Monuments
Εδώ στα κείμενα που εδώ και πολλά πολλά χρόνια έχουμε γράψει στο Metal Zone, έχουμε ασχοληθεί, με τους θρυλικούς deathsters Morbid Angel κυρίως στην Steve Tucker περίοδο τους με τα ‘’Fatal to the Flesh’’, ‘’Gateways to Annihilation’’ και ‘’Heretic’’ Και δεν έχουμε ακόμα, κακώς, μνημονεύσει στην αγαπημένη σε όλους σας στήλη Monument, την David Vincent περίοδο τους με δισκάρες επίσης σαν τα ‘’Altars of Madness’’, ‘’Blessed Are the Sick’’, ‘’Covenant’’ και ‘’Domination’’. Ίσως γιατί κάποιος θα μας πει πως όλα αυτά ανήκουν σε μια καθολική εποχή. Στην εποχή του παντοτινού κιθαρίστα που ορίζει όλα τους τα χρόνια και που είναι και πατριωτάκι μας κιόλας, του Trey Azagthoth.
Οι Vader θεωρούνται και είναι από τα παλιότερα και γνωστότερα ονόματα της death metal σκηνής της Πολωνίας. Και όμως...δεν ξεκίνησαν έτσι. Οι ρίζες του συγκροτήματος ξεκινούν να φυτρώνουν πίσω στο μακρινό 1983, εποχές που παίζουν heavy/speed metal. Το παρελθόν τους όμως δεν έχει τόσο ενδιαφέρον όσο το τότε μέλλον τους, δηλαδή το τι έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα. Και η αλήθεια είναι ότι μιλάμε για μια χαλκέντερη μπάντα που μας έχει προσφέρει ένα χαμό εξαιρετικών δίσκων που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Ακόμα και στην αρχή να το πιάσουμε, οι Vader ξεχώριζαν και διέπρεπαν.
Pennsylvania, 1986. Δεν ήταν περιοχή με μεγάλη metal σκηνή. Λίγες μπάντες, σχεδόν όλες σε πιο heavy/power καταστάσεις. Την ίδια χρονιά δημιουργούνται οι Lethal Prayer με σκοπό να ακολουθήσουν πιο ακραία μονοπάτια. Αρχηγός ο κιθαρίστας Belial (Koblak). Μοναδική σύνθεση από τα 80ς είναι το ορχηστρικό ‘’ Ad Majorae Satanas Glorium’’ του 1988 που τελικά μπήκε στο ντεμπούτο τους. Αρκετές αλλαγές σε μέλη με μοναδικό συμπαραστάτη τον Leviathan στα φωνητικά.
Το Grindcore δεν είναι απλά ένα άλλο υποείδος μουσικής. Είναι τρόπος ζωής, φιλοσοφία, διασκέδαση, χιούμορ και πολλά άλλα τα οποία συμπεριλαμβάνονται και εκφράζονται με τον πλέον ακραίο τρόπο. Ήχος και στιχουργικό περιεχόμενο στο κόκκινο, σίγουρα όλα εκτός ορίων. Για λίγους. Σαν τις ταινίες τρόμου. Οι περισσότεροι τις αποφεύγουν αλλά αυτοί που λατρεύουν τέτοιου είδους ταινίες, έχουν σχεδόν δει τα άπαντα που αξίζουν και όχι μόνο.
Ομολογώ ότι είναι η αγαπημένη μου εποχή των Φιλανδών αρχόντων της μελαγχολίας Sentenced είναι με τον Taneli Jarva, Ήταν τότε η εποχή που έπαιζαν death metal με τον δικό τους σκοτεινό τρόπο. Τα ‘’Shadows of the Past’’ του 1991, ‘’North From Here’’ του 1993 και κυρίως το ‘’Amok’’, ομού με το ep ‘’Love To Death’’ του 1995 είναι πολύ καλές κυκλοφορίες. Αφού ο Taneli Jarva έφυγε και το μικρόφωνο κρατούσε πια ο Ville Laihiala, σαν να άλλαξαν, σαν στο melodic death τους πια να μπήκε μια goth αισθητική.
