Reviews
Eδώ έχουμε μια επανακυκλοφορία της μοναδικής δουλειάς των Bέλγων Trial που είχε δει το φως της δημοσιότητας το 1985, μέσω της Colour Records. Πρόκειται για το mini LP “Scream for Mercy” (6 τραγούδια/μία εισαγωγή/24 λεπτά περίπου), αλλά η παρούσα επανακυκλοφορία της Cult Metal Classics Records περιλαμβάνει άλλα 6 live τραγούδια, μερικά από τα οποία είναι καινούργια, δηλαδή δεν είναι live εκτελέσεις των συνθέσεων του ΕΡ.
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από το 1986 και το θρυλικό “No Place like Home” μέσω του οποίου το κοινό γνώρισε με τον καλύτερο τρόπο τους Siren, αφού ο δίσκος περιείχε μερικά διαχρονικά διαμάντια της US heavy/power/progressive σκηνής. Ο δεύτερος δίσκος “Financial Suicide”, πάλι είχε κάποιες υπέροχες συνθέσεις, αλλά ακολουθούσε ένα πιο μοντέρνο ύφος που δεν ενθουσίασε όσο το ντεμπούτο.
Ζητώ συγγνώμη προκαταβολικά για την αργοπορημένη παρουσίαση του ντεμπούτου δίσκου των Parthian Shot αλλά οι τελευταίοι δυο μήνες υπήρξαν πολύ βεβαρημένοι για μένα. Όλο αυτό τον καιρό μου έκανε παρέα το μουσικό υλικό των Parthian Shot που πραγματικά με εξέπληξε. Η μπάντα υπάρχει από το 2003 αλλά όπως οι περισσότεροι ήρθα σε επαφή με την μουσική τους το 2012 με το αυτοχρηματοδοτούμενο ep τους.
Οι Enzo and the Glory Ensemble, δηλαδή ο Enzo Donnarumma από την μαρτυρική αυτές τις ώρες Ιταλία και το Gragnano της Campania, παίζουν ένα progressive και ταυτόχρονα symphonic metal με Χριστιανική θεματολογία. Το 2015 κυκλοφόρησαν το ‘’In The Name Of The Father’’, το 2017 το ‘’In The Name Of The Son’’ και αυτές τις μέρες κυκλοφορούν, συμπληρώνοντας την τριλογία με την Holy Trinity με το ‘’In The Name Of The World Spirit’’. Κυκλοφορεί από την Rockshots Records.
H αλήθεια είναι ότι αν ένα συγκρότημα θέλει να βρεθεί στην Α’ εθνική του metal, θα πρέπει να αγγίξει και οπαδούς έξω από το μουσικό πεδίο που ανήκει. Τα μεγάλα συγκροτήματα πάντα είχαν οπαδούς από διάφορα παρακλάδια του heavy metal, ή ακόμα και έξω από το χώρο του metal, κάτι βέβαια που σημαίνει συνθέσεις πολύ πάνω από το μέσο όρο, εύκολα προσεγγίσιμες, και να μη βγαίνει του ακροατή η ψυχή σκεπτόμενος «και τώρα τι εννοεί ο ποιητής με αυτό;»
Οι Sacrilege από την Βηθλεέμ του heavy metal το Birmingham από το 1982 μέχρι το 1987 κυκλοφορούσαν στο underground της πόλης τους και της heavy metal σκηνής μέχρι να διακόψουν μετά από κάποιες demo κυκλοφορίες. Το 2012 κυκλοφόρησαν τα ‘’Sacrilege’’ και ‘’The Unknown Soldier’’. Το 2012 μπήκαν σε πλήρης δράση και κυκλοφόρησαν τα ‘’The Wraith’’ το 2012, ‘’Sacrosant’’ το 2013, ‘’Ashes To Ashes’’ και ‘’Six6Six’’ αμφότερα το 2015. Τώρα, μέσω της Pure Underground Records κυκλοφορούν τον έβδομο δίσκο τους με τον τίτλο ‘’The Court of the Insane’’.
Oι Meurtrières είναι ένα νέο συγκρότημα από τη Lyon και δεν έχει δώσει πολλά στοιχεία ακόμη για την ταυτότητά του (Xavier -μπάσο, Thomas – drums, Flo Spector -κιθάρες, Olivier- κιθάρες και Fleur – φωνητικά, αναφέρεται απλά στη σύνθεση της μπάντας). Το “Meurtrières” είναι η πρώτη τους κυκλοφορία και είναι ένα καταπληκτικό δείγμα γαλλόφωνου heavy metal που είναι κρίμα να χαθεί μέσα στον κυκεώνα των νέων κυκλοφοριών.
Slowburn λέγονται, είναι Ισπανοί, είναι στην σκηνή από το 2015, παίζουν heavy/hard rock Οι Slowburn: JC Warrior vocals, Óscar Hernández & Mario Cano guitars, Jorge Serrano bass & Jorge Sáez drums. Έχουν προφτάσει να κάνουν τις ομορφιές τους με support στους πατριώτες τους power/heavy Witchtower και έχουν κάνει cover songs σε μπάντες όπως οι Mercyful Fate, Savatage, DIO, Iron Maiden, και Black Sabbath, Ozzy & Tony Martin's περιόδου. το ‘’Rock 'N' Roll Rats’’ είναι ο νέος τους δίσκος που κυκλοφορεί από την Fighters Records σε cd και σε ψηφιακή μορφή.
Oι Γερμανοί Blizzen έκαναν το ντεμπούτο τους το 2016 με το “Genesis Reversed”, έναν μέτριο δίσκο που είχε πολλά speed στοιχεία αναμεμειγμένα με κλασικό heavy metal. Το καλύτερο κομμάτι του δίσκου ήταν μάλλον το “Trumpets of the Gods”, που ήταν και το πιο μελωδικό και το πιο κοντινό στο παραδοσιακό heavy metal, χωρίς τη γρηγοράδα που είχαν τα υπόλοιπα κομμάτια.
Oι Cloven Hoof για μια μερίδα οπαδών του κλασικού heavy metal, θα είναι για πάντα ανάμεσα στα μεγαλύτερα και σημαντικότερα ονόματα της σκηνής, αφού (κυρίως) τα “Dominator” και “A Sultan's Ransom” σημάδεψαν με τον ήχο τους μια πολύ ευαίσθητη περίοδο και ηλικία των ακροατών αυτών.