Reviews
Στο νέο Riot V, δεύτερο που οι Riot χρησιμοποιούν αυτό το όνομα, μετά τον χαμό του Mark Reale, και μετά το πολύ καλό ‘’Unleashed The Fire’’ του 2014, που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από την Nuclear Blast, και τιτλοφορείται ‘’Armor of Light’’ υπάρχουν πολλά στάνταρς που έχουμε αγαπήσει σε αυτούς. Υπάρχει ο Mike Flyntz που πια είναι στην μπάντα 25 χρόνια, και δίνει το έναυσμα με τα leads και τα ρυθμικά της κιθάρας του. Υπάρχει η παλαιά πια φυσιογνωμία, του επιστρέψαντα εδώ και επτά χρόνια στην μπάντα, Don Van Stavern.
Τα Χριστούγεννα του 2016, η Rock Of Angels Records, έβγαλε στο online shop της καμιά 20αριά cd σε απίθανη τιμή που ήταν δύσκολο να αντισταθεί κάποιος καμμένος σαν και μένα. Η παραγγελία έγινε και λίγες μέρες μετά ήρθε το πακέτο και άρχισε η μελέτη. Μεταξύ των δουλειών αυτών ήταν και το ντεμπούτο album των Θεσσαλονικέων Forbidden Seed, “From Sand To Eternity”. Αν και το album ήταν ακόμα σχετικά άγουρο, ήδη φαίνονταν τα ψήγματα του ταλέντου τους και οι προοπτικές που το συγκρότημα είχε. Αυτό έμενε και έμελλε να αποδειχθεί.
Έχω ξαναπεί ότι για μένα προσωπικά χειρότερο από ένα κακό album, είναι ένα αδιάφορο album. Όταν είναι κακό ρε παιδί μου, λέω εντάξει, για αυτούς και αυτούς τους λόγους δε μου κάνει. Τέλος. Όταν όμως ένα album είναι αδιάφορο τι γίνεται; Είναι δυνατόν να μη θεωρείς κακό ένα δίσκο και ταυτόχρονα να μην έχεις πρόβλημα αν δεν τον ξανακούσεις ποτέ στη ζωή σου; Δε λες, «ρε γαμώτο, δεν είναι κακό, γιατί όμως δε μου λέει τίποτα απολύτως;»
Πέρασαν αρκετά χρόνια από το πρώτο full length των Αθηναίων Ragenheart, το ομώνυμο του 2010 και η αλήθεια είναι ότι είχα αρχίσει να… ανησυχώ. Η αναμονή ωστόσο τελείωσε και το The Last King έρχεται να δώσει στην μπάντα νέα πνοή και να μας θυμίσει ότι καμιά φορά το… καλό πράγμα αργεί.
Η Σουηδία δεν σταματά να γεννά μπάντες και οι Kardinal Sin είναι άλλο ένα «παιδί» της. Έχοντας δημιουργηθεί το 2014 από μουσικούς με προηγούμενη θητεία σε μπάντες της χώρας, οι Kardinal Sin μας συστήνονται με το Victorious και η αλήθεια είναι ότι το πρώτο δείγμα είναι κάτι παραπάνω από θετικό.
Το heavy/rock σχήμα από την Νορβηγία, ναι και τέτοια σχήματα φύονται στην Νορβηγία, με το παράξενο όνομα Cameltoe, θα μας απασχολήσει σε αυτό το κείμενο με τον δίσκο τους ‘’Up Your Alley’’ που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από την Battlegod Productions. Είναι το ντεμπούτο τους, ενώ είχαν κυκλοφορήσει το 2017 και ένα ep.
Αν θέλεις να ακούσεις σωστό Celtic/Folk (Black) Metal, η επιλογή σου είναι μονόδρομος, άντε με τρία δρομάκια. Primordial, Cruachan και Waylander. Οτιδήποτε άλλο έχω ακούσει τόσα χρόνια, είναι σαφώς κατώτερο. Τα αδέρφια Fathaigh οδηγούν το Ιρλανδικό όχημα των Cruachan από το 1992 και χάρηκα πολύ που ο Keith (ξανά) ανέλαβε τα φωνητικά εξ ολοκλήρου μιας και τα φωνητικά της Karen ήταν αδύναμα.
Η Ιταλία ανέκαθεν ήταν βασικός χορηγός σε συμφωνικό metal, europower metal αλλά και μπάντες με γυναικεία φωνητικά. Οι Temperance είναι ένας συνδυασμός όλων αυτών και περισσοτέρων. Ξεκίνησαν το 2013 και η μπάντα αποτελούνταν από τα αδέρφια Capone (drums ο ένας, κιθάρες ο άλλος), την Chiara στη φωνή, και άλλα δυο μέλη σε μπάσο και κιθάρα αντίστοιχα. Η Scarlet Records τους είχε υπό την στέγη της και μαζί κυκλοφόρησαν τρεις δίσκους, εμπλουτίζοντας δίσκο με δίσκο την μουσική τους.
Οι Καλιφρορνέζοι Earthless ήταν μια αρκετά ιδιαίτερη μπάντα instrumental με σαφείς rock καταβολές. Τώρα στο ‘’Black Heaven’’ άλλαξαν αρκετά, με κουμπλέ, γέφυρες, ρεφρέν, λόγια, άρα και φωνητικά στα έξι κομμάτια του δίσκου, που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από την Nuclear Blast.
Το εξώφυλλο, λίγο ψυχεδελικό, λίγο sludge, λίγο rock, τέλος πάντων δίνει το στίγμα μ ετον δικό του τρόπο. Έτσι μέχρι ένα σημείο υποψιασμένος πατάω το play.
Οι Άγγλοι Solstice είναι από τις καλύτερες μπάντες επικού Heavy/Doom που υπήρξαν ποτέ. Ένα ep και δυο δίσκαροι στα 90ς (http://metalzone.gr/monuments/solstice-lamentations) τους έβαλαν στα σπίτια και τις καρδιές όλων των οπαδών του είδους. Δεν ήταν και πολλές οι μπάντες που έπαιζαν έτσι στα 90ς. Ακόμα και τώρα που οι αντιπρόσωποι του είδους έχουν αυξηθεί, πάλι μιλάμε για λιγοστές μπάντες. Η μπάντα διαλύει το 2002, επανασυνδέεται το 2007 και μαζί με τον ηγέτη-κιθαρίστα-συνθέτη Richard M.