Το 2005 οι Καναδοί θεούληδες Voivod έχασαν το κιθαρίστα τους, Piggy (Denis D'Amour) από καρκίνο. Ένα χρόνο αργότερο κυκλοφόρησαν το ‘’Katorz’’ , τον δέκατοτεταρτο δίσκο τους (quatorz για του γαλλομαθείς) που είναι ο πρώτος δίσκος που περιέχει κιθαριστικά μέρη του Piggy ενώ έχει ήδη απεβιώσει. Κάτι είναι και αυτό. Όμως, στο συναυλιακό τομέα έπρεπε να υπάρξει κάποιος αντικαταστάτης και τα μέρη του δεν τα λες και εύκολα. Τι πιο λογικό και ταιριαστό να θέλεις ένα ΠΑΙΧΤΑΡΑ, Καναδό και οπαδό των Voivod να τον αντικαταστήσει.
Δισκάκια που χτυπήσαμε τις ημέρες της πρώτης κυκλοφορίας τους και μας βγήκαν διαμαντάκια μας μας φέρνουν χαμόγελο στα χείλη. Ειδικότερα όταν μιλάμε για άγνωστες μπάντες και ντεμπούτα που αργότερα κέρδισαν υστεροφημία χάρη στη ποιότητα τους. Νιώθουμε σαν να βοηθήσαμε και μεις να γίνουν γνωστότεροι ή ότι ανακαλύψαμε μια χαμένη/άγνωστη πηγή μουσικής έμπνευσης. Παραδείγματα πολλά, ο καθένας τα δικά του. Έτσι συνεχίζεται και η μαγεία της μουσικής, από την αγάπη των ακροατών προς αυτή.
Ολλανδία και death metal. Αμέτρητα πράμματα μπορούμε να πούμε και όλα τους καλά. Ολλανδία και doom/death. Και εδώ θηρίο είναι. Μπαντάρες παντού. Από το Rotterdam στην Νότια Ολλανδία είναι οι Officium Triste. Doom/death και με τον πιο βλοσυρό τρόπο που το κάνουν εκεί στις κάτω χώρες, έχοντας και γερές δόσεις My Dying Bride, αλλά και ατμοσφαιρικό με δυνατές Saturnus αναφορές. Πρώτα εκεί στις αρχές με μέσα των 90ς με demos και το ep ‘’Mountains of Depressiveness’’ του 1996.
Το Φιλανδικό death metal έχει άξιους αντιπροσώπους στην χρυσή εποχή του είδους. Funebre, Convulse, Corporal Punishment, Purtenance, Disgrace, Demigod, Demilich, Mordicus. Τι κοινό έχουν όμως όλες αυτές οι μπάντες; Μετά από ένα, βαριά δυο δίσκους, τους περίμενε εμπορική αποτυχία (αναμενόμενο) και διάλυση. Μόνο μπάντες σαν τους Sentenced και τους Amorphis που άλλαξαν τον ήχο τους, επιβίωσαν. Οι οπαδοί του death metal προτίμησαν Αμερικάνικο υλικό, ή αν μιλάμε για Ευρώπη, Αγγλικό, Γερμανικό, Ολλανδικό, Σουηδικό.
Μια από τις επιδραστικότερες μπάντες του μελωδικού, Σουηδικού death/black είναι αδιαμφισβήτητα οι Dissection. Πολλά έχουν ακουστεί και συμβεί που συσχετίζονται με τη μπάντα και υπόλογος αυτών ήταν ο Jon Nödtveidt. Και γράφω ‘’ήταν’’ διότι ως γνωστόν, ο συγκεκριμένος αυτοκτόνησε υατοπυρπολήθηκε) το 2006 σε ηλικία μόλις 31 ετών. Ήθελε να φύγει ακμαιότατος, σωματικά, ψυχικά, πνευματικά και κατ’επέκταση καλλιτεχνικά. Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 1989 από κάποια 15χρονα στο Strömstad της Σουηδίας.