Reviews
Από την Σπάρτη μας έρχονται οι Social Scream (ωραιότατο όνομα) και μουσικά κυμαίνονται στον ευρύτερο χώρο της heavy metal μουσικής. Δεν μιλάμε για καμιά νέα μπάντα, ήδη έχουν μια δεκαετία ένσημα στο χώρο. Το ντεμπούτο τους κυκλοφόρησε το 2014 με τίτλο ‘’Epiclesis’’, μια ενδιαφέρουσα δουλειά που είχε περιθώρια βελτίωσης. Κάποιες αλλαγές στην σύνθεση και ο κιθαρίστας, συνθέτης και στιχουργός της μπάντας Βλάσης Διαμαντάκος συνέχισε το ταξίδι της μπάντας.
Η Γερμανία υπήρξε(και συνεχίζει να είναι) μεταλλομάνα σε όλα τα είδη της metal αλλά αν από κάποιο παρακλάδι σπάνια μένω ευχαριστημένος, είναι το black metal. Βεβαίως και υπάρχουν εξαιρέσεις (και αυτές της τελευταίας δεκαετίας) αλλά γενικότερα υπάρχει μετριότητα. Οι Κολωνοί Ultha δημιουργήθηκαν το 2014, με μέλη από άλλες μπάντες (όχι ιδιαίτερη σχέση με το black metal) και ξεκίνησαν το δικό τους μαύρο ταξίδι.
Όλη η δουλεία είναι προσεγμένη με καλή παράγωγη και σε καμία περίπτωση δε κουράζει. Είναι ένας δίσκος που απλά απαιτεί τον χρόνο του.
Οι λάτρεις του αυθεντικού metal ήχου έχουν κάθε λόγο να είναι χαρούμενοι για μια ακόμα φορά φέτος .
Η μουσική κολεκτίβα, ουάααου, των Mayan από την Ολλανδία, που μας έχει πάντα, σχεδόν πάντα, καλά metalικά νέα, έφτασαν στον τρίτο τους ολοκληρωμένο δίσκο, ο οποίος κυκλοφορεί μέσω της Nuclear Blast και τιτλοφορείται ‘’Dhyana’’.
Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε που ένας φίλος επευφημούσε κάποιους Φιλανδούς Chevalier και είχε κάνει κίνηση να αποκτήσει την κασέτα από το πρώτο τους ep ‘’ A Call to Arms’’ του 2017. Το κράτησα στο μυαλό το όνομα. Μια Παρασκευή, στο κλασσικό ραντεβού με το Metalzone Radio, έρχομαι σε επαφή και με ένα τραγούδι τους. Ανάμεσα σε θρυλικά κομμάτια, ακούσαμε και το ομώνυμο της μπάντας. Πολύ μεράκι, τρομερή σύνθεση και μέτρια (στην καλύτερη) παραγωγή που αν και έδινε κάποια ζεστασιά, δεν επιτρέπεται για κυκλοφορία εν έτη 2017.
Το φθινόπωρο γενικά είναι μια εποχή που μια μελαγχολία σου προκύπτει… Ή που αρχίζει το σχολείο, ή που επιστρέφεις στη δουλειά, ή που τέλος πάντων μπικινάκι, καλοκαιράκι και αραλίκι τέλος. Μέσα σε αυτό γκρίζο κλίμα σου σκάει μια φούξια κυκλοφορία από Outloud και σου αλλάζει τη διάθεση. Αλλά όχι! Δεν θα υποκύψω επειδή είναι φούξια, ούτε επειδή οι Outloud έχουν μια δισκογραφία που στάζει αγαπημένα χιτ που έχω λιώσει στο player και στις εκπομπές!
Πολλές φορές ακούω μουσική χωρίς να δω πληροφορίες της μπάντας για να μην προιδεαστώ θετικά ή αρνητικά. Κάπως έτσι είχα ακούσει τους Down Among the Dead Men το 2013. Με το που άκουσα το πρώτο τραγούδι η πρώτη λέξη που μου ήρθε στο μυαλό μετά το death metal, ήταν Benediction. Πόσο αδαής υπήρξα. Αφότου το άκουσα μια-δυο φορές , είδα τα μέλη. Dave Ingram στο μικρόφωνο. Ε, μιλάμε για το λαρύγγι των Benediction, τι να θυμίζει.
Οι Baest με το κάπως πιο δύσκολο όνομα και logo από όπως το έγραψα, είναι από την Δανία και παίζουν death metal, old school way, και στα τρία χρόνια τους έχουν ένα demo, ένα ep ‘’Maria Magdalene’’ και τα δυο το 2016. Και τον περασμένο Αύγουστο, αφού πρώτα υπέγραψαν στην Century Media Records, κυκλοφορούν το ντεμπούτο full lengrh τους με τίτλο ‘’Danse Macabre’’. Η θεματολογία που βγαίνει από τα λόγια τους, έχει να κάνει με, θανάσιμες αμαρτίες, με την Αποκάλυψη και άλλα Θρησκευτικά κυρίως θέματα.
Το τι ταμπέλες έχουν ανακαλυφθεί για να προκαλέσουν τον ακροατή ή απλά να ξεχωρίσει μια μπάντα από το σωρό, δεν λέγεται. Οι Revolutio μας έρχονται από την Ιταλία και παίζουν Post Apocalyptic Thrash Metal. Τι ακριβώς είναι αυτό; Τίποτα, οι μουσικές τους λεπτομέρειες θα ξεδιπλωθούν παρακάτω.
Η αλήθεια είναι ότι 29 χρόνια ήταν πολλά, πάρα πολλά. Γενικότερα όταν μια μπάντα επιστρέφει στην δισκογραφία μετά από τόσο καιρό, αν μη τι άλλο δεν μπορείς να μην αναρωτηθείς αν όντως πρόκειται για μια ειλικρινή προσπάθεια ή μια… “αρπαχτή” που θα πατήσει όποιο cult status μπορεί να έχει μια μπάντα. Εδώ όμως μιλάμε για τους Heir Apparent. Μια μπάντα που έχει δημιουργήσει τους δίσκους-διαμάντια Graceful Inheritance και One Small Voice δεν θα μπορούσε να επιστρέφει απλά για μια αρπαχτή.