Reviews
Τα Χριστούγεννα του 2016, η Rock Of Angels Records, έβγαλε στο online shop της καμιά 20αριά cd σε απίθανη τιμή που ήταν δύσκολο να αντισταθεί κάποιος καμμένος σαν και μένα. Η παραγγελία έγινε και λίγες μέρες μετά ήρθε το πακέτο και άρχισε η μελέτη. Μεταξύ των δουλειών αυτών ήταν και το ντεμπούτο album των Θεσσαλονικέων Forbidden Seed, “From Sand To Eternity”. Αν και το album ήταν ακόμα σχετικά άγουρο, ήδη φαίνονταν τα ψήγματα του ταλέντου τους και οι προοπτικές που το συγκρότημα είχε. Αυτό έμενε και έμελλε να αποδειχθεί.
Έχω ξαναπεί ότι για μένα προσωπικά χειρότερο από ένα κακό album, είναι ένα αδιάφορο album. Όταν είναι κακό ρε παιδί μου, λέω εντάξει, για αυτούς και αυτούς τους λόγους δε μου κάνει. Τέλος. Όταν όμως ένα album είναι αδιάφορο τι γίνεται; Είναι δυνατόν να μη θεωρείς κακό ένα δίσκο και ταυτόχρονα να μην έχεις πρόβλημα αν δεν τον ξανακούσεις ποτέ στη ζωή σου; Δε λες, «ρε γαμώτο, δεν είναι κακό, γιατί όμως δε μου λέει τίποτα απολύτως;»
Τρία χρόνια μετά την τελευταία τους κυκλοφορία, το Skin Of Existence, οι Karma Violens επιστρέφουν με ακόμα μία κυκλοφορία. Το Serpent God αποτελεί την τρίτη τους κυκλοφορία, η οποία φαίνεται ότι είναι η πιο μεστή και ώριμη τους μέχρι τώρα. Δεν θα σας πω ψέματα, είναι ένα album όχι εύκολο στην ακρόαση, χωρίς αυτό να αποτελεί μομφή ως προς την ποιότητα του. Πρόκειται για ένα δίσκο με συνθετικό πλουραλισμό, που σε κρατάει «ξύπνιο» καθ’όλη την διάρκεια των ακροάσεων.
Πέρασαν αρκετά χρόνια από το πρώτο full length των Αθηναίων Ragenheart, το ομώνυμο του 2010 και η αλήθεια είναι ότι είχα αρχίσει να… ανησυχώ. Η αναμονή ωστόσο τελείωσε και το The Last King έρχεται να δώσει στην μπάντα νέα πνοή και να μας θυμίσει ότι καμιά φορά το… καλό πράγμα αργεί.
Η Σουηδία δεν σταματά να γεννά μπάντες και οι Kardinal Sin είναι άλλο ένα «παιδί» της. Έχοντας δημιουργηθεί το 2014 από μουσικούς με προηγούμενη θητεία σε μπάντες της χώρας, οι Kardinal Sin μας συστήνονται με το Victorious και η αλήθεια είναι ότι το πρώτο δείγμα είναι κάτι παραπάνω από θετικό.
Το heavy/rock σχήμα από την Νορβηγία, ναι και τέτοια σχήματα φύονται στην Νορβηγία, με το παράξενο όνομα Cameltoe, θα μας απασχολήσει σε αυτό το κείμενο με τον δίσκο τους ‘’Up Your Alley’’ που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από την Battlegod Productions. Είναι το ντεμπούτο τους, ενώ είχαν κυκλοφορήσει το 2017 και ένα ep.
Πέρασε καιρός, από τότε που κυκλοφόρησε το τελευταίο full length των Γερμανών Necros Christos ‘’Doom Of The Occult’’ που είχε κάνει μέγιστη αίσθηση στους φίλους και όχι μόνο του πρωτοποριακού black/death metal σχήματος. Τώρα ήρθε η ώρα για ένα ακόμα καινούριο βήμα, μια νέα προσέγγιση στην γνώση, σε μια εικοσάχρονη σχεδόν πορεία που έχει πολλές μικρές δημιουργίες, demos, splits, eps, και τώρα μόλις το τρίτο ολοκληρωμένο δημιούργημα με τίτλο ‘’Domedon Doxomedon’’. Το οποίο κυκλοφορεί μέσα Μαΐου από την Sepulchral Voice Records, σε τριπλό cd και τριπλό βινύλιο.
Αν θέλεις να ακούσεις σωστό Celtic/Folk (Black) Metal, η επιλογή σου είναι μονόδρομος, άντε με τρία δρομάκια. Primordial, Cruachan και Waylander. Οτιδήποτε άλλο έχω ακούσει τόσα χρόνια, είναι σαφώς κατώτερο. Τα αδέρφια Fathaigh οδηγούν το Ιρλανδικό όχημα των Cruachan από το 1992 και χάρηκα πολύ που ο Keith (ξανά) ανέλαβε τα φωνητικά εξ ολοκλήρου μιας και τα φωνητικά της Karen ήταν αδύναμα.
Από την Αυστρία, που εκεί μεγάλοι και σπουδαίοι καλλιτέχνες, και της μουσικής φυσικά, γεννήθηκαν και μεγαλούργησαν, μας έρχονται οι black/thrash/death metallers Asphagor.
Οι Napalm Death υπάρχουν πάνω από τριάντα χρόνια. Μέμφονται το κατεψυγμένο, αντιστέκονται κατά των περιττών συμπεριφορών, όπως την υποκρισία και την φασιστική νοοτροπία, από όπου και αν πηγάζει και όπου και αν εκβάλει ο κάθε οχετός αυτών. Οι Napalm Death γράφοντας και τραγουδώντας κομμάτια, δεν κάνουν τον κόσμο καλύτερο, δεν μπορεί κανείς άλλωστε, αλλά τουλάχιστον μας δίνουν να το καταλάβουμε καλά που και πως ζούμε, και πώς να επιβιώσουμε σε αυτόν. Και όλα αυτά με κομμάτια, μικρά σε διάρκεια, μεγάλα σε ένταση και πώρωση.