Morticia - Mortal Fear

Περίεργη περίπτωση οι Morticia. Σύμφωνα με το βιογραφικό τους, δημιουργήθηκαν το 1985 από τον Matt Bachelor (drums/φωνή) και την Jodie Tanaka (πλήκτρα/φωνή). Οι δυο τους ξεκίνησαν να δημιουργούν μουσική, μια μίξη από goth rock, punk, alternative και heavy metal. Γι αυτό και θα δείτε περιγραφές της μουσικής τους ως deathrock και βέβαια εξαιτίας της σκοτεινής ατμόσφαιρας και των αντίστοιχων στίχων. Σύντομα προστέθηκε στο μπάσο και ο Chrystopher Winter ενώ στην πρώτη σύνθεση αναλαμβάνει χρέη κιθαρίστριας η Therese Rita Langevin με την οποία ηχογραφούν ένα demo 5 τραγουδιών το 1986 από τα ιποία τα δυο ήταν δισκευές (Doors/Lou Reed).  Ακολουθεί ένα single δυο συνθέσεων την ίδια χρονιά, αλλαγή της κιθαρίστριας (έρχεται η Carmilla Casquette) και επιτέλους βγαίνει το ντεμπούτο ‘’Mortal Fear’’ το 1987 από την Channel 83 Records που είναι μια ζύμωση όλων όσο προαναφέρθηκαν. Για την δισκογραφική συνέχεια της μπάντας θα τα γράψουμε στις παρουσιάσεις των άλλων επανακυκλοφοριών μιας και η Heaven and Hell Records αποφάσισε να βγάλει στην αγορά τους τρεις δίσκους του  συγκροτήματος. Το νέο πακέτο του ντεμπούτου περιλαμβάνει φυσικά όλο το δίσκο, τα δυο τραγούδια του single (1986) με remaster ήχο σε 12σέλιδο βιβλιαράκι με φωτογραφίες και στίχους έχοντας το αυθεντικό (150 cds)  ή το ‘’Penny Dreadful’’ εξώφυλλο (350 cds).

Το ξαναγράφω. Περίεργο άκουσμα. Νομίζεις ότι ακούς N.W.O.B.H.M. με πλήκτρα που ακούει πολύ goth rock και new wave.  Άλλοτε ακους αντρικά φωνητικά άλλοτε γυναικεία. Υπάρχει μια γοτθική ατμόσφαιρα,  τρόμος χωρίς ακραιότητες. Το ‘’ Telltale Heart’’ έχει κάποια ψήγματα heavy metal, πρώιμου. Τα πλήκτρα είναι πιο μπροστά από τις κιθάρες και μόνο την ώρα που σολάρει η Carmilla βγαίνει όχης της μπροστά. Μικρές σε διάρκεια συνθέσεις όπως συνηθίζεται στο goth/punk rock.  Οι μελωδίες των πλήκτρων στροβιλίζονται, βαριά, μπάσα φωνητικά επιβάλλονται όσο μπορούν και μονότονοι ρυθμοί κρατούν τα γκέμια. Ευτυχώς που υπάρχουν κάποια σόλος και ακούγονται πιο οργανικοί και ζωντανοί αλλιώς θα μιλούσαμε πιο απογοητευμένα. Το ‘’ The Devil's Road’’ με τα φωνητικά της Jodie μου θύμισαν Satanic Rites στο πιο πάνκικο. Ναι, και μουσικά που είναι πιο απλά τα πράγματα αλλά και λόγω μέτριας παραγωγής (στα Logic Studios της πόλης τους από τους ίδιους). Το ‘’Darksider’’ είναι η πιο σκληρή στιγμή του δίσκου αλλά συνθετικά δεν είναι και κάτι το ιδιαίτερο για να σας καταπλήξει. To ‘’ Deadlier than the Male’’ ξεκινά με την πιανιστική μελωδία του γάμου, αλλάζει σε disco ρυθμό και καταλήγει σε...deathrock. Ο δίσκος κλείνει με το ‘’ Graverocker’’ και ένα δανεισμένο riff από Judas Priest για να μπουν τα πλήκτρα και να παίξουν την μελωδίας της...κηδείας. Ότι να ναι.  Τα δυο επιπλέον τραγούδια της έκδοσης είναι στο ίδιο ύφος των μουσικών συνουσιών. Μόνο για πολύ πολύ ανοιχτόμυαλους.