Reviews
Για 25 χρόνια πια ο Dani Filth και η εκάστοτε παρέα του στους ολοδικούς του πια Cradle Of Filth, βαδίζει με μας, και κυρίως με τους φανατικούς θαυμαστές του, στα σκοτεινά μονοπάτια των ιστοριών τρόμου, στον σκοτεινό αλλά ακράια ευαίσθητο ερωτισμό, σε παλιές εποχές, και σε ομιχλώδης και αραχνιασμένους τόπους. Πολλοί που ακολουθούμε τα χνάρια του, μέσα από τις μουσικές και τους στίχους, ανακαλύπτουμε ονειρικά μονοπάτια, και ιστορίες που πάντα ομορφαίνουν τα μοναχικά ή με παρέα βράδια, με συντροφιά, μια ζεστή κούπα καφέ ή ένα δυνατό ουίσκυ.
\r\n\r\n
Το Coma Ecliptic, το έβδομο στούντιο άλμπουμ των Αμερικανών Between The Buried And Me και δεύτερο υπό τη στέγη της Metal Blade, που κυκλοφόρησε στις 10/7/2015, σε κάποια site έχει χαρακτηριστεί ως rock opera ενώ το άλμπουμ είναι concept και παρουσιάζει έναν ασθενή που έχει πέσει σε κώμα και, κατά τη διάρκειά του, ξαναζεί τις προηγούμενες ζωές του.
Για νά’μαι ειλικρινής τους Leprus τους πρωτοάκαουσα, περίπου πριν δυο μήνες, τότε δηλαδή που κυκλοφόρησαν το τέταρτο full length τους, από την Inside Out, με τίτλο The Congregation. Μέχρι τότε δεν είχα ακούσει νότα από Leprus, και το The Congregation ήταν η πρώτη επαφή με το προοδευτικό, εναλαχτικό metal τους.\r\nΤο βάζω λοιπόν να το ακούσω, και στις πρώτες δυο ακροάσεις, δεν με εντυπωσίασε...για να το γράψω πιο σωστά, δεν με κέρδισε καθόλου.
Μιλάμε για ένα τρίο ερχόμενο από το Ohio του Cleveland Των Ηνωμένων Πολιτειών. Παίζουν Progressive Heavy Metal και το μόνο πρόβλημα πιστεύω που δεν έχουν είναι η χημεία της μπάντας. Ένας δίσκος στον οποίο υπάρχουν σημεία στα οποία πρέπι να δώσουμε βάση. Πρώτα από όλα, η μπάντα αποτελείται από τους Chris Saniga, Chris Vogagis, και Danny Cullman. Και οι τρείς τους παίζουν ηλεκτρική κιθάρα ενώ ο “Vogagis” έχει κάνει και το programming στα drums του album. Ένα τελευταίο θετικό για την δουλειά τους είναι η πάρα πολύ καλή παραγωγή αλλά και το εξαιρετικό mixing.
\r\nΔεκαοκτώ χρόνια οι Skyforger μας παρουσιάζουν το folk/pagan black metal τους.\r\nΕδώ και κάποιες εβδομάδες οι Skyforger από την Λετονία κυκλοφόρησαν από την Thunderforge Records τον έκτο δίσκο τους με τίτλο Senprusija. Ο τίτλος σημαίνει Old Prussia και είναι σχεδόν μια ώρα σκοτεινού pagan metal με αρκετά folk στοιχεία, και οι αναφορές του έχουν να κάνουν με ιστορίες από την Old Prussia.\r\nΞεκινάει με ένα άκρως μελωδικό μελανχολικό intro, που το folk στοιχείο επικρατεί, και μετά το ομόνυμο τραγούδι, Senprusija μπαίνει με ένα δυνατο riff, που φέρνει αρκετά σε N.W.O.B.H.M.
Το “Disciples Of The Sun” ήρθε για να σημάνει την μεγάλη επιστροφή των Δανών ύστερα από 7 ολόκληρα χρόνια. Πέρα λοιπόν από τον drummer “Morten Gade Sorensen” και τον κιθαρίστα “Toke Skjonnemad” έχουμε 3 νέα πρόσωπα, τους “Jacob Hansen” που εκτός από κιθάρα και μπάσο μας χαρίζει τα extra φωνητικά στον δίσκο μαζί με τον front man της μπάντας. Ο λόγος για τον “Terje Haroy”(βλέπε επίσης “Teodor Tuff”, Memorized Dreams) που ήρθε να αντικαταστήσει τον μεγάλο και τρανό “Matt Barlow”, όσο για τους πρώτους ένα πουλάκι μου είπε ότι μετονομάστηκαν σε “Crossnail”.
Μετά από 5 ολόκληρα χρόνια οι Virgin Steele επιστρέφουν με το Nocturnes Of Hellfire And Damnation το οποίο είναι αισίως το Νο. 14 στην εντυπωσιακή δισκογραφία τους. Η αλήθεια είναι ότι πολλοί οπαδοί του συγκροτήματος είναι απογοητευμένοι με την πορεία που ακολουθεί εδώ και αρκετά χρόνια ο David DeFeis ο οποίος κατευθύνει την δημιουργικότητά του σε projects τα οποία έχουν κυρίως concept χαρακτήρα, με τα αποτελέσματα να είναι κάποιες φορές εξαιρετικά και κάποιες άλλες αμφιλεγόμενα.
Cinematic metal λένε ότι παρουσιάζουν με το έργο τους οι Luca Turilli’s Rhapsody. \r\nΚαι κάνουν τα πάντα μέσα από την καλιτεχνική δημιουργία για να το υποστηρίξουν.\r\nΜε μπροστάρη τον κιθαρίστα – συνθέτη Luca Turilli, που έκανε εδώ και τέσσερα χρόνια πια το μεγάλο σχίσμα με τους Rhapsody Of Fire.
Μία μπάντα η οποία μου βγάζει πιο πολύ την διάθεση να την χαρακτηρίσω “Metal Core” και όχι Progressive metal όπως πιστεύω λανθασμένα θεωρούνται. Όσων αφορά την έκφραση τους έχουν και μία πινελιά από Linkin Park, οπότε το πράγμα μπερδεύεται λίγο ακόμα. Ερχόμενοι από το Bristol του Ηνωμένου Βασιλείου κυκλοφόρησαν στις 9 Μαρτίου το EP με τίτλο “Resolution”. Μέσα στα 4 κομμάτια μπορεί δύσκολα κανείς να διαμορφώσει άποψη για το είδος της μπάντας το οποίο όπως προανέφερα είναι διφορούμενο.
Καλώς τα παιδιά….!!!!!!!! Τελικά αποδεικνύεται περίτρανα ότι η Αυστραλία εκτός από AC/DC και AIRBOURNE έχει να μας προσφέρει και μπάντες με διαφορετικό προσανατολισμό αλλά και ήχο. Οι ARCANE με το διπλό Concept άλμπουμ ΚNOWN/LEARNED ανέβασαν το επίπεδο τους (σε σχέση με τα δυο προηγούμενα) μαζί και τις προσδοκίες για το μέλλον.