Η Relics from the Crypt έκανε διπλή ζημιά όσο αφορά τους Γερμανούς Not Fragile. Όχι μόνο επανακυκλοφόρησε το πρώτο τους ep του 1988 αλλά μας προσφέρει και το υλικό που προοριζόταν για ντεμπούτο. Ο λόγος για το ''One Way to Glory'' που ηχογραφήθηκε το 1989 και τελικά τραγούδια του συμπεριλήφθηκαν σε μεταγενέστερους δίσκους του 1992 (Hard to Be Alive) και 1993 (Lost in a Dream), δηλαδή του πρώτου και του δεύτερου άλμπου,ς τους τα οποία βγήκαν λίγα χρόνια αργότερα.
Sacrifice. Αν είχα επιλέξει αυτό το όνομα για τη δική μου μπάντα, δυο τινά είναι πιθανά. Είτε λατρεύω τους Motorhead αλλά τους γνώρισα μετά το 1995 που κυκλοφόρησε ο συνονόματος δίσκος τους, είτε προσκυνώ τους Venom και έχω χιλιοτραγουδήσει το ομώνυμο τραγούδι από το Black Metal άλμπουμ του 1982. Οι συγκεκριμένοι Sacrifice μας έρχονται από την Ιαπωνία με έτος ίδρυσης το 1985 άρα η επιλογή τους έγινε με βάση τους Venom. Όχι ότι δεν έχουν μπόλικη μοτορχεντίλα μέσα τους αλλά οι Venom υπερτερούν. Έτσι και αλλιώς μιλάμε για thrash metal, τουλάχιστον στα πρώτα βήματα τους.
Καιρό είχαμε να ακούσουμε νέα από το στρατόπεδο των Γερμανών Not Fragile. Άγνωστη η τύχη της μπάντας μετά το 2013. Και ξαφνικά, διπλό χτύπημα και ας μην μιλάμε για νέο υλικό. Το πρώτο από αυτά, αφορά το πρώτο τους ep, ''Who Dares Wins'' που πρωτοκυκλοφόρησε το 1988. Μιλάμε για μια μπάντα που ιδρύθηκε το 1980 από κάποιους 13χρονους φίλους και την εποχή του συγκεκριμένου ep δεν ήταν παρά ένα μάτσο 20χρονια που λιώνανε στο πικάπ τους το 'Walls of Jericho'' των συντοπίτων Helloween.
Τους Nine Treasures δεν τους γνώριζα μέχρι προσφάτως. Φαντάζομαι ότι ισχύει για αρκετούς. Συγκρότημα από την Κίνα, που ενώ υπάρχει από το 2010 και έχει ήδη τέσσερις δίσκους, μόνο ο καινούργιος ''Seeking the Absolute'' θα φτάσει σε όλη την υφήλιο μιας και υπόγραψαν με την Metal Blade. O 38χρονος πλέον Askhan Avagchuud μεγάλωσε ακούγοντας τις μεγάλες Thrash Metal μπάντες του πλανήτη αλλά και συγκροτήματα όπως οι In Flames και Children Of Bodom.
Λατρεύω τα εξώφυλλα των Steel Arctus. Είναι πολύ διαφορετικά από την σωρό. Βέβαια το πιο σημαντικό είναι η μουσική αλλά ούτε εκεί πάνε πίσω οι Σαλονικείς. Το συγκρότημα ντεμπούταρε το 2020 με το ''Fire and Blood'' βάζοντας τους αμέσως στη φουρνιά των ελληνικών συγκροτημάτων που θα κρατήσουν την ελληνική μεταλλική σημαία ψηλά. Η τριμελής παρέα επανέλαβε το ποιοτικό heavy metal της δυο χρόνια μετά με το Master of War προβάλλοντας τις επιρροές τους από διάφορους ηγέτες της μουσικής μας όπως Manowar, Queensrÿche, Judas Priest και Dio (αυτό είναι γραμμένο στο δελτίο Τύπου).
Darklon. Η μπάντα του κιθαρίστα Κώστα Κρασόνη που από το 2017 μας κάνει υπερήφανους, όλους εμάς τους οπαδούς του U.S. power metal. Ντεμπούταραν το 2019 με το ''Rise from Death'' δείχνοντας μας τα δόντια τους από την αρχή. Αμερικάνικες επιρροές, τέρμα τα γκάζια και ξυραφένιες κιθάρες. Σαν ντεμπούτο, έπασχε από κάποιες παθογένειες που εξαφανίστηκαν στο δεύτερο τους άλμπουμ, ''The Redeemer''. Ανεβασμένο επίπεδο, συνθετικά και εκτελεστικά, με νέα σύνθεση γύρω από Κώστα, να δίνει τον καλύτερο τους εαυτό.
Γουάου. Μια από τις καλύτερες μπάντες που θα ανακαλύψετε για τους τελευταίους μήνες όσοι γουστάρετε κλασσικό heavy metal, είναι οι Αμερικανοί Myth Carver. Από τη γειτονιά τους, στο Dallas μέχρι την Ελληνική δισκογραφική No Remorse Records, εικοσιπέντε λεπτά δρόμος. Ναι, τόσο διαρκεί το ep τους, ''Twist Of Fate'', η πρώτη τους δισκογραφική προσπάθεια που βρήκε σπίτι στην Ελλάδα λίγους μήνες αφότου κυκλοφόρησε ψηφιακά. Οι Myth Carver δημιουργήθηκαν πρόσφατα αλλά τα μέλη τους είχαν όλα προυπηρεσία σε thrash metal μπάντες μικρού βεληνεκούς.
Όταν είσαι τεχνικός ήχος για πάρα πολλά χρόνια σε μια μπάντα βεληνεκούς The Black Dahlia Murder, λογικό είναι να επηρεαστείς σε αρκετά πράγματα και στη δική σου μπάντα. Ο λόγος για τον ντράμερ Marshall Wieczorek που ξεκίνησε τους Wretched μόλις στα 16 του χρόνια. Μαζί του, από την αρχή, ο κιθαρίστας Steven Funderburk που τον ακούμε και στους Through the Eyes of the Dead (πιο τεχνικοί/παγωμένοι από τους Wretched). Οι Αμερικανοί έχουν ήδη κυκλοφορήσει τέσσερα άλμπουμς και μάλιστα μέσα σε μια πενταετία. Τελευταία δεκαετία όμως η μπάντα έβαλε φρένο έχοντας άλλες προτεραιότητες.
Οι Astarte έγιναν γνωστοί ως η πρώτη all female black metal μπάντα παγκοσμίως. Αδιαφορούμε για το αν ισχύει αυτό αλλά μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι η δισκογραφική παρακαταθήκη της Μαρίας Κολοκούρη και των συναδέλφων τους είναι σημαντική. Από το Νορβηγικό black metal του ''Doomed Dark Years'' μέχρι τις πιο μελωδικές τους στιγμές στο ''Demonized'', όλα έχουν κάτι αξιόλογο να προβάλλουν. Ο θάνατος της Μαρίας το 2014 έβαλε τέλος στη μπάντα όπως ήταν λογικό.
Οι Crossover δεν είναι τίποτα νεούδια. Βετεράνοι σαν μουσικοί αλλά και σαν ακροατές. Επιστρέφουν δισκογραφικά μετά από 18 ολόκληρα χρόνια, όχι για να μας προτείνουν κάτι καινούριο αλλά αυτό που αγαπάνε, τις μουσικές τους προτιμήσεις μέσα από το δικό τους πρίσμα. Και μέσα σε κοντά δυο δεκαετίες έχουν αλλάξει πολλά όπως θα διαπιστώσετε. Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν βάζουν πουθενά όρια και αυτό επιφέρει και θετικά και αρνητικά, εξαρτάται τον ακροατή.