Reviews
Apathy Noir λοιπόν… Δεν είχα ξανακούσει το όνομα τους μέχρι που η καινούργια αυτοχρηματοδοτούμενη δουλειά τους έπεσε στα χέρια μου, οπότε και αναγκάστηκα να τους αναζητήσω. Το Black Soil είναι το 4ο album των Σουηδών doom/deathsters. Για την ακρίβεια βέβαια, πίσω από το όνομα Apathy Noir βρίσκεται ο Viktor Jonas, του οποίου αποτελούν solo project, με την σύμπραξη κάποιων session μουσικών.
Το Beloved Andichrist είναι το νέο πόνημα του Christofer Johnsson και του μονοθέσιου καλλιτεχνικού symphonic metal οχήματος του, τους Therion. Κυκλοφορεί από την Nuclear Blast αυτόν τον μήνα σε τριπλό cd.
Μελωδικό Death Metal παίζουν οι Δανοί Killing Ghandi και το ‘’Aspirations Of Failure’’ είναι ο δεύτερος δίσκος τους. Η μπάντα ξεκίνησε το 2013 με μέλη από τους Manticora/Wuthering Heights (κιθάρα και μπάσο) και illdisposed (drummer) . Το 2105 ντεμπούταραν μέσω της Νορβηγικής Crime Records με τον δίσκο ‘’Cinematic Parallels’’ . Ήδη από τις αρχές του 16 άρχισαν να δουλεύουν σε νέο υλικό και στα τέλη του 17 μπήκαν στο στούντιο για τις ηχογραφήσεις/μίξεις κτλ για το νέο δίσκο.
Αγαπώ τα συγκροτήματα που κάθε δουλειά τους είναι ανώτερη από την προηγούμενη. Σημαίνει ότι η έμπνευση δε στερεύει νωρίς και συνδυαστικά με τις εμπειρίες οδηγεί σε όλο και καλύτερα αποτελέσματα.
Οι Pestilence από την χώρα που και οι τουλίπες deathmetalιάζουν ακατάπαυστα, την Ολλανδία, το είχαν ρίξει τα τελευταία χρόνια στα compilations με παλιά demos & eps, The Dysentery Penance το 2015 & Reflections Of The Mind το 2016 και live κυκλοφορίες, Presents Of The Past. Τώρα όμως θα κυκλοφορήσουν το όγδοο full length τους μέσω της Hammerheart Records με τίτλο Hadeon, σε βυνίλιο, κασέτα και ψηφιακά. Σε cd στις 5 Μαρτίου.
Θυμάμαι να γνωρίζω τους Σουηδούς Crucifyre κάπου το 2012. Έπεσα πάνω σε ένα βινύλιο τους, μου άρεσε το εξώφυλλο, ήταν χώμα η τιμή, το αγόρασα. Γύρισα σπίτι, το έβαλα να παίζει και έψαξα κάτι παραπάνω γι αυτούς. Το album ήταν το Infernal Earthly Divine και ήταν το ντεμπούτο τους του 2010. Η μουσική τους ήταν death n’ roll, δηλαδή ένα rockabilly death metal που χρωστούσε πολλά από τη "βρωμιά" του στα 80s και σχήματα όπως οι Venom και οι Hellhammer.
Κάποτε υπήρξαν οι Hazard. Μια Σουηδική death metal μπάντα που από το 2001 μέχρι και το 2004 που άλλαξε σε Tribulation δεν έβγαλε παρά δυο demos. Στη σύνθεση της μπάντας υπήρχαν πολλά μέλη των Enforcer, τωρινών και μη. Ο Adam Zaars, κιθαρίστας και στις δυο μπάντες για δυο χρόνια, έσπερνε riffs ανάλογα την μπάντα. Το 2009, οι Tribulation κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους ‘’ The Horror’’ και όπως λέει και ο τίτλος του δίσκου μιλάμε για κινηματογραφικό death metal με έντονο το τρομακτικό στοιχείο. Η φυγή του Zaars από τους Enforcer το 2011, μετάτρεψε τους Tribulation σε προτεραιότητα.
Πρόσφατα, αναρωτιόμουν πόσα concept stories υπάρχουν στο ακραίο χώρο. Οι Ολλανδοί thrash/deathsters Bleeding Gods ήρθαν να προσθέσουν ακόμα μια με τον νέο, δεύτερο δίσκο τους, ‘’Dodekathlon’’. Οι Bleeding Gods είναι η μπάντα του Ramon Ploeg, μπασίστα των tech-deathsters Houwitser μέχρι το 2012. Κατόπιν, αφού δημιούργησε τη νέα του μπάντα και έγραψε το πρώτο του υλικό (κάποια βασικά demos στην προπαραγωγή τους), δημιούργησε την πρώτη σύνθεση της μπάντας άτομα που γνώρισε τα τελευταία χρόνια.
Είκοσι χρόνια αναμονής για το ντεμπούτο. Ούτε πέντε, ούτε δέκα. Από το 1998 που βάπτισε μια παρέα παιδιών την μπάντα του ως Night Threat μέχρι και προσφάτων που κυκλοφόρησαν επίσημα το πρώτο τους υλικό, η μπάντα άλλαξε κατά πολύ. Από τα μέλη της μπάντας μέχρι και τον ήχο. Ιδρυτής και κύριος συνθέτης της μπάντας, ο Φώτης. Με την πιο δυνατή ομάδα που πέρασε από τις τάξεις της μπάντας, σίγουρα η πιο οργανωμένη και συγκεντρωμένη στον στόχο της.
Στην Ολλανδία φύονται deathmetalιές εκτός από παπαρούνες. Δεν εξηγείται αλλιώς αυτό με τα τόσα death metal σχήματα και όχι μόνο που, υπήρχαν, συνεχίζουν να υπάρχουν, και ακόμα άλλα τόσα που φυτρώνουν κάθε χρόνο. Μιλάμε για death metal φυτώριο, με μπαντάρες, και πολλές πολλές δισκάρες, να κάνουν όλους μας τους οπαδούς του ήχου ευτυχισμένους. Εδώ τώρα έχουμε μια φρέσκια death metal μπάντα τους Deathmarch. Εντάξει από όνομα δεν είναι και ότι πιο πρωτότυπο. Ούτε και από ήχο.