Reviews
Το industrial είναι ένα μέρος της μουσικής, του σκληρού ήχου που όλοι μας αγαπάμε, που δεν είναι μέσα στα τρελά μου γούστα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν σχήματα, που έχουν κυκλοφορήσει εξαιρετικούς δίσκους. Και το εξαιρετικό στην μουσική το εκτιμάω ακόμα και στους πιο ξένους για μένα ήχους. Οι Ministry είναι ένα τέτοιο σχήμα με δίσκους σαν τους ‘’ΚΕΦΑΛΗΞΘ’’(1992), την αντι Bush τριλογία ‘’Houses of the Molé’’ (2004), ‘’Rio Grande Blood’’ (2006) και The Last Sucker (2007).
Αμερικάνικη μοντέρνα μπάντα που παράγει σκληρή γκρουβαριστή μουσική.Το όνομα της είναι Gemini Syndrome και έχουν δημιουργηθεί το 2010. Ανάμεσα στη πενταμελής σύνθεση (δυο κιθαριστες) της μπάντας, συναντάμε τον τραγουδιστή Aaron Nordstrom (παλιό κιθαρίστα των OTEP). Το 2011 κυκλοφόρησαν το πρώτο αυτοχρηματοδοτούμενο eps τους σε παραγωγή του Mikey Doling (Snot, Soulfly, Channel Zero) και κατάφεραν να υπογράψουν με την Warner Bros γίνοντας γρήγορα γνωστοί.
Φτάσαμε και αξιωθήκαμε να ακούμε, να βιώνουμε, να απολαμβάνουμε, τον δέκατο πέμπτο ολοκληρωμένο δίσκο από το θέατρο των ονείρων, που μέσα από αυτό αναβλύζει αυτή η μουσική μαγεία των Dream Theater. Τίτλος του ‘’A View From The Top Of The World’’ και κυκλοφορεί σε διάφορες εκδόσεις, μερικές πάρα πολύ λαχταριστές, μέσω της InsideOut Music.
Οι Olympus είναι μια Γαλλική death/black metal μπάντα που ιδρύθηκε το 2019 στη Nantes. Τα περισσότερα μέλη παίζουν επίσης στην μελωδική death/black metal μπάντα των FT-17 (και των Ad Extipendra). Άρα ποιος ο λόγος για την δημιουργία των Olympus; Ε αυτό το προτζεκ είναι καθαρά για την θεματική ενασχόληση της Ελληνικής Μυθολογίας και των θεοτήτων της με ηχητικό πακέτο την ακραία μουσική, με αρκετή μελωδία ωστόσο.
Ο κιθαρίστας Gabriele Bellini θα σας έχει γίνει ιδιαίτερα γνωστός από τις παρουσιάσεις μου των δουλειών του κυρίως στο Behind The Veil Webzine. Πρόκειται περί ενός μουσικού με μακρά παρουσία κι εμπειρία στην rock και metal μουσική. Όσον αφορά την metal μουσική, αρκεί να αναφέρω ότι υπήρξε ιδρυτικό μέλος του κλασσικού metal συγκροτήματος HYAENA που ξεκίνησε την καριέρα του στο μακρινό πλέον 1986 και που οι φίλοι του ήχου αξίζει να ψάξουν και να ακούσουν. Επίσης πέρασε το χρονικό διάστημα μεταξύ 2006 και 2007 από τους Ιταλούς Power metallers SHINING FURY.
Δέκα τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία τους ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά και εν μέσω πολλών άλλων σημαντικών κυκλοφοριών, οι Θρύλοι του Ελληνικού black metal Necromantia μας φέρνουν το πέμπτο τους δίσκο με τον τίτλο ‘’To The Depths We Descend...’’. Το κάνουν μέσω της The Circle Music όσο αναφορά τις τρεις εκδόσεις cds την Rabauw για δυο εκδόσεις κασετών και την Hell's Fire Records όσο αναφορά δυο εκδόσεις βυνυλίου.
His name is G. Gus G. Μιλάμε για έναν από τους γητευτές της κιθάρας και είναι εδώ οικείος, από την Θεσσαλονίκη. Και με Firewind και με τις άλλες μπάντες που έχει παίξει σε δίσκους ή σε live, εννοείται και η χρυσή για τον ίδιο και για τον Ozzy, περίοδος που συνεργάστηκαν, έχει κάνει μια φανταστική και ζηλευτή από πολύ κόσμο πορεία. Με την προσωπική του μπάντα έφτασε τους πέντε δίσκους με το ‘’Quantum Leap’’ ο οποίος είναι ο δεύτερος προσωπικός του ορχηστρικός. Έχει και το ‘’Guitar Master’’ του 2001.
Οι Dark Vision υπάρχουν στη σκηνή μια 25ετία και μέχρι πρότινος είχαν κυκλοφορήσει μόνο ένα ολοκληρωμένο δίσκο, το ‘’ Full Moon Shines’’ του 2002. Βέβαια, έχουν δημιουργήσει και κυκλοφορήσει και άλλο υλικό μέσω eps και demos αλλά αυτό πιθανότατα δεν ήταν αρκετό ώστε το όνομα τους να ακούγεται αρκετά στα μουσικά δρώμενα της χώρας μας. Αυτή η δισκογραφική καθυστέρηση οφείλεται κατά πολύ στη ολοκληρωτική αλλαγή μελών στη πάροδο του χρόνου με μοναδικό αρχικό μέλος τον ντραμερ, Γιάννη Κωνσταντάκο.
Βλέποντας τις παρουσιάσεις που έχω κάνει για τον μήνα Οκτώβριο, παρατηρώ ότι η Ιταλική σκηνή διεκδικεί την μερίδα του λέοντος. Λογικό θα έλεγα, μιας και πρόκειται για μια σκηνή με παράδοση που ξεκινάει πίσω στην δεκαετία του 80 και έχει διαρκή παρουσία όλα αυτά τα χρόνια. Πιστεύω μάλιστα ότι είναι μια ακμάζουσα σκηνή που μπορεί και προσφέρει ποικιλία συγκροτημάτων κι ακουσμάτων στον ακροατή. Παιδιά αυτής της σκηνής είναι και οι IMAGO IMPERII.
Δεν είμαι από αυτούς που ενθουσιάζομαι εύκολα. Ειδικά στις μεγαλύτερες και γνωστές μπάντες. Η επανασύνδεση μιας αγαπημένης μπάντας όπως οι Running Wild την τελευταία δεκαετία δεν πέρασε στο ντούκου, έχω ακούσει προσεκτικά και επαναλλειμένα όλα τα τελευταία άλμπουμς τους. ΚΑΝΕΝΑ δεν κατάφερε να με πείσει όπως τα παλιά. Αυτό ίσχυε μέχρι σήμερα. Το καινούριο τους άλμπουμ, ‘’ Blood on Blood’’ είναι ότι καλύτερο έχουν βγάλει από την εποχή του ‘’Black Hand Inn’’ και μετά. Και το ‘’Black Hand Inn’’ είναι στα αγαπημένα 3-4 τους.