδά, σε όποια μπάντα και να έχει τραγουδήσει. Πόσο μάλλον τότε που ήταν και νεαρός και η φωνή του έσκιζε καρδιές. Στο  ‘’ Perfect Lover’’ δείχνουν τον  πιο AORάδικο πρόσωπο τους, αυτό που θα αποκτήσουν στη συνέχεια τους. Εννοείται ότι δεν  μας χαλάει στάλα, λατρεύουμε τις υποβόσκουσες μελωδίες που στάζουν μέσα στα αυτιά μας και τις πλημμυρίζουν ευδιαθεσία. Αμερικανιά χωρίς σαξόφωνο δεν παίζει, έτσι και αυτοί το χρησιμοποιούν έστω και για λίγο. Οι Motley Crue υπήρξαν μεγάλη επιρροή σε εκατοντάδες μπάντες και νομίζω και οι Tour De Force δεν υπήρξαν εξαίρεση.

Έρωτας και πόνος, νοσταλγία και χωρισμός. Αυτά χρειάζονται μπαλάντες. Και δεν λείπουν από ένα τέτοιο δίσκο. Το ‘’Watercolors’’ είναι το πρώτο από αυτά (αργότερα θα ακουστεί το ‘’Mainstreet’’ με πιάνο, σαξόφωνο και ακουστικές κιθάρες, τραγούδι για το ράδιο ακόμα και της εκκλησίας). Η Τρίτη έρχεται στο τεέυταίο τραγούδι του δίσκου που είναι και η πιο μελαγχολική-στενόχωρη. Το χιτάκι ‘’Dirty White Boy’’ με τις ακουστικές κιθάρες στην αρχή και το άγριο ξέσπασμα στη συνέχεια, τα χρωματισμένα πολυφωνικά, τις υπέροχες μελωδίες στην κιθάρα. Τραγουδάρα λέμε. Μας κακομαθαίνουν και συνεχίζουν όλο με τραγουδάρες, στιγμή δεν ξεκουραζόμαστε με μετριότητες (πάω πάσο, υπάρχει το ‘’butthead’’). Τα riffs  ξεχύνονται δημιουργικά και ενώνονται με τους άλλους ήχους. Τα αλήτικο μεν, ερωτιάρικο νάζι δε, που χαρακτηρίζει την φωνή του εκτοξεύει δηλητηριώδη τέχνη. Πολλά τραγούδια τους είναι ότι πρέπει για συναυλιακό ξεσήκωμα, απλά, ρυθμικά και ουσιώδεις, μπολιασμένα με τόνους μελωδίας. Και αν έχουν και τσαμπουκαλίδικους στίχους σαν το ‘’Push’’ (ξέρετε, μου πείραξες την γυναίκα, μια, δυο ,τρεις, θα τις φας τώρα,χαχα), ακόμα καλύτερα.