Reviews
Υπάρχουν πολλοί ήρωες στο rock και στο metal. Καλιτέχνες που με το ταλέντο τους, την προσωπικότητα τους, την στάση τους και κυρίως με την καλιτεχνική τους δημιουργία, δίνουν σε όλους εμάς με την τέχνη τους όμορφες βαρυσήμαντες και άκρως συναισθηματικές στιγμές. Ο Leif Edling έχει κερδίσει με την καλιτεχνική και όχι μόνο μαγκιάτου μια περίοπτη θέση σε αυτή την Ιερή ομάδα δημιουργών.\r\nΕίναι ο φυσικός ηγέτης των Candlemass, των Krux, των Abstrakt Algebra\r\nΕδώ και τρία χρόνια, μαζί με τον κιθαρίστα Marcus Jidell που έχει παίξει σε Evergrey, Pain, Royal Hunt, και άλλους.
Μπορεί το όνομα των Ελλήνων Diviner να μην λέει κάτι στους περισσότερους, ωστόσο μόνο πρωτάρηδες δεν θα μπορούσε να τους χαρακτηρίσει κανείς, καθώς απαρτίζονται από έμπειρους μουσικούς με ιστορία στην ελληνική heavy metal σκηνή. Η δράση τους ξεκίνησε το 2011 όταν οι 2 παλιόφιλοι από τους Inner Wish, ο Γιάννης Παπανικολάου (φωνητικά) και ο Θύμιος Κρίκος (κιθάρα) αποφάσισαν να ενώσουν ξανά τις δυνάμεις τους για να ικανοποιήσουν την ανάγκη τους να δημιουργήσουν κάτι δυνατό και σύγχρονο, πατώντας όμως πάνω στις διαχρονικές αξίες του metal ήχου.
Παρακολουθώ τους Sorrowful Angels από την αρχή, και είναι κατι παραπάνω απο εμφανές οτι η μπαντα εξελίσσεται με καθε κυκλοφορία. Το Remedie τους βγάζει οριστικά πλέον από τα όρια του “gothic” που όριζε τη μπάντα στην πρώτη της κυκλοφορία ως «κλώνο» Paradise Lost, έχει πιο πολλά progressive στοιχεία και είναι λιγότερο «φλύαρο» από το Omens, και εν τέλει έχει μια έντονη ατμόσφαιρα που δεν μπορείς με τη μια να κατατάξεις σε κάποιο «στενό» μουσικό υποείδος...
Το πρώτο album των Null ‘O’ Zero είναι δυνατό, αν μη τι άλλο, και μια κυκλοφορία που αξίζει να ψάξετε.
\r\n
\r\nMε μια πολύ δυνατή τριάδα κομματιών, σε παίρνει απο τα μούτρα, και παρά το γεγονός οτι δε συνεχίζει στο ίδιο επίπεδο, τουλάχιστον μέχρι το κορυφαίο κατ’εμέ κομμάτι του δίσκου «Unleashed by Fire», δε μπορείς να πείς οτι βαριέσαι σε καμία στιγμή... Το καταπληκτικό break στα μισά του συγκεκριμένου κομματιού είναι ίσως η κορυφαια στιγμή του δίσκου.
Μπάντες σαν τους Grave δεν ξέρω πόσοι τους έχουν στα ‘’πιο αγαπημένα’’ τους. Πάρα πολλοί όμως τους σέβονται γουστάρουν αρκετούς από τους δίσκους τους, και τους θεωρούν από τις κλασικές death metal μπάντες. Δίσκοι σαν τους Into The Grave και You’’ll Never See… όπως και το συγκλονιστικό ep ...and Here I Die... Satisfied βρίσκονται σε όλες τις ενημερωμένες death metal δισκοθήκες. Τώρα κυκλοφορούν από την Century Media Records τον ενδέκατο δίσκο τους με τίτλο Out Of Respect For The Dead.
Έφτασε λοιπόν η στιγμή για την φανέρωση του νέου δίσκου των Αμερικανών Stryper, όπως σας είχαμε αναγγείλει στις 2 Σεπτεμβρίου. Η μπάντα από την California γιορτάζει εδώ και μία εβδομάδα την κυκλοφορία του ένατου full Length δίσκου της, από την Frontiers Records. Αναφορικά με τον πιο αγαπημένο μου δίσκο τους, που είναι το To Hell With The Devil θέλω να τονίσω το δέσιμο που έχει η μπάντα στο πέρασμα του χρόνου.
Λίγα πράμματα είχα ακούσει μέχρι πριν κάποιο καιρό από τους Φιλανδούς melodic/death/power metallers Children Of Bodom. Και δεν είχα ενθουσιαστεί για να είμαι ειληκρινής. Είδα κάποια στιγμή ένα live dvd τους, και αμέσως κατάλαβα ότι αυτά τα παιδιά με ηγέτη τον Alexi Laiho, τραγουδιστή, κιθαρίστα, songwriter, παίζουν μπάλα με ένα τέτοιο τρόπο που δεν μου αρέσει, αλλά αυτόν τον τρόπο παιχνιδιού τον κατέχουν και τον παίζουν πολύ καλά, κερδίζοντας βαθμούς.
Death metal…Florida…Malevolent Creation...για πάνω από εικοσιπέντε χρόνια αυτές οι τρεις έννοιες είναι ταυτόσημες. Έντεκα δίσκοι, όλοι σε υψηλό επίπεδο, με κάποιους να θεωρούνται κλασικοί, σαν το κλασικό ντεπούτο The Ten Commandments.
Η νύχτα άπλωσε τα μαύρα της πέπλα πάνω από την ομορφότερη πόλη που δημιουργήθηκε ανά τους αιώνας, το Barnsley της Αγγλίας(ας μη το πούμε γιατί θα πούμε ψέματα). Το Battering Ram ναι μεν φτάνει στα αυτιά μας για να επιβεβαιώσει για ακόμη μία φορά την συχνή πυκνή παρουσία τους στα μεταλλικά δρώμενα, αλλά και για να σημάνει την επιστροφή από την κόλαση για τον Nigel Glockler και την περιπέτεια που πέρασε με την υγεία του. Δεν υπάρχει αλλαγή στο line-up και δείχνουν να συνεχίζουν από εκεί που έμειναν.
Οι Αμερικάνοι μοντέρνοι metalcoreάδες Trivium εδώ και δεκαπέντε συναπτά έτη δίνουν μάχη με τον ευατό τους και τις μουσικές τους ικανότητες , ώστε να βελτιώσουν τους ευατούς τους και την μπάντα τους, στον κάθε ένα από τους επτά δίσκους που μας έχουν παρουσιάσει.\r\nΑπό το Crusade, που τους είχα πρωτογνωρίσει, και δεν με είχε χαλάσει τόσο πολύ τότε, συνέχεια ακούω διαβάζω, για το πως ο τραγουδιστής κιθαρίστας Matt Heafy βελτιώνει τον τρόπο που τραγουδάει, γίνεται πιο μελωδικός, από μπρουτάλ στα φωνητικά του κλπ κλπ.\r\nΣε αυτόν τον δίσκο τα φωνητικά του είναι εξολοκλήρου καθαρά.\r\nΠως ο έτερο