Reviews
Ερχόμενοι με φούρια απο πέρυσι με το απολίτιστο "Uncivilized" οι Καλιφορνέζοι Pounder επιστρέφουν με το "Breaking the world", πατάνε ξανά στα χνάρια του κλασικού heavy/power και θα έλεγε κανείς ότι τα καταφέρνουν μια χαρά χωρίς ιδιαίτερες υπερβολές.
Οι Spellmaster είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση από τη Μασσαχουσέτη των ΗΠΑ, και το “Unearthed Arcana” είναι το ντεμπούτο τους. Παίζουν heavy/power metal με ίσως λίγο μεγαλύτερη έμφαση στο δεύτερο συνθετικό. Έχουν επίσης και μια αρκετά επιτυχημένη χρήση πλήκτρων, κάπου ανάμεσα στον τρόπο που τα χρησιμοποιούσαν οι Crimson Glory και pomp metal μπάντες, κάτι που δίνει μια ιδιαίτερη νότα στα τραγούδια.
Texas........Ιερά χώματα και μεγάλη μεταλλομάνα! Οι μπάντες του δεν θα σε απογοητεύσουν ποτέ και δεν θα αφήσουν τον εγκέφαλο και τα αυτιά σου ποτέ σε ησυχία. Από εκεί λοιπόν μας έρχονται οι νεοσύστατοι Iron Jaw με το ντεμπούτο τους "Chain Of Command". Νεοσύστατοι είπα? Ναι, καλά! Εν μέρει. Νεοσύστατοι ως Iron Jaw αλλά παλιές καραβάνες στο μεταλλικό χώρο.
Πέρασαν ήδη 20 χρόνια από την κυκλοφορία του τρίτου δίσκου των Pain Of Salvation. Αγαπητοί στο Ελληνικό κοινό, έχουμε αγκαλλιάσει τους δίσκους τους, έχουμε παρακολουθήσει τις συναυλίες τους, έχουμε εξυμνήσει τις κυκλοφορίες τους. Πλέον (ή και πάντοτε), οι Pain Of Salvation ήταν το προσωπικό μουσικό όχημα του Daniel Gildenlöw. Progressive Metal, από τα καλύτερα της γενιάς του. Και συνεχίζει πάντοτε προοδευτικά, σοκάροντας πολλές φορές. Το αποτέλεσμα, είτε μας αρέσει είτε όχι, ευχαριστεί τον ίδιο τον καλλιτέχνη και αυτό αρκεί.
Ίσως αρκετοί αναγνώστες να θυμούνται ότι αναφέραμε την περίπτωση των epic doom metallers Anchorite στο τμήμα των νέων πριν λίγο καιρό. Πρόκειται για μια νέα μπάντα με μέλη από τη Σουηδία, τη Μάλτα και τη Δανία, και με εμπειρία στο χώρο του doom metal.
Υπάρχουν κάποιες μπάντες στην μουσική μας που ηγούνται καταστάσεων και εποχών. Υπάρχουν αυτές που θα περάσουν και δεν θα αγγίξουν. Υπάρχουν και αυτές που η ύπαρξη τους και το πάθος τους διαιωνίζει το είδος με την φλόγα του χωρίς να προσφέρει κάτι καινοτόμο. Οι Stalker από την Νέα Ζηλανδία ανήκουν στην τελευταία κατηγορία. Παθιασμένο Power Metal υψηλών οκτανίων. Δυο (Nick Oakes-drums και Chris Calavrias-κιθάρες) από τα τρία μέλη έπαιζαν στους Gaywyre (που ευτυχώς το άλλαξαν σε Razorwyre) και το διάλυσαν το 2015.
Οι Platinum με το "Vanitas", παραδίδουν στην ουσία τον απόγονό τους και αυθεντικό συνεχιστή του "Iceman". Μετα λοιπόν τον "Άνθρωπο των πάγων" οι Platinum θα μπουν στα στούντιο της SST στο New Jersey όπου και θα ηχογραφήσουν εννέα ακυκλοφόρητα εως τότε κομμάτια τους υπο τη μορφή του "one-take live recording" (ηχογράφηση μόνο μια φορά).
Οι US (New Jersey) metallers Platinum παραδίνουν στο αυτί και στο πνεύμα του μεταλλά ακροατή αυτό ακριβώς που έρχεται σαν πρωτεύων και "περιπλανώμενο"συναίσθημα πριν καν ακόμα η οπτική ίνα του cd player ή η βελόνα του πικάπ πατήσουν επάνω του: HEAVY METAL! Κατακούτελα και στο Δόξα Πατρί! Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο.
Διάφοροι ήταν οι λόγοι για να ασχοληθώ με την περίπτωση του κυρίου Chris Brookes: κατ΄αρχας, ότι πρόκειται για έναν σόλο καλλιτέχνη από την Αγγλία, που τραγουδάει και παίζει όλα τα όργανα (ναι, άλλη μια περίπτωση one- man band). Επίσης, το γεγονός ότι μέσα στην τρέχουσα χρόνια με διάφορα μόλις δυο μηνών κυκλοφόρησε δυο άλμπουμ, διάρκειας σχεδόν μιας ώρας το καθένα! Ακόμα, με εξίταρε το γεγονός (το ομολογώ!) ότι ο εν λόγω κύριος δεν φαίνεται να είναι πολύ ενεργός στα μέσα κοινών.
Οι Κύπριοι Arrayan Path, πιστοί στο δισκογραφικό ραντεβού τους, επιστρέφουν 2 χρόνια μετά τον εξαιρετικό διπλό δίσκο Archegonoi με άλλη μια φιλόδοξη συλλογή τραγουδιών υπό τον γενικό τίτλο The Marble Gates To Apeiron. Έχοντας κυκλοφορήσει την τελευταία δεκαετία 6 ποιοτικότατους δίσκους, οι Arrayan Path θα μπορούσαν πλέον να χαρακτηριστούν βετεράνοι και δεν θα ήταν έκπληξη αν κατά κάποιο τρόπο επαναπαύονταν στις δάφνες τους